8255 resultaten.
ander heden
hartenkreet
0.0 met 10 stemmen
1.367 Als de tijd van toen anders was,
Was het nu een ander heden.
Een gevoel van een beschreven vergeven van het verleden.
Maar wat ik bedoel was toen niet wat we deden.
Want wat ze toen hadden moeten doen,
Hadden ze niet gedaan.
Er bleef een gevoel van verlies dat door me leven was gegaan.…
bloem der bloemen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen
485 van de nacht
op diezelfde oever
zal ik op je blijven wachten,
de dagen doorbrengen in zandkastelen
tot jij weer terug bent, om met kinderhanden
de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld
waar zij nu breken op de branding van het leven
en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt
want die vangen geen huid meer in dit naakte heden…
Acte de Présence
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
283 ik vul de geboden tijd
veel minder in dan
het denken zou willen
ontleen de huidige zin
aan het heden
dat mijn gevoel alleen
met de thans aanwezige
ervaring kan stillen
niet dat ik spreek
over onmacht
of al van overgave
ik word geacht,
daar de ziel dat vraagt,
mij aan de werkelijkheid
hetzij zoet dan wel zuur
doorgaans te laven…
Vandaag de dag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
114 Haast niemand kun je heden nog vertrouwen
want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt.
Zelfs bisschoppen die zitten met hun klauwen
aan dingetjes waaruit een jochie zeikt.…
Balans van vandaag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
218 Morgen komt de zon weer brandend op,
in het onsterfelijke heden.…
de dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
91 die geen sporen nalaat, de regels tussen het
wit niet met letters vult, het rangeerterrein
niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos
toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal
in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen,
reizigers in aankomst en water aan vissen voert,
die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt
het heden…
aanstonds
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
66 hoe lang hebben we nog
om het water terug te scheppen
ondertussen wacht het verleden op morgen
hangt hemel aan lasdraad
is huid boven kleren gegroeid en
niemand die het vertelt
brood is in de aanbieding
honger is stiller dan adem
niets gaat vertraagd, overal aankomst
en zijn vogels ergens vertrokken
om in te schepen
alvast, tot…
woordenwisseling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
90 wie kent nog de namen, terwijl een woord
niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad
terwijl straten verhuizen, later dan nu
het lichaam dat de vorm aanneemt van
begeerte, de stem die de mond napraat
grenzend aan taal in de ruimte van begrip
een kuil nog voor het avondlicht gegraven
met een laaghangend verleden voor zich uit
wachtend op een…
tijdlijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
75 hoe uit niets verschijnt
samenkomt en uiteenvalt
schemer die vooruit werpt
stilte die doorsnijdt, een vliegtuig
dat verhoudt tot lucht, lachend
zonder aanleiding, de ziel
die wacht op een hongerbruid
terwijl na vandaag niets
wederkeert tot morgen
afgelegd als weg
en na gedane zaken
weldra voltooid…
geluk komt na de pijn
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen
804 ik breek los
alle gevoelens komen boven
realistisch en keihard
maakt me verward
word door elkaar geslingerd
mijn geschiedenis tart mijn zijn
word verscheurd door het verleden
kan het niet plaatsen in mijn heden
maar ik vind mijn weg
en kom er wel
zal zo moeten zijn
Geluk komt na de pijn!…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen
378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
de levensketting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
104 Deze van geluk en liefde.
Van puurheid en diepe genegenheid.
Van trouw en openlijkheid.
Een paar loodzware
van verdriet en ellende,
verlies van vrienden en kennissen.
Gemis die me diep in mijn hart kwetst.
Als je de ketting sluit is hij rond,
dan is iedereen gezond.
Ik draag hem met fierheid
en poets hem met klaarheid.…
Stedentripraadseltje
snelsonnet
2.0 met 2 stemmen
131 Eventjes weggeweest
Moorse paleizenpracht
Flink kathedraaltje ook
Plus Parasol
Zelfs nog gefietst langs de
Guadalquivir-rivier
Wel lekker warm met die
Zon op je bol…
Vertrek van dochters
gedicht
2.0 met 249 stemmen
40.219 Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies dat zelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.…
proficiat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
22 P rettige
R ozengeur
O mhuift herinneringen
F ijne gesprekken
I ntiem en eerlijk
C oncentreren
I ntens :
A mour
T oujours…
Nachtfluisteringen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen
1.204 Je zit als een stilleven
in mijn droom te spelen
met gedachten die mijn stilte
ontnemen in een vlucht
van tedere fluisteringen
je lach breekt mijn nacht
in delen van geluk en ik
verdrink in een vloed
van poëtisch genot
we zijn een afdruk in de tijd
sporen in een onzichtbaar heden
krul je vingers om de mijne
en laat ons in de nacht…
wanneer jij gaat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
142 tussen het licht van de lente
en het zwart van de dood
beschrijft het vaarwel
de eeuwige winter
een leven uit het lood
met verlangen naar verlossing
nog in de uitademing
tijdens de laatste tel
hoe kan men sloten verbreken
van deuren die als muren lijken
met broos levenssap besmeurd
waar jouw ziel is uitgeweken
en de ademende toekomst…
uitgeleefd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
12 de vormen zijn
de vormen van het zijn
en van de vormen
zijn de vormen slechts limieten.
ik draai een lusje in jouw haren,
dat is een oud, geheel volledig
uitgeleefd gebaar.
de vormen zijn
de vormen van het zijn
en van de vormen
zijn de vormen slechts limieten.
ik stop je haren weer
hun ogen in en laat het lichaam
in haar violette…
open boek
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
970 boek der liefde
gevuld met dromen
doorweefd met wensen
blad na blad
regel na regel
een stille hoop
verlangend geluk
wensen in woorden
mijn boek vol kleur
de mooiste tinten
in sierlijke letters
rood en zwart
zwart verleden
rood mijn heden
mijn liefdesboek
een open boek…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
60 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…
Gek van blijdschap
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
140 Wanneer je ongelukkig bent,
zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen;
kijk naar het nieuws.
Wanneer je voor het ongeluk geboren bent,
alleen op aarde,
vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws.
Wanneer je door de bomen,
het bos niet meer ziet:
probeer het dan eens andersom.
Pak de bomen, keer de zaak om
en kijk…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
79 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
81 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
49 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Boshuisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
205 er was eens.....
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het…