Alle inzendingen over 'k smelt...

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Komt een mens thuis bij zichzelf Het vuur brandt en het hart smelt…

De hoogste toppen zijn het meest beducht voor duizelingwekkend ijle gebakken lucht Neerkijkend op het droevig gestileerde bal een afgegleden zelfbeeld in een niemendal weggesmolten in een koude stromende beek de dichter die als sneeuw voor de zon bezweek…

je danst op wind speels en dartel als een kind wit onschuldig is de vrijheid die je huldigt in kristallen duikeling toch ontsnap jij niet aan dalen gaat de aarde halen om te smelten in haar warme schoot…

Toen ik de hut verliet waren er mensen tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het. Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om. Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat waterpsalmen af. Ik dein op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat te hard. Weinigen komen onder…

voor de blonde zon smelt de oppervlakkige ijsbloem de bedoeïen omhult zich voor de koperen ploert…

brandend als een kaars wacht ik op de liefde van een kerel met pit om samen ineen te smelten…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

IJs smelt. Water wordt geboren. Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

vuurrood gloeiende haard hij straalt warmte ik zie ijsbloemen smelten gezelligheid…

De nieuwe stadsdichter van Amsterdam! Ik ben toch zó benieuwd wat hij gaat maken, al vijftig jaar is hij een lyrisch baken. Zijn wijsheid bracht me steeds in vuur en vlam. Zijn faam stoelt op “De waarheid als De Koe” én op “Haar laatste woord is altijd boe”!…

Koning winter slaapt onder zijn witte laken eenzaam in de tuin maar de morgenstond kust hem en hij smelt in haar armen…

Handen smelten geleidelijk weer samen tot een. Opnieuw verbonden samen niet meer alleen. Krachtiger dan voorheen.…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

'k Wil woest met jou en weelderig Ervaren de maagdelijkheid van jouw Bestaan Een wederzijdse wereldlijke Ervaring die met bloed moest worden Beproefd Met liefde dook je in de sluier, een Mistige haag van eindeloos Genot Die bleef voor jou En Mij…

Het gesponnen web houdt Krachtig stand, terwijl Jouw bescherming wordt Gebroken Een vliet van veel Liefde Vormt de bron van een Nieuw Begin…

'k Ben éven weg... je zult me éventjes niet zien... 'k bén er éven niet.... je zult me éven moeten missen... 'k Ben éven weg van huis... 'k Moet "even" naar 't ziekenhuis... dus "plaats" ik even niet... Maar wees niet ongerust... al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién...…

Een geweldige renner is die Joop K Hen maar geen winner, zegt men. In de spelen van Den Haag ligt hij met de finish in zicht voor op het peloton als hij zijn benen stil houdt en wenkt naar de meute die hem rechts passeert en links laat liggen.…

Afgelopen winter kreeg ik voor het eerst Een bekeuring toegestuurd, omdat ik zonder Licht had gereden. Ik dacht hoe kan dat nou Dat ik een bekeuring heb gekregen, want ik Rijd altijd braaf met fietslicht aan, maar wat Dus bleek was dat mijn achterlicht gevallen was. Er reden zoveel fietsers en natuurlijk was ik weer degene Met de problemen,…

Drinkebroer, laat me nu maar los, we hebben genoeg feest gevierd, het boeren wordt te erg, mankepoot, Korsakov staat voor de deur en wil naar binnen. Ik heb me genoeg in jou verdiept, kom op, dichters onder elkaar, ga nu maar bij een ander de boel op stelten zetten of liever nog, donder op naar de hemel, deprimongool! Ga je eeuwige roes uitslapen…

jullie erbij Een enorm genot door de trilling van trommelvliezen Met liefde worden noten aaneengeregen Vanuit het hart, rechtstreeks is wat kunst hier biedt Muzikale tonen beheersen oprecht de zaal De notenbalk verspringt, keer op keer niemand die verbiedt om met geheven gla- zen mee te zingen Geniet de Kunst, met een hoofdletter-K…

Hoe staat uiteindelijk vandaag weer jouw pet Zou 'k de kunst van kennen beheersen jij bent voor mij echt zeker die niet te plengen traan…

met mijzelf slaap maar zeg ik tegen haar ik sluit mijn ogen wil ik wel met droogte mijn lijdend lijf ingaan ze heeft geen woorden nodig 't afsnijden van de tijd 't besef dat een terugkeer misschien onmogelijk is ik draag het zand van de nacht naar het afscheid, het wanhopig zwijgen volgepakt met knars en kanker zal ik een briefje…

de salon de ijzeren kast diep dankbaar vult zich langzaamaan appeltjesgroen, koraalrood, roze en hemelsblauw liever, heviger, zachter kan het niet voorzichtig spreek ik leuker uit zwart is geen kleur, hoor ik iemand zeggen de geur van koffie lokt mij naar binnen de kamer is als een landschap waarin haast elk dier opschrikt…

'k Ben niet meer die ik was, hoewel ik qua fysiek, tijd heb ho- ren palaveren* 'k Leef de jaren en werk de mooie maanden die mij zonder scru- pules worden gepresenteerd Een overdaad aan verstoorde verhoudingen** als gevolg van een, totaal zin- loos, dichte gaatjespan door mij meegenomen tot het eind der tijden Neem van mij aan dat…

sneeuw in je ogen smelt tot blauwgroene stilte lied zonder woorden in het kabbelend water glinstert bezwerend de maan…

gevangen in het blauwe ijs het lichtblauwe ijs geen gletsjer die de stilte breken kan het smelt het druppelt maar het ijs breekt niet…

Maar diep in mijn hart is een plekje voor jou `k zet je foto terug bij mij thuis op de schouw.…

Begraaf mijn hart maar met je mee Want als jij sterft, lust ik Geen koffie meer, geen thee En geen bon-bon Die laat ik smelten in de zon En 'k schrijf jouw naam In chocola Geen rok draag ik meer op de knie Geen krul meer in m'n haar Geen lach hoor ik meer in m'n huis Jij was de vrolijkste vandaar Dat ik je missen zal Ik mis je armen…