Alle inzendingen over OR verbondenheid

lopend met jou, hand in hand, verbonden in verbintenis. schreeuwende kinderen, lawaai om ons heen. ik hoor het niet, heb alleen oog voor jou, Pas Op! piepende remmen, harde knal. losgelaten, niet meer verbonden in verbintenis hou me vast, pak mijn hand, maak ons, verbonden in verbintenis…

Niet verbonden door bloed maar verbonden met de ziel. Dagen uren minuten kan er niks worden gezegd. Verbonden door de geest... puur en steriel. Woorden hebben wij niet nodig blikken zeggen genoeg. Als een fossiel zullen wij verstenen in de tijd. Zij bij zij tot die dag Zijn dat de zielzusters die ik met me meedroeg.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

En toch voelen we ons verbonden. Verbonden met ons hart en met ons bloed.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

hetzelfde bloed stroomt in ons hart verbonden door het leven vanuit eenzelfde moederschoot met elkaar verweven ik hou van jou en jij van mij zo gewoon zoals het voelt verbonden met jou zoals zusjesliefde is bedoeld…

zo superieur wisselen de seizoenen in verbondenheid…

een samenleving  met elkaar verbonden zijn niet ieder voor zich…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Ik wacht op jou Wacht jij op mij Een band Tussen twee mensen Die dag in, dag uit Een leven lang Elkaar het beste wensen In voor- en tegenspoed Weten te stimuleren Ondanks hier en daar Een mindere dag Toch blijven motiveren Eens houdt het op Gaat dit voorbij Komt de herfst in ons bestaan Als straks De avond valt Het duister wordt…

Ik had je niet zien komen ook al stond je aan mijn zij je aanwezigheid alleen was niet genoeg om je op te merken Maar toen ik je zag, en jij mij streelde met een woord bleef je voor eeuwig aan mijn zij zelfs toen je weer verdween…

Een deur die open zwaait ogen die elkaar ontmoeten blikken worden gewisseld in blijdschap bij het groeten Wijs in haar weten fluistert zacht mijn ziel wat zij al voorzien had toeval, heel subtiel Zoveel herkenning in ons beider leven, anders van karakter beiden door vrijheid gedreven Vriendschap in verbondenheid totale harmonie zo…

Gij zijt aan mij gebonden met het al. Elke steen bezit uw val en ieder cijfer uw getal; de mededeling uw verhaal; tong uw taal; de veelheid uw geval. Gij hoopt u in mij op met doodgewicht aan regendrop. Iedere vleugel heft u op.…

schil van mijn lichaam, raakt mijn hart in haar ziel, ik volg jou in woeste golven, bemind door al jouw zinnen verlies ik mij in jou, speel begerig met ons verlangen, nader dichter dan dicht, streel onze adem met mijn tong, laat je smekend verdwalen in hartstocht, eenmaal gevangen door mijn lichaam voel jij je vrij, ongebonden verbonden…

Op het spoor Een zwaaiend handje Heel even maar En toch zo duidelijk Even verbonden Met een moederhand Ineengestrengelde vingers Klein en groot Woest verbroken Getrokken uit de veiligheid Heel even maar En toch zo duidelijk In de trein Een zwijgend mondje Ogen die spreken Een vuist gebald…

Een stroom van licht en liefde trekt door de wereld voort, al is er haat en oorlog en armoe ongehoord, we zijn op weg naar Leven, naar meer verbondenheid al is veel nog niet zichtbaar en duurt het nog een tijd... We mogen samen bouwen aan vrede, met veel moed, voor al die lieve mensen, slechts dàn is alles goed.…

langzaam zal mijn naam een herinnering worden wanneer de tijd zich vult met grenzen uit verleden wat ik ingehouden bezit is slechts een rimpeling - te min en vluchtig om aan te raken – gewenste dromen het grote, onmogelijke woord alles zal zich neerleggen in wat ik was een spoor achterlaten in wat even heeft bestaan vandaag…

Het vuur laait hoog op, en onze verhalen ook -- We gloeien ervan.…

Ik zag alle mensen in vezels van licht als wit spinrag in fijne draden circulerend van hoofd tot teen en armen wezen een lichtgevende richting wij stonden in verbinding via een bundel lange draden hielden het perfecte evenwicht volledig in harmonie niets kon veranderen in de vezels van het licht.…

Verwarde blikken Vang ik op Wanneer jij In tranen bent Mensen kijken En schudden Met hun grijze hoofden Houden hun pas even in ‘Waarom brengt Hij haar in deze staat Te midden Van de winkelstraat’? Niet zij, maar ik Zou verdrietig moeten zijn Toch troost ik haar Omvat haar hand…

Een hek een wolk verte En overal ben jij…

tussen Den Haag en Gent loopt een lijn, die verder reikt dan je met je blote oog kunt bekijken de liefde voor Amsterdam voor Zeeland en Parijs vindt er zijn middelpunt zoals de wind zich nestelt in de kruintjes van de eik, de beuk en de berk in de gevleugelde vrijheid van de adelaar die met scherpe blik de wereld overvliegt de klanken…

Als water en zee zijn wij onlosmakelijk verbonden. Als water en vuur zijn wij in staat elkaar te verwonden. Als weer en wind zijn wij afhankelijk van elkaar. Als zuurstof in de Iucht zijn wij altijd voor elkaar beschikbaar. Als Iucht en warmte zijn wij supplementair aan elkaar. Als jij en ik staan wij altijd voor elkaar klaar.…

een ring van goud verweeft ik hoor Oosters en zie een Jacobsladder naar de hemel stijgen ben je daar? vragen mijn ogen je roept dat de wolken al jouw stappen zijn naar mij en naar de wereld…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

De veilige haven waar je altijd elk moment aan kunt leggen. Je gooit de trossen los en kiest voor het ruime sop, de ruige zee vol gevaren en onzekerheden. De verbinding via de radar is wat overblijft. Ik wens je een behouden vaart en een welkom voor als je weer terug komt en aanlegt in de veilige haven.…

terwijl ons afscheid liefdevol was, niet boos wij geen vrienden meer kunnen zijn omdat je een rancuneuze nieuwe liefde koos Je verdwijnt weldra uit mijn leven vol ingefluisterde wrok op een dag staat ons oude huis leeg ontdek ik dat je zonder groeten vertrok Maar ik blijf van je houden ook al ben je niet meer bij mij wij blijven onzichtbaar verbonden…

Jíj hebt een hoofd, met alles: wangen, kin, en oren, neus en ogen die jouw positie bepalen Dat hoofd van jou is vol: er zit een tong in, met tanden en heel wat hersenen, maar zelf heb ik dat niet Zelf ben ik dat niet Wanneer ik denk aan de binnenkant van mijn schedel, is daar niets: een leegte En als ik me erop concentreer heb…

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt al met al een poging om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben Met jou is mijn poging tot een relatie anders Soms gaat het goed gedachteloos, vanzelf zodat ik achteraf niet weet of we verbonden…