Alle inzendingen over zonder vooroordelen

Er is niets dat je niet wilt Alleen dat wat niet je nieuwsgierigheid stilt Niet in de lichtste sluimerslaap Of uit de diepste bron gedroomd Een geparfumeerde fantasie vervliegt Of water dat naar ergens stroomt Ver van meningen vanuit vooroordeel Of een korrel zand die in de Sahara woont Of als schelpen waar getijden, in voor en tegenspoed…

voel even mee met de bomen zucht een moment intens samen met de wind leer van de zon harten te verwarmen beleef alles zonder vooroordeel weer als kind pak met je blote handen de verse sneeuw omarm de kou die ze je voelen laat laat je door de regen overspoelen ervaar eindelijk weer waar het leven over gaat ga het doen ga je overgeven…

Waarom kan men de multiculturele maatschappij niet waarderen om zijn verscheidenheid en kleur zoals een warenhuis; betredend vol variatie, vorm en geur… Objectief elk artikel bewust beoordelen zonder het meteen te bestempelen met vooroordelen.…

En duurt de lente maar één dag uit het vooroordeel van velen, ontbloot het imago van het individu die mijn wonden kunnen helen.…

Het vooroordeel dat men wel te dom zal wezen Wordt omzeild met trucs en vleierij. Woorden schieten te kort wanneer op een dag Het besef doorbreekt; en de moed aanwezig is Meer te kunnen met de taal die men spreekt. Het lezen en schrijven zal dan weldra geen Hindernis meer zijn voor de analfabeet die Zich vrijmaakt van schaamte en pijn.…

------------ vandaag voelt de wereld aan als een wolk waarschijnlijkheden en ik laat alle dingen zijn zoals het gras, de wind en de bomen de regen laten komen de vogel ging zitten in de boom met de onhoorbare grondtoon de wolken botsen tegen de zon met de onhoorbare boventoon de anti-wolken botsen tegen de anti-zon in de vijver zonder vooroordelen…

doorheen het danssalon meetronen Ritmische ballades verstrengelen hun harten in een vorig leven ooit in Buenos Aires verloren Improvisatie dwingt hun stappen in een omhelzing intenser dan nooit tevoren Zij vullen de lege plaats op klanken door de bandoneon met melancholisch tristeza verzonden Om zoveel repertorio traditional smijten ze alle vooroordelen…

haar hart aan hem verloren Een liefde die altijd zou bestaan Zij zocht nooit ruzie had altijd begrip Was geduldig en bewoog sensueel In voor wilde nachten zo grenzeloos Altijd bescheiden vroeg nooit teveel Zij was zo makkelijk altijd flexibel Gaf de ruimte die een man nodig heeft Vertrouwde hem in alles wat hij deed Omdat ze niet met vooroordelen…

mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen vooroordeel…

De stilte van het zwijgen is ook náár Zo donker en verstommend, metafoor voor onmacht tegen het gebral in koor Maar dan is zwijgen niet verdedigbaar Alzo sprak Sigrid in haar Herzberglezing Op Thierry doelde ze en ook op Geert Die hebben mensen vals gereduceerd Wie zwijgt, stemt altijd toe, biedt geen genezing Bied weerwerk tegen alle vooroordelen…

zwevend op de vleugels van 't orkest op een van Bruckner's negen symfonieën luister, wees stil, wees open, 't is geen test geef jezelf prijs aan ritme, melodieën en laat je geest zijn eigen wereld dromen sta toe dat kleuren, vormen, fantasieën de plaats innemen van je daagse gnomen ontsnap, ontspan, als 't kan laat je ontroeren Zet je vooroordeel…

De toekomst heeft een oneindig vergezicht de vleugels van je adem markeren het bewijs, dat jouw gedachten zullen kiemen op de wangen van een nieuwe morgen waaruit telkens weer een hoopvol wijsje klinkt goed van wil en met een open mind van tijd, zonder vooroordeel zal worden gewogen, geeft ze de maan een nieuw naam, ze ziet…

dien te zijn en op wie ik niet mag lijken hoe ik me dien te gedragen en hoe ik vooral mezelf moet zijn -de kat heeft inmiddels zijn behoefte in de cactus gedaan- what 's in a name zou ik zeggen Op de volgers die me pas laat ontdekten zij hebben nu de grootste mond, op hen valt niets aan te merken, de boeken geordend in de kast, en vrij van vooroordelen…

uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een onverwachte dood, een talent in een tijd, zichzelf de niches aanbood waar die creativiteit in wordt herkent, niets te verliezen, om alleen te kunnen winnen, een gave om voor een toegevoegde waarde te blijven kiezen, voor zichzelf of voor een geselecteerd publiek om uit karakter vooroordelen…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen vooroordeel.…

