Alle inzendingen over ze willen ook straks

Met haar hoofd vol gevonden gedachten verlaat ze stil elke fantasie en weet ze dat ik haar bemin met elke gedachte die ze voor mij achterlaat.…

Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Het enige dat ontbreekt is de liefde van jou. Nog zoveel jaren. Ik kan ze niet sparen. We kunnen van alles verwijten. Maar het enige dat ik wil is iemand om die jaren mee te slijten. Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Ik heb een groot bed, met een beer en slechts 1 kussen.…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver. Bezoek ik alleen gelaten fantasie dat in tempo mijn kamer wil vult beleeft de roem een zoen, ‘Simon: jij weet van niet…

Waarom kan het leven niet zijn zoals ik het wil? Tussen fantasie en realiteit is zoveel verschil. Misschien wil ik wel te veel. Misschien ben ik te emotioneel. Eigenlijk wil ik gewoon dat jij bij mij bent. Voor eeuwig en altijd, permanent.…

iemand kan leuk zijn op een foto in zijn tuintje bij een bruine van westmal maar reeds bij een eerste date verknalt hij het al met uit te pakken wat hij allemaal bezit en vooral wat hij kan en nog veel meer verlangt. aan mijn lijf met hem geen polonaise en nog minder een wurgslang noch een serpent van een vent! lacht cindy de spanning…

Teveel woorden gelaten op het papier dat niet wil. Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

Hij is alleen, zwart, vreemd zoals de Griek, met zijn gebroken been, die ook de warme kamer met stapelbedden uit zou willen, de lucht in, meisjes zien, nu op het draagbare radiootje naast zijn bed ondraaglijk verre muziek heeft aangezet even meeslepend en kleinerend als het kauw! kauw!…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

En dan Mis ik je Zo intens Dat scherven Weer heel worden En dan  Haat ik je  Zo erg Dat woorden Te kort komen En dan  Droom ik van je  Zo hevig Dat sterren  Verbleken En dan Ren ik weg Zo snel Ik wil dit wel Maar eigenlijk Toch niet echt …

De angst, stond op haar gelaat net als op dat van hem, we hadden niet voldoende tijd fluisterde zij, ik wil niet. Een pijnscheut schiet door 't hele lijf hij ziet hoe ze verkrampt voelt haar pijn als 't ware mee tranen raken verdampt. Ik wil niet dood, ik wil niet weg maar deze pijn is onmenselijk redt me uit deze krankzinnige hel help…

Ik gebruik je om bij te slapen de schouder waarop de hand waarin Iemand die ik kan zoenen om alles te delen te voelen ik gebruik je lijf om te kneden vast te pakken om mijn oude straten en vrienden mee te verbinden om de Seinpost die er niet meer is om de boulevard die zo veranderd om het strand, de wolken en de zon daaronder om…

ik heb me in de wolken verborgen en wacht op iemand die zegt dat hij niet komt ik heb een hart maar het kan niet spreken ik schrijf woorden in de lucht één stap slechts tussen treurigheid en schittering het is deze herfst de herfst niet…

Ik zou je nog eenmaal willen spreken, nog zoveel met je delen. Ik zou je nog eenmaal willen danken, al dat moois, zoveel fraais. Ik zou je nog eenmaal willen tonen, diepe spijt voor je pijn.…

Wij willen hem in Nederland graag kwijt, Want hij is niet in vorm de laatste tijd, Maar hij is wel goedkoop, onze premier! Tenzij het loon dat hij straks van u krijgt De Balkenendenorm ver overstijgt.…

Jouw hand in de mijne, jouw lichaam naast mijn zij, zal straks doen verdwijnen, wat jij betekend hebt voor mij. Je ogen kijken strak naar voren, maar ik weet dat ze van binnen, vertellen wat ik nog wil horen, me nog even wetend willen beminnen.…

Maar wat er groeit moet worden omgedaan, want zij verkondigt strak de jongste dag. Haar stem klinkt leeg, vol uitgeklaard bestaan.…

Ick zou de burgers eens iets vragen of zijn die u soms te min willen die niet eens fuseren is u dat niet naar de zin? Is dit stadje straks een stede als het misschien groter wordt? wonen schout en schepenen straks wellicht in een resort? Wordt mijn tuintje straks een gaerde woon ik morgen in een straet?…

De Jonge trok de stoute schoenen aan Gaf aan het CDA te willen leiden Misschien komt Keijzer toch nog tussenbeide Maar wij zien eerder Hugo in die baan Als hij het wordt straks moeten we maar hopen Dat hij niet naast zijn schoenen zal gaan lopen…

Als de wind de bomen ruisen doet, Het vee een plek zoekt om te schuilen, De merel en de lijster hun lied staken Als teken dat de hemel straks gaat huilen, Dan zou ik willen dat ik bij jou was!…

Wanneer je uitvaart naar je laatste haven Kiest menigeen nu voor een goeie fik Da's het voordeligst na je laatste snik Maar in de grond wil je 't liefst begraven Zo duur is grond als je bent heengegaan Dat we maar met een been in 't grafrecht staan…

Je moet het willen zien dat prille groen van 't lindeblad dat roze en wit van appelbloesem die meidoornhaag in bloei met wild dat stekelig blad van hulst daartussen straks komt de herfst met rode bessen op een achtergrond van glanzend donkergroen stekels scherper nog dan die van toen…

Ze willen alles kunnen achterhalen We krijgen na de sleepwet nu ijskoud Een zwarte doos door onze strot gedouwd Hoeveel moet ik straks voor dat ding betalen Wel honderd euro vroeg me laatst zo’n doos Niet meer dan vijftig zei ik quasi boos…

Wat blijft er over van een goed verhaal, Wanneer we vieze woorden, foute grappen, Uit alle kinderboeken willen schrappen? Dit lot treft nu het werk van Roald Dahl. Straks mag alleen ‘wat door de beugel kan’, En niemand vindt er meer een donder ‘an.…

blad straks de krant het is zes uur Binnenkomen Eén judaspenningblad beweegt de lantarens zijn uit hete koffie radio 2 'Si, Jerôme' 'tot straks, na het nieuws' ik haal de krant van de mat laat de dag binnenkomen…

Verliefd als de jonge(n)man die 'k Eigenlijk weer wil zijn Zwijgend kijk ik naar jou Zie schoonheid en hoe deze Zich ontwikkelt Door bedachtzame streken Van een zacht penseel Die glijdt over strak gespannen Doek Tot ons geboren, poëtisch Liefdesspel…

Met spanning wordt gekeken Naar het formeren in Den Haag Een papa-dag en meer is gebleken Het hele circus duurt al weken Gelukkig leidt Edith met strakke hand Een vrouw brengt structuur bij heren van Nederland…

Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam. Alles gaat dicht. Dan is het weer nacht. ------------------------------------ uit: "Rozen verwelken, bloemen" Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom (december 2006)…

Pa ik wilde even laten weten dat ik aan je denk Ik wilde je even laten weten dat ik je alle liefde schenk Dat ik je al de pijn niet gun Maar alleen maar vrede Vrede dat hoop ik voor je waar je straks mag zijn Want wat heb je nu aan die pijn Ik zou nog zoveel willen zeggen Je zoveel dingen willen uitleggen Maar helaas dat begrijp je niet…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…