Alle inzendingen over wilgen OR suikerspin

Je gouden vingers strelen zachtjes met hun toppen de heldere spiegel in het park, en even... doortrilt een huiverig voorjaarsbeven de groene tule van je knoppen.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Op de noordoever zo- wel als op de zuidoever een prachtige wilg.…

Grijsgroen de wilgen kikkerdril op de plas maïskolven overal bloemkolen het witst van al…

och, zie toch de treur wilgen vegen namen van vergeten stenen…

zwaarder treurt de wilg terwijl het voorjaar voortschrijdt lijkt niet te troosten…

[Haiku] Besneeuwde wilgen daarboven drijven ganzen een wig in de lucht.…

oude wilg met vrij zicht over sloot en velden voelt zich toch beknot…

trots langs het water een rij geknotte wilgen de vuisten gebald…

Nimmer werd hij echt een dichter want hij hing zijn schrijverij na twee versjes aan de wilgen en zichzelf er nog bij…

Dans met de wilgen door wind bewogen; slaap in een bed van rozen (voor Hilly Nicolay)…

Moeder rijgt kralen aan eindeloze kettingen naar haveloze broertjes die geheel taalloos in leegte zitten te klieren zus laat een boertje genieten van de zon een schele suikerspin verandert vader in een brutale aap zonder manieren tandeloos op het Amsterdamse balkon is het gezin van de taal, thuis.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

met schijnbaar goud haar diep gebogen onder eigen gewicht treurt de wilg moe van het dragen…

En voor arachnofoben in ’t gezin eet ik van tijd tot tijd een suikerspin.)…

Wreed ingesnoerd in een korset van latwerk dat de stam bezet barstten de wilgen uit hun voegen - zij die hun kluisters niet verdroegen.…

Schemer valt Als lood op een suikerspin Asfalt vloeit In dikke druppels Stijf staat m’n lijf Van staal en glaswol Ooit rolde hier water M’n knieën knikken Mijn enkels verweken Paars schijnt mij de hemel Toe en helblauw de vloer ’t Godsbeeld kruisigt Zichzelf en ’t dak wankelt Want geen muur torst voor eeuwig Duister kietelt Prikkelt…

Het is lastig om rationeel te denken met een hoofd vol suikerspin, moet ze gedacht hebben toen zij besloot niks meer te willen. "Want willen is een poging tot mislukking", vond de roze massa in haar hoofd. Hiermee vervaagden ook de grenzen tussen zijn, hebben, willen, falen en alles daar tussenin.…

De geur van liefde Onberispelijk zoet Als een suikerspin Prachtige roze gloed Een strelend gevoel Zacht en vederlicht Wonderschone lach Versiert mijn gezicht Vlinders van fluweel Kleuren mijn droom Zo teder en kwetsbaar Als duizendschoon… Lopend op wolken Begin ik te zweven Stralend nieuw begin Doet liefde herleven…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

en weer getuigt de nacht de dagen voorbij de gezichten in het licht bedrieglijk in de jij – vorm ik keek mee en naar de wonden boven wenkbrauwen rook de geur, de worsteling van uitgespuwde woorden het geluid trok naar de wolken met een kind, hand in hand het regende wilgenbladeren, in de diepte, dagenlang…

Knoestig staat de wilg aan de waterkant zijn voetenwortels stevig gegrond in de waterrand. Kleine mossengroepjes in verschillende kleuren groen hebben zich genesteld op zijn bomenbast. Tussen zijn worteltenen wriemelt het watermoer en verstopt in het riet een moedereend die haar kleintjes wast.…

de wilgen, de velden, het water, de zon en de wind - zoals toen.…

Engelengeduld polijst mijn hart Organische wormen, vormen, Glasblazen a-symmetrische vazen voor de wilgen die ik heb geplukt…

kraaien vertakken zich in doorschijnende wilgen het land nu kaler en stiller nog barensmoe bij het krimpen der dagen zo tijdloos onaangeroerd…

houdt het filigraan de nevel tegen glansrijk breekt de ochtend aan berken in hun kaalheid beven bloothoofds wilgen koppig staan…

Haar suikerspin aan mij Wie Brandt de Geest van haar Van Venus Arctica In zijden nachtgewaad Wijbrand de Geeststraat, daar Zij godverzakend ding Haar vader ouderling 't Is in 't geheim geschied Hij wist 't zijn leven niet…