Schemerkrabbel
netgedicht
Schemer valt
Als lood op een suikerspin
Asfalt vloeit
In dikke druppels
Stijf staat m’n lijf
Van staal en glaswol
Ooit rolde hier water
M’n knieën knikken
Mijn enkels verweken
Paars schijnt mij de hemel
Toe en helblauw de vloer
’t Godsbeeld kruisigt
Zichzelf en ’t dak wankelt
Want geen muur torst voor eeuwig
Duister kietelt
Prikkelt…