De vroege morgen zegt, dat ik een fust moet zijn, gebouwd in aparte duigen, geringd door ijzer, hout doordrenkt met schuimend bier, turend door het spongat, waaruit jij alleen je eigenheid kan tappen waarop geen vooroordeel berust, mijn intuïtief gevoel op doelt, dat alleen de overgave telt in een moment van gelaafd vertier…

zaligheid door een ander alfabet van andere smaken blijkt het dezelfde kleur als zoetste smaak ingebed wanneer men klopt op de glazen deur van een cultuur of taal, als het kijken door de oude kijkdoos naar het verleden ver van eigen bed is geraakt, niemand dan vanaf zijn afkomst, alle poppetjes te plaatsen vanuit het vooroordeel…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer meetbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van kwetsbaarheid, omgord ik het zwaard van woorden als botte bijl, als ik het vege lijf wil redden altijd in eigen vooroordeel?…

We hebben vaak een vooroordeel, en noemen haar een viezerik. Wij “normale” burgers, maken onze eigen samenleving. En wat hier niet in past, zijn mensen zonder huisvesting.…

Is onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich een natuurlijk talent een rijke tijd,die ze zichzelf aanbood waarin de zuivere creativiteit wordt herkent had zij niets te verliezen, om alleen te kunnen winnen, om uit haar gave het juiste te kunnen kiezen, voor zichzelf of die medemens,om gezamenlijk vooroordelen te…

gearticuleerde wind uit haar mond echter wasemde een gruis van baksteen het uitbreken van de wandeugden construkties van vormloos lood die zwaar op het hart vielen of was ze slechts de poort boven een stinkende slotgracht Haar schitterend blinkende tanden blokletterden een pallissade genadeloos grimassen het rot liep erover een soep van vooroordelen…

dag en nacht Ik slaap, enkele uren van de nacht Ik eet, wanneer ik trek heb Ik drink, wanneer ik dorst heb Ik werk, niet zoals ik zou willen Ik geniet, te weinig kan veel meer Ik waak, teveel Ik zorg, zoveel als ik kan Ik zeur, soms ook teveel Ik hou van mijn dierbaren Ik verfoei, het geleuter en gemekker van de mens Ik haat, leugens en vooroordelen…

Hengel me binnen Want als een gedreven vis Zet ik je op je zinnen Op jou vredige lege stranden van liefde Zonder vooroordelen Zal ik rust vinden Haal me eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als harnas waarmee ik het vege lijf wil redden, maar ook in eigen vooroordeel.…

Goedemorgen, goedemiddag Negen van de tien keer Niets ervan gemeend Schijnheilig gedrag Kan ik U helpen Altijd graag gedaan Ongeloofwaardigheid ten top Niet altijd spontaan Kuddegedrag Nieuwe mode in Negen van de tien Trapt er toch weer in Altijd een mening Meestal een vooroordeel Een ontlening de mening van een ander Democratische…

koop Want mijn lijf blijft dan hetzelfde en geluk zal ik nooit vinden Een ingreep zou de oplossing zijn slechts begrepen door mijn beminden Steun van mijn moeder en medici en het wonder eindelijk geschied En heel de wereld mag het weten verbergen doe ik het zéker niet Nu pas ben ik overtuigd gelukkig en wie ik altijd heb willen zijn Vooroordelen…

De meeuwen mengen zich met zwervende gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind zijn hoon wuift de vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van de wereld ingelijfd, dan is het verhaal van de ruïnes snel verteld en jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit…

De tijd komt mij nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels…

Indoctrinatie is gelijk een pijp kaneel Elk zuigt eraan en krijgt zijn deel Maar om de vooroordelen te vergeten Heeft menig goed mens zijn hersenpan gesleten Het wordt je met de paplepel ingegoten Menig medemens wordt zo verstoten Doordat men zich afsluit in enge kringen Waarin helaas mensen vaak onrecht begingen Het eigen woord is waar,…

te luisteren naar mijn geestesoog, doorgeschoten, zweeg het in alle talen, alleen te zijn in een nachtelijk refrein of ik in lokaal en kroeg welkom zou mogen zijn, leek het of alles om me heen verdronken was voordat ik met Jan en iedereen uit feilbare glazen gedronken had, geklonken op alles wat mensen delen, weerklonk door uit vooroordeel…