Alle inzendingen over OR openbaar vervoer OR reizen

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De KIT, de boekenberging van de tropen Waar menigeen het aardse rijk verkende En jij misschien je verre reizen plande Is nu nog maar een korte wijle open Wie droomt van nieuwe grenzen onderzoeken Kan nu on line een reis naar Googland boeken…

Toen werd het de hoogste tijd, om onze ogen te laten openen. Tijd om eindelijk te gaan reizen. Om te reizen naar waar je bent. Om te vertrekken naar hier. Naar vandaag. Naar die peilloos diepe bron, waar ons leven ooit begon. Waar ons leven begint. Naar daar, naar hier, naar nu, waar toeval bedoeling wordt. Elke dag opnieuw.…

de stopzetting van het Openbaar Vervoer... Want door de staking van de NS-bestuurder, wordt ons treinkaartje straks nog weer duurder....…

Sinds gisteren is Nederland rookvrij, tenminste in het openbaar gebied. Dus als u iemand buiten roken ziet: bel de politie en hij is erbij. Roken mag alleen nog in de kroeg Vandaaruit gaat u naar de ziekenboeg.…

in mijn herinnering vervaagt mijn leven op dit eindstation waar geen gevaar mijn nog belaagt het laatste aan een lange lijn reizen had toch ooit zijn charme maar ik stap niet meer in een trein liever wijd ik tijd aan warme stralend in zee zakkende zon…

De ether zingt een eigen lied nieuwe morgen nieuwe Mei zo anders een uur vervoering samen merels en meesjes, duiven vinkjes en fiere haan al door elkaar uniek danklied voor zon in natuur betoverend mooi zachtjes en teer hoopvolle tinten plots open opnieuw geboren Enchantee…

los me op in de wind laat me vluchtig verdampen als de geur van het munt in het vochtige veld opgelost laat ik me zachtjes vervoeren tijdloos, ontastbaar opengesteld Omarmd door de rust vergeven van zonlicht verblijf ik in stilte onzichtbaar verspreid tot jij meer ziet met ogen gesloten dan open vanzelfsprekend gelijk bent volledig…

Open je ogen. Eindelijk. Zie! Zie het wonder, hoe de weg jou vinden zal, als toeval dat bedoeling is. De weg is als reizen, naar waar je nu kan zijn. Naar waar je hier al bent. Samen zijn we op reis, met velen om ons heen. In liefde en vaak in leed. Er is geen ontkomen aan.…

De weg en de wegen de wolken passeren het oog en de vlucht van het vliegtuig en de benen lopen die stappen en luiden op andere grond en andere tijden kijken uit naar waar deze weg op uitmondt…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

Zonder te reizen ben ik beland waar ik ben -- Nu is dit mijn plaats.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Dan wist ik dat je snel weer ging Naar weer een nieuwe bestemming Rome Parijs Madrid Milaan Pakte je al je mooie kleding uit En gooide je ze naast de wasmand Lag je je tandenborstel op de badrand Dan wist ik je blijft een tijdje thuis Totdat je uitgerust was en niet meer moe Dan waren er nieuwe verre oorden Waar je dan weer heen moest reizen…

we aanvaarden de reis leggen een lange weg in stilte af we vervlechten de beelden tot een onsamenhangend weefsel we zijn reizigers zonder woorden passanten zonder grond we reizen met gesloten ogen gekleed in weerbarstige huid en dan is er het woordenloos weten: we komen nooit meer thuis…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Reizen met gesloten ogen, reizen zonder beperking, zijn verzekerd tegen financieel onvermogen ontdekkers van alle windstreken boeken nu een vliegvakantie.…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in geen een land zal gaan. Ik zou willen reizen, heel ver weg Maar besef dat dat niet kan Dus van dat reizen daar komt het niet van.…

reizen over de randen van de wereld om niet thuis te komen…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

egelpelzen Vechten doe ik nog steeds Al is het maar voor even De Jordaan vindt haar weg wel Net als een naakt leger van Chinezen Soms denk ik wel eens Zal de rode zwaan nog sterven Maar dan kijk ik naar het oosten En zal mijn naam in elk stuk hout kerven Vluchten doe ik allang niet meer Daarvoor ben ik te druk De nooduitgang staat open…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

Reizen over bergen en diepe dalen door ruïnes met kille massieve wanden dat haar ijzige gil opvangt als een echo. Haar weerkaatsing reist door mijn brein als een reflectie voor mijn gedrag dat is haar souvenir wat gaat als een jojo.…

Als je haren grijzen Is het tijd om te reizen. Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…