Alle inzendingen over zijn lange

Hoe eindloos lang die nachten van ellende! Hoe lang nog in 't verschiet de dag die naakt, nu 'k uit de korte koortsdroom half ontwaakt, mij oprichte en de blik naar buiten wende. 't Is dag, maar toch geen dag voor mij, die kende de volle luister, die 't Heelal doorblaakt: zie alles treurt zó mat, zó dor, zó naakt....…

Je moet niet aan leiden lijden Soms de meiden mijden Aandacht aan de weiden wijden Zoals ze van alle zijden zeiden Je moet niet naar nijgen neigen Soms een steiger bestijgen De pijlers goed kunnen peilen Langs de zijlen kunnen zeilen Je moet geen vijlen veilen Soms je vermeien vermijden niet tijdens de reien rijden iemand die vleit nooit…

O laat me toch lang van je genieten. Laat me nog lang je maatje zijn.…

ik telde dertien zwarte kraaien allen zwart, als dichte nacht maar één droeg witte veren en ik -onverwacht- zag hoop hij vloog er naar het hek daar langs de weg en in de berm bloeide geel een boterbloem op lange steel ze stond zowaar te zwaaien…

Na lange droogte geurt het naar aarde haring en verse baby…

Zo lang en bochtig, er komt geen eind aan de kus- paadjes in het bos.…

goed, onwaarschijnlijk lang gaat het onwaarschijnlijk goed.…

De wagens zouden weer langs onze huizen rijden. Daarin het schuifelen. Het zachte bonzen. De snuiten. Het vermoeden dat gedurende jaren in hun genen was geslopen. De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

Hoe lang zou ik nog van je houden? Dat weet ik niet. Hoe lang zal jij mij nog vermaken? Dat weet ik ook niet. Hoe lang blijven wij nog bij elkaar? Het hele leven is onzeker. Hoe lang blijf jij nog een egoïst! Zolang ik leef.…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

langs elke uithoek stormt hij krachtig naderbij windrozen bloeien…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen, langs het bloed dat kolkt en beeft, langs de stilte die alles omringt met geheimen en die voltooit nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik.…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

Ik denk terug aan die mooie tijd met jou, toen de tijd er was, maar zonder reden, in de grijze oceaan, lang geleden.…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank.…

Nu koos men dapper voor de Lange Wapper. De rest van het wegennet wacht wel weer.…

Een leven lang leek het, Jou missen was een deugd. En nu de illusies weg zijn, Wordt het de waarheid, En die kan ik nog maar nauwelijks aan.…

Mijn grote liefde mag ik niet aanraken, komt zomaar langs waar de zon een vrij spel speelt met blije vogels en konijnen op een uitgestrekt lachend grasveld mijn grote liefde krijg ik niet zo ver is het park, dichtbij hier vandaan in de lucht waar muggen zoemen mijn grote liefde is de blauwe lucht die boven het grasland hangt in momenten…

Langs zomervelden wil ik zwerven, waar hemelreine liedren zingen, die tot de grond des harten dringen, langs zomervelden, waar het koren goudglanzig deint in wijde golven, vol kollen, in die zee verloren, roodlachend nu, dan weer bedolven.…

De weg is lang tussen de afstand Van leven in liefde naar de schaduwkant De weg is lang naar niet meer Vrij ongedwongen geen hartpijn meer De weg is lang eindeloos moeizaam Naar.. zonder jou een ander bestaan De weg is lang van het vergeten Om verder te kunnen verbreek ik het keten…

Het is echt lang geleden, maar niets van toen is vergelijkbaar met nu!…

De nauwe samenwerking liep uitstekend Jij sprong voor ons doorlopend in de bres De struisvogeltactiek had lang succes Wat heb je veel voor ons bedrijf betekend! We zeggen je van harte dank, Henk Kamp Door jou werd het voor óns, de NAM, geen ramp!…

Heel voorzichtig solidair in gemoed en bedoeling als dat onderhuids samenvloeit, is de essentie die wederkerig wordt bedoelt, slecht aangevoeld uit de lange schaduwen uit het verleden, die de zon onmogelijk kan wissen, steeds kwetsbaarder worden als die worden opgerekt, diepgewortelde wensen, dat respect naar beider kant zal worden…

als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen als Angelo Branduardi ik zweer dat ik de zee kan horen ik proef het zout op huid en lippen draag me en neem me mee voordat de legers komen het vuur is dood, het water slaapt we zijn hier veilig maar ook wel moe we houden de gele hesjes aan het lijkt alsof we niet anders kunnen en de lange…

terreur lang ...geleden wordt opgespaard tot een eeuwig verdragen…

Hier nu   langs het lange diepe water dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar dat je altijd maar hier nu   langs het lange diepe water waar achter oeverriet   achter oeverriet de zon dat ik dacht dat je altijd maar altijd dat altijd maar je ogen   je ogen en de lucht altijd maar je ogen en de lucht altijd maar rimpelend   in…

een groepje dennen lange lichtgroene scheuten langs de autoweg…

Schelpen in het zand Werpen lange schaduwen Langs de waterlijn…

Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen, langs het bloed dat kolkt en beeft, langs de stilte die alles omringt met geheimen en die voltooit nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik.…