Alle inzendingen over OR bezigheden OR familie

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren nog twee hopen waren, zien we er nu vier, zouden ze 't erbij laten? Ik denk van niet en zo kijk ik telkens weer naar de grasvloer, die gaat op en neer....…

Ik zeg u gewis, wat uw bezigheid is: deze slotregel bent u aan 't lezen.…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij! dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders…

Toen je ouder dan 50 was, At je alleen nog kreeften en splinters. Toen je ouder dan 40 was, Keek je naar gozers met flitsende heupen. Toen je ouder dan 30 was, Bezocht je Romaanse kerkjes op dinsdag. Toen je ouder dan 20 was, Luisterde je steeds naar kale geluiden. Toen je ouder dan 10 was, Begon je al van de hel te dromen. Toen…

Ik heb veel meegemaakt. Vanaf mijn eerste dag zocht ik mijn ouders in mijn ouders tot hun oogopslag vanmorgen. Ook leefde ik veel levens tussen vrouw en kinderen kreeg steeds kennis aan de vrienden die ik had. Onderwijl bereisde ik de halve wereld in mijn land, verhuisde aldoor in mijn stad en zwierf door de vier tuinen van mijn tuin.…

Van aarde ben ik en de kleur van een seizoen. Omsloten door de hagen en het huis vorm ik een buffer tussen weg en thuis. Men graaft in mij en dekt me toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad is krappe oversteek naar wegen waar ik niet van weet; mijn rand is daar slechts mee gemoeid. Geblinddoekt door de heggen en het huis, voed ik de…

Het is altijd weer een plezier om uit te kijken naar later, te bedenken hoe zijn vertier te vinden, straks _ veel later Hoe zal een ieder zijn levensdoel na zoveel ervaring bereiken? Konden maar zover toch reiken ons vooruitzicht, ons denken... Wat kunnen we ondernemen in onze aanstaande vakantietijd? Onze plannen komen te kort aan tijd…

Miste ík of trof jíj doel? Ik wist niet wat er gebeurde, kreeg ineens een raar gevoel, alles werd zwart en alles kleurde. Ik voelde slechts iets zachts en zoets en begon verbaasd lichtjes te zweven. Was dit een bezigebijensteek, die jij en ik niet zouden overleven? Het zoete gif begon zijn werk om mij tot sterven te bereiden; toch voelde…

Wat ging er door mij heen toen ik zei “Bedankt voor … alles”? Ik zou je graag precies bewijzen wat het in mij was dat riep, maar de zee van associaties, waarover mijn bewustzijn golfde, was te diep. Oppervlakkig gehoord was ik je dankbaar voor twee mooie jaren bij ons koor, dat jij met veel inzet en creativiteit tot bewogen prestaties hebt…

De wijde polder davert van geklap, geroep: mensen turen steeds. Tussen de sloten eten hazen onverschrokken door.…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

In de kamer van mijn leven werk en denk ik voortdurend buiten klinken voetstappen er wordt aan de deur geklopt Jezus de sterke Heiland staat buiten wil mijn gast zijn met diep ontzag kom ik nader druk langzaam op de klink met vragende schuldgevoelens mijn hand voelt zwaar aan door de kier schijnt stralend licht omgeeft de Redder de…

Blozende blikken bleken bezig, bezig te onthullen mijn malheur.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

En voordat de hemel vol staat met sterren die ons die dag gadesloegen, rijden we voldaan en slaperig naar het familie-huis.…

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

Knalrode lipjes die amper een woord uitbrengen kleine handjes vingers zo klein geen woorden voor alleen kijken en lachen…

Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden 'k Heb alle kamers van je geest doorzocht Maar neergelaten zijn nu alle blinden Als ik je ergens maar bereiken mocht Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam Tot op een keer, een blik van blij herkennen En je begroet me, met mijn moeders naam…

Ik weet nog moeder, dat wij in de avond zaten, dicht bij elkaar. Ik keek naar jou als ieder kind. Jij woelde door mijn haar. Ik weet nog dat jij teder was en mij heel diep beminde, al kende ik de eenvoud niet van dat gebaar. En dat jij zei: een ster, zij valt. Doe maar een wens met je ogen dicht. En dat ik met mijn ogen toe daar zat…

Ik heb nog maar één vraag! Waarom liet jij mij gaan? Ik ben jarig vandaag. En jij weet niet eens van mijn bestaan. Je zag me niet groot worden Ik zei tegen de verkeerde, papa. Dat is toch te gek voor worden. En dat ik het dan ook nog moet horen via Anna. Ik voel me gekwetst en ben heel boos. Had jij daar een reden voor? Of was je gewoon…

Haar oude lichaam overgegeven aan de tijd ogen vol van herkenning lichten op alsof ze wordt bevrijd uit een innerlijke strijd Ik plant me naast haar neer en we luisteren naar elkaar als de ander vertelt luisteren heeft ze altijd al gedaan maar woorden gaan voor haar nu te snel Zij is voor mij de goedheid zelve liefde draagt ze bij…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette…

drukte buiten de deur je gaat het liefst aan die dag voorbij en na zoveel jaren wordt het toch een sleur met mij gaat het goed zo zijn eigen gangetje soms nog bij de kinderen wat stoeien met een behangetje en het roken wil ik nog altijd minderen nou broer, nog een fijne avond het was weer goed van je te horen immers we blijven familie…

Ik wil je even zeggen hoe bijzonder jij niet bent jij die vanaf het begin mij het allerbeste kent Ik wil je even zeggen dat ik je nooit zou willen missen Je in mijn hart bewaar nooit uit zal wissen Ik wil je even zeggen dat ik je enorm bewonder Mijn grote zus ik kan niet zonder Ik wil je even zeggen dat ik heel trots ben op jou Ontzettend…