Alle inzendingen over OR loslaten OR leven

Ze vroeg me haar te helpen smekend keek ze mij aan haar wanhopige blik kon ik niet verdragen en ik heb haar laten gaan Ze is ziek, zo ziek en moe van al dat vechten ze heeft zo moeten knokken loslaten is een van haar rechten Zij keek me aan met grote ogen Ogen vol verdriet Ik heb haar wel los gelaten maar mij loslaten kan zij niet…

In de wereld van mijn zelfkennis voeg ik elke dag iets toe... In de wereld van mezelf laat ik elke dag iets los.…

Je ogen kijken al verder Dan wij kunnen zien Je kijkt nu naar mij met je handen Loslaten kan je nog niet Ik heb je nog vast Moet ik je loslaten Jij twijfelt al, ik nu ook Moet ik je vasthouden Je hand is nog warm Wil je geest je lichaam nog Kies jij maar, het is altijd goed Ik zit hier wel rustig te wachten In jouw zwijgen is…

Als een schaatser in de bocht Sla jij je benen over elkaar Op het ritme van een pendelklok Schommelen ze heen en weer Nonchalant maar o zo zelfbewust Kijk jij nu op mij neer Je stoel kraakt onder het gewicht Dat niet te tillen is Ik zit hulpeloos en monddood gemaakt Te wachten tot dit overgaat Tot ik werkelijk word herboren In dat nieuwe leven…

Vandaag moest ik je loslaten, je laten gaan. Hart en ziel zijn in 2 verscheurd maar ik had geen keus. Tranen biggelen over mijn wangen. Waar ben je nu, ik zie je voor me in huis ik mis je op je vertrouwde plaats. Ik loop doelloos rond, verdwaasd. Je lijden en pijn zijn nu voorbij, zachtjes ben je ingeslapen, je van niks meer bewust.…

Of voor altijd mee zonder duidelijk reisplan Ik leunde achterover en sloot m'n ogen Had het fijne gevoel alsof we even vlogen Wilde even niet meer denken had de rollen omgekeerd Jij hebt m'n leven op deze reis geregisseerd…

We drijven verder van elkaar vandaan mijn gevoel is soms ontdaan van elke ratio, ieder verstand wat is er toch met me aan de hand... Ik wil je kwijt, maar ook weer niet en wil niet dat iemand ziet hoe ik worstel met dit gevoel ben even helemaal zonder doel. Laten gaan, laten lopen en dan kunnen we alleen maar hopen dat dit niet meer voelt…

pas als je beseft dat alles wat is eindig is en dat datgene wat je achterlaat een zelfde lot te wachten staat zou het toch moeten lukken in vrede afscheid te nemen van wat het leven je geboden heeft maar dan nog weliswaar overkomt het mij niet zo vaak maar gisteren was het weer zover beelden uit mijn kinderjaren dringen zich aan mij…

Pijnlijke momenten van verdriet stille passanten die zijn uitgereisd Al mijn wensen vallen in het niet Alles is los mijn hoop is vergrijsd Mistig uitzicht op het pad Wezenloos de klappen vangen die het leven toebedeelt Bij de één wat meer dan bij de ander Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt De juiste stappen zetten in het leven…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

hoort bij het leven Accepteren is steeds leren de ander vrijheid te geven…

Hartendiefje zorgenkindje Zie ik je in duizenden sloten Als je alleen gaat spelen Met je vriendjes De ambulance met gillende Sirenes onderweg Als je uit skeeleren gaat Jij met een gat in je hoofd Bloedend op de grond Hartendiefje, zorgenkindje Kon ik maar een engeltje Op je schouder zijn Je behoeden voor alle Valpartijen, uitglijders…

Vooreerst laat de wind zich horen hard suizend dan weer stil sluipend draaiend en spinnend om uitgebloeide vermoeide gewassen aan te sporen hoe het zou behoren verzet blijkt onuitvoerbaar de wind beslist nu zichtbaar nieuw en herboren.…

Een grote lege vlakte Ik kan niet precies zien waar het begint en waar het ophoudt Even bekruipt me een gevoel van zwakte Dit voelt namelijk niet vertrouwd. Dan besluit ik zelf een begin te maken Het maakt me ineens niet meer uit wat jij wilt Er is niet veel wat mij nu nog kan raken Want wat heb ik al een tijd verspilt. Ik loop door tot…

Daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen anderen die je lief zijn de kracht om jou vast te houden.…

Spoken uit haar verleden dansen in haar donker muren krijsen haar lippen gestift handen beschilderd ze wil maar ze zwijgt gebroken woorden ombegrepen kilte verscholen ziel nog eenmaal dichtbij in voetstappen van hoop zal ze lopen over water…

Laat nu de dag maar los de nacht kent haar eigen regels het raadselachtig herbeleven van schoonheid, angst en pijn Maak je hoofd nu maar leeg de zon geeft alles over aan de maan draait zich om in haar wolkenbed tot ze de nieuwe dag begroet Geef je zelf maar over nu al zit er blijkbaar veel verborgen angst maar die lost niet op bij…

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

Als je de kunst van het loslaten beheerst ontdek je de schoonheid van de eenvoud.…

Nu ik voel dat je me loslaat en de leegte me omsluit Hang ik verloren in gedachten en gaan alle lichtjes uit Maar ik wil je niet bezwaren met wat zielig triest gesluip Want je blijft er altijd wonen in de plooitjes van mijn huid…

Als je niet verdwijnt uit mijn gedachten Waar je op de meest ongemakkelijke momenten Verschijnt zonder waarschuwing vooraf Hoe moet ik verder leven? Als ik niet meer een geheel ben met jou Terwijl ik hunkerend en smachtend Alleen maar weet hoeveel ik van je hou…

bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens van het loslaten gaan van hand tot hand, eigenlijk valt dan niets meer te wensen.…

Ik koester mijn eerste warme zoen mijn glimlach naar mijn spiegelbeeld mijn eerste samen zijn verdwijnend in vergetelheid Ik koester geboorten van nieuw leven mijn vreugde en mijn blijheid mijn wijzer worden, grijzer en ook ouder. Ik had het nooit echt door: ik ben een volhouder.…

Het over de brug gegooide dreef langzaam uit zicht lang genoeg was het gedragene meegezeuld plots verbrak zon de stilte er bloeide 'n glimlach…

het werd stil, het werd anders het werd ook veel meer dan onvervangbaar of een lang verhaal beelden mompelden over troost alsof de dans van chrysanten hen verwarde in eigen, uitgesneden armen de wereld was ook niet groter dan de aders van steen, uit het zaad gegroeid dan de zekerheid van de aarden weg tot het verlangen naar jou bij jou…

Jij bepaalt voor jezelf hoe en of je wilt leven, Regeer als een koning of wees een dienaar. Soms neem je de tijd om eens goed terug te kijken, Naar wat eens is gezegd en gedaan. Door jezelf en je waarheid met strijd te verrijken, Heeft je voetstuk vergroot of juist weg doen slaan.…

Je kunt alleen volop leven Door jezelf die ruimte te geven En er niet alleen over te praten. Hoeveel inspanning het ook kost, Zorg dat het vast, lost.…

Loslaten kan ik niet vanuit mezelf, óók al is dat houden van..............help me! (geschreven namens Joke, met haar goedkeuring)…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is ons loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…