6912 resultaten.
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 151 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
Een beetje ouder
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 2.658 Je lijf een beetje ouder,
je geest soms wat verward.
Maar het zien blijft hetzelfde,
want dat doe je met je hart.…
blauwzuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 cassave brood
op het
open houtvuur
een vleug van
fijne prikkelende
brandlucht
op de akker
struikjes met
handvormig blad
haar smalle
vingers strijken
langs het blad
ze zijn tot elkaar
veroordeeld: gif
en voedsel ineen
geen boom beweegt
in de donkerte
van het woud
als haar hoge
heldere
stem breekt
een grijze arend…
Trotzdem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 ( voor Jan Arends )
Hij had de eeuwigheid lief, die cent van grote waarde,
dat lachen boven al het aardse, de kronkelwegen van
aardverschuivingen boven het melkwegstelsel, gesteld
dat we daar eens wodka van maken en klinken met God
op zoiets als de genade voor allen en het temperament
in volle extremiteit.…
Een plek om te onthouden
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 159 Een halve middag
Had de visser
Zonder snoer, maar
Met een hele hoop
Zorgen in zijn kop
Met zijn stok zitten
Roeren in het kroos
Van dit afgelegen kanaal,
Probeerde hij orde
Aan te brengen in de chaos
Van zijn armzalige leventje -
Hier is het fijn, dacht hij,
Hier vind ik rust om mezelf
Te kunnen zijn - morgen wil
Ik hier…
Als jij overdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Als jij overdag
Geen oog hebt
Voor mij,
Niet naar mij
Luist'ren wil,
Dan ben ik
Veroordeeld tot
De nacht om je
Aandacht te trekken,
Om je te
Laten merken
Dat ik er ben…
De man denkt de vader
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 De man denkt de vader
Die hij nooit gekend heeft,
Die alleen in zijn
Diepste dromen
Zijn vader heeft
Kunnen zijn,
Droombeeld van
Werkelijkheid en
Verbeelding waarin
Het verloren gegane
Aanraakbaar dichtbij komt…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.709 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.096 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.650 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 81 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Mijmerend in de duinen
gedicht
3.0 met 25 stemmen 13.171 De arend zweeft en broedt mijn beboste duinen vol
ik hang met zand en zomp en gras en dor getak en jonge scheut in hem
dit is de zon tussen de aarde en de ijlte
breek baan, trillende wereld van libellenvleugels
ruisende onbeweeglijkheid boven prille netelkoppen,
breek baan in mij die in dit landschap zit
in dit doorzichtig nest van arendsdons…
Gitaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 359 Zacht bloeien de snaren in kleur
Iedere klank een eigen lied
Temperament dwingend als geur
Stampend snakkend naar adem
Als een arend spiedend vanuit de hoogte
Snijdt de eenzame klank door het hout
Danst en wiegt als dons op het water
Spiegeling van smaragd in goud
Timbre, kracht, gevoel, melancholie
Snikkend, helend, in passie gebracht…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.504 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
Katwijk kust mij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 46 Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken
Ja..., zwemmend
Ik zit met mijn rug gekeerd
Zie in mijn spiegel de zee
..heb hem even niet nodig..…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Grootvader
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.067 Hem te voorschijn gehaald
uit een doos vol verleden
komt hij met moeite los
van de foto: passepartout
1906 hand in hand
wandelend met hem die mij
nog jaren verborgen moest
houden, arend mijn vader
Om nog beter het weten te weten,
close up zekerheid ga je vergroten
laat je hem waden planten en poten
harken de paden.…
Zweefvlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 Zonder energie te verliezen, te verzwakken,
slechts zwevend en door thermische wind weer
omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het
overzicht van een arend heb en kan inzoomen
op de kleinste dingen en me verliezen in de
schoonheid van dit alles.…
Te simpel.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 194 Vrede en Liefde, deze woorden worden 't vaakst verkracht
Elkaar verminken als klauwende arenden
't Wordt me een potje
Druk, druk, druk
Zielige uitvlucht om lam toe te kijken
Sensatiebelust wordt haast elk menselijk wezen
Theelepeltje empathie en zorgelijk luisterend oor
Lieverds, voor dat laatste GA ik hoor
Wrok en wrevel net als haat…
Fuck de grizzly arend
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.832 Fuck de grizzly arend beren van het ijs,
screw de bever in zijn burcht -
te warm is het naar vonkend
spattend water zie ik om alleen
of graaf een kuil in vochtige grond
en laat mij zoeken in de buik
van welige struiken.…
zee aan zee
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.416 als zilverzand
een V-formatie vliegers
verjaagt de winterkou
met zuiderzonnewarmte
vanuit een hemels blauw
het bruisen van de golven
die breken op de kust
het ruisen van de harten
die ademen naar rust
waar komen al die spetters
die glinsteren vandaan
hoe wuiven warme golven
wat stilt een oceaan
en wat schenkt zomerzinnen
dan zee…
de zee de zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.531 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…