Alle inzendingen over OR trap OR hart

is er nog ruimte om je hand te pakken te zwieren en draaien op de muziek van ons hart wij staan al zo lang te dicht op elkaar vermijden in blik confrontatie met ogen stappen dezelfde tred in onze gang op de trap van duizenden treden een armlengte is ons gegund de vrije hand is voorbij mag ik toch deze dans…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

Het is een bedrog het sprookje dat hij vertelt ik trap er niet in.…

De overtreffende trap van warm is: "hittegolf"…

Ik weet mijn hart bevroren, zoveel speelse schoonheid hier voor mij tentoon gespreid. Zalig als een vrije juli avond en dan toch weer die eenzaamheid. Is het waar wat ze zeggen over mij ? Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap, Ik heb het jouwe nooit gebroken, zelfs niet één keer voor de grap.…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ook ik loop op die lange, witte trap Een klim van honderdtachtig treden hoog Ik voel de longen, voeten, maar het oog krijgt rust… ziet overal het vakmanschap Het zicht rondom verplettert mij… en plots begrijp ik al die Rotterdamse trots…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

Lente: een groene ademtocht in overtreffende trap…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…

Je vingertje aait voorzichtig het kleine poesje dat zwartglanzend langs de bladzijden schurkt en sluipt zich verbergt bovenaan een trap achter een bloembak bij een stalletje met fruit je kleine handje dwingt de mijne in je poezelige nekje je kleine bolletje vleit mijn hart onophoudelijk aaien we alle zwarte poesjes…

geen afscheidswoorden waren er geen tijd om "tot ziens" te zeggen weg was je voor wij het wisten en nog weet niemand waarom als tranen een trap konden bouwen of herinneringen mij een weg dan zou ik naar de hemel lopen om direct jou terug te halen ons hart pijnt nog van verdriet dat in stilte tranen stromen doet want elke dag meer dan toen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik hoor je al gaan de trap op anders zit ik hier nog hoor ik je…

loodzwaar de stilte rondom ergens zweeft de weergalm van een dichtgeslagen deur de storm lijkt voorbij maar dreigend de lucht in haar roerloosheid gevangen in het vacuüm van verwachting gerommel in de verte als snelle stappen op de trap nadert de ontknoping in natuurgeweld met bonkend hart gewapend voor de confrontatie wars…

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

ik zie je gaan in koelte van de plastic luchten glamour van de wereld heb je aan gloeit in diepe zuchten haren rood je ronde vormen groot in vrouwenjaloezie je kwetsbaarheid is niet gespaard de tederheid bewapend je trap de wereld met je grote angst jouw kleine hart eist leven je draait het mes met je verstand wie zal…

Er liep een keer een ooievaar de trap af naar benee Hij had een kindje in zijn bek, dat bracht hij met zich mee De ouders vond hij boven niet, dus moest hij naar beneden Maar halverwege op de trap, toen is hij uitgegleden Het kindje kwam nog goed terecht, het landde op zijn veren Zo zie je maar, een ooievaar kan ook nog steeds wat leren…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

en de verwachting van lettergeliefden een gedragen stilte in de harten biedt…

de moniale de doorschijnende onthechte elke nacht hoort zij nog getrippel op de trap…

ik moet ze smeren of vervangen ze kraken en piepen weerstand ik moet mijn rijwiel overwinnen tot dan trap ik mij het leplazarus…

Als je hebt nagelaten om op de goede manier te klimmen op de trap van het leven kom je dan toch in de hemel...?…

Ik wandel op een bospad trap op een tak krak ik schrik wanhopig ontwend aan natuur.…

Armoedeverzet Trap-vol concentratie-kamp Kolbe's toon-gezang…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Van mijn beeldenloze lied wordt uw hart geen sprankje lichter. En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen. Alleen de toren die daar staat Tot vanmiddag… als in dromen zag ik jou de trap opkomen uit de tunnel van 't station. Ik zag het rijzen van de zon.…