Alle inzendingen over OR verdwijnen OR explosie

Het lied van de angst dat zwarte gaten slaat De explosie Een geluid dat snijdt door botten en vlees Vanuit de lucht? Op de grond? De mens als speelbal van de waanzin Een zwarte vogel stijgt op van aarde Getallen worden handen vol bloed…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gisteren kon ik huilen een explosie van verdriet in de bescherming van jouw armen veiliger kon het niet vandaag zal ik nog treuren heelt de tijd mijn wonden en laat jij mij beseffen wat ik heb teruggevonden morgen zal ik koesteren als dierbaar relikwie om wat ik was verloren maar in jouw ogen zie…

ik ben een danseres met vleugels donzig wit je warme licht streelt me mooier dan ooit snaren trillen, alles golft ik beweeg op jouw gebaar magnetisch glijdend door dimensies elk moment immens najagend, herdenkend, erend de explosie…

Explosie in de grijze cellen. Overweldigende uitbreiding van onoverkomelijke woordenvloed. Geen ontkomen meer aan. Letters vluchten, naar de enige uitgang. Een wit vel papier. Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

over de doden geen woord onvertogen, de levenden kunnen slechts wachten op die verlossing ze kunnen immers nog zoveel bewijzen het kost alleen maar jaren een scherpe pen slijt nu eenmaal niet zo snel als een stukje krijt uitgestreken door de tijd en massa's malse regen ik hou de teugels in verspil geen inkt meer dan nodig, ik adem…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

De piepjes van het uurlijks ANP Die al van vijf naar drie stuks moesten slinken Gaan straks in het geheel niet langer klinken Het spook van de vernieuwing neemt ze mee. Voor wie van deze pips niet wenst te scheiden Zal ik ze via Napster gaan verspreiden.…

Zuil Oudehorne* Via woestijnzand uit Utah naar de Roemeen- se bergen en nu in Oudehorne, Friesland De UFO-gelovers Nieuwsgierig enthousiast Een Metalen Monoliet Nu al dríe keer verrast De overeenkomst tussen Oudehorne, bergen, zand Een mystieke monoliet Met gelijkenis. Ook verband? *Locatie: oostelijk van Heerenveen…

Het maakt niet uit, als het maar knallen kan Een vat benzine of een vuurwerkbom Bangmakerij, daar draait het telkens om De bendes maken er een bende van Zoals het met dit land nu is gesteld Verlang ik terug naar vuurwapengeweld…

ik laveerde op de thermiek van een warme weerkaatsende aarde waarbij door verschillen in ondergrond kleine tornado’s ontstonden nauwelijks zichtbaar maar in snelle ontwikkelings- potentie redelijk gevaarlijk als de condities gelijk blijven in de bovenlucht zeker daar waar houtbouw vlot construeren mogelijk maakt werken explosie…

ik heb je geweten in de uren gezocht, het werk van mijn handen bekeken op iets dat niet mocht je was er altijd de zon in je ogen zacht voelbaar als tijd die verslijt in jaren van hopen niet tastbaar als wind geen vlagen emotie ik heb je gevonden je ogen verblind in stilte voor de explosie ik zag me als schaduw van jou, mijn…

Begrijp je nu die benauwde kramp in m'n lijf, op m'n gezicht, als ik probeer die muzikale explosie te onderdrukken tijdens een achteloos onderonsje over, zeg maar, 't weer?…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt je toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie van de tijdelijkheid, een eruptie zonder krater, om daarin te zijn verblind, de weg