Alle inzendingen over OR gevoelens OR eeuwig

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Negatieve gevoelens beheersen mijn ziel Geen lach maar tranen Somber staar ik voor mij uit Alle hoop verloren Deze marteling kan niet eeuwig duren Geestelijk is de kaars gedooft Dagelijks verlangend naar het einde Rust is mijn enige hoop Vergeef me lieve dierbaren Heb gevochten, maar verloren…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Uit het diepblauw schittert de zon in de laatste dagen van mei. Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

tot in eeuwigheid bevrijden…

Verzadigd met gevoelens, Grijp ik naar het antwoord, Van mijn denken en mijn doen, Mijn toekomst en mijn toen. Lonkend naar wat komen zal, Bevredigd door het weten, Dat wat ik heb gehad, Nooit meer zal vergeten. Kijkend naar het heden, Met jou in mijn gedachte, Verlangend naar een ons, Waar ik eeuwig op zal wachten.…

Ik gaf je mijn woord, van "eeuwig bij jou" Verblind door gevoelens, verward en onthutst, bedroefd door de waarheid door elkaar geklutst. Zijn we te blind en onwetend geweest ? Hoelang ettert een wonde alvoor ze geneest ? Nu zoekend naar wijsheid, naar warmte en zon, en vergeten, vermijden, hoe alles begon...…

En de glimlach blijft fonkelen gelijk een juweel en heeft alle duisternis weg genomen in het spel van het eeuwige leven.…

ben En wat ik denk Met zo veel vertrouwde Beelden van hen die Niet meer zijn Op onzichtbare golven Meegedragen naar De eeuwigheid…

Betonnen woorden verzonken zinnen genagelde kreten ontspoord beminnen Rottende klanken gebroken verhaal een hek om de hemel gevoelens van staal De punten omhoog ijzeren spiesen het eeuwige raken de grip verliezen Instortingsgevaar verbreekt het geheel de grondslag doorgronden bouwt ieder zijn deel…

half vol U denkt, dus U leeft U denkt eeuwig te leven het eind in de dood merkt U helemaal niets van in Uw leven leeft U eeuwig Door overtuiging leeft U eeuwig en gelukkig illusoir maar waar als onze werkelijkheid produkt van dezelfde geest…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…

Wentel mij in tedere gevoelens. Ik proef je warmte ook al ben ik nog kwetsbaar. Ik kan je vertellen dat ik teder van je hou. Je hebt me voor eeuwig losgemaakt om te geven te ontvangen en te leven. I'll find my way home.…

huivert me tegemoet de zon wordt kleiner het moet vandaag nu echt gebeuren gevoelens mag je niet mee leuren nu duik ik in mijn nachtelijk habijt ik ga de sterren en de droom verzoeken wellicht heb ik morgen eeuwig spijt maar mijn gevoelsgedicht is heden ver te zoeken…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

.... mijn masker afgelegd. .... geen puf meer om te praten. .... alles al te vaak uitgelegd. .... te veel toegelaten. .... mijn hart voorgoed op slot gedaan. .... mijn gevoelens genegeerd. .... te lang voor ons samen ingestaan. .... mijzelf opzettelijk bezeerd.…

Als je een masker op moet zetten om je gevoelens te verbergen dan is het in mijn leven iedere dag carnaval…

Want me verschuilen achter gevoelens, daarin ben ik geheid een kampioen!…

Ik voel me leeg Diepteloos Mijn gevoelens stromen over En toch geen opluchting geen blijdschap Niet pijnloos maar stekend Walgelijk Zonder tranen Geen geluid Stilte Leegte Pijn…

Groot als de bomen Snijdend als de wind Oneindig als de ruimte Is het gevoel dat ik in me vind…

Mijn leven: één grote droom, één grote puinhoop. Slingerend naar alle kanten, voel ik mij als een paaltje in de wind. Nachten overvallen mij op zomerse dagen. Eén grote wazigheid in mij, waar ik verdoofd ben. Al die andere mooie dingen in het leven, kan ik niet zien. Het zou te moeilijk zijn voor een paaltje in de wind.…

Geploeter in mijn maag Bliksem in mijn hoofd Een rauwe droom weggespoeld Door een plotse regenbui Niet enkel het wachten en verwachten Vernietigde mij Het was meer een bom vol haat en liefde Die ontplofte In mij Een enkel woord is genoeg Om de pijn te verzachten Om een glimlach te toveren Op dit betraand gezicht Enkel blijf ik wachten…

Nog heel even voor ik verdwijn en plaats maak voor wij een moment een verhaal hoe kort ook maar zo zuiver zo eerlijk zo echt zo heel even maar om daarna door te leven in jou en mij alleen tot opnieuw heel even maar…

Gevoelens uit het verleden Keren weer terug in het heden Zoeken hun plek in het geheel Soms wordt me dat te veel Teruggeworpen worden in de tijd Ik hoop dat het met de jaren slijt.…

wat voelde het vertrouwd toen die onzekerheid was verdwenen niet bang, niet benauwd niet bang om te worden afgewezen wat voelde het vrij zonder de greep van angst en pijn niet boos, alleen maar blij dat ik eindelijk mezelf weer kon zijn wat voelde het goed me niet meer alleen te hoeven voelen niet verlegen, juist met volle moed wetende…

Gekwetst, Verstopt, Gemist, Gevonden… Mijn gevoel Je bent weer terug!…

Ik voel.. Ik voel me alleen in een andere wereld. Een wereld vol stress. Stress die je gek maakt, en niet vrolijk kan laten zijn. Ik voel me gelukkig met vrienden om me heen. Zo gelukkig dat ik alle verdriet vergeet. En dan word ik weer wakker. Wakker in een nachtmerrie Al de dingen komen weer terug. Mijn vrienden om me heen zijn weg…

Vloedgolf van gevoelens Rondhollend, om mijn gevoelens kwijt te kunnen, kwam ik aanvankelijk niet verder; men heeft een beperkt gezichtsveld met een beslagen bril. Het gaat altijd razendsnel, van dag tot dag; dat onvervulde gevoel, immer herkenbaar aanwezig.…

Ik heb een gevoel een naar gevoel een voorgevoel een vreemd gevoel en gevoel dat anders is dan normaal een zielig gevoel een verdrietig gevoel een idioot gevoel maar ik voel niets voor jou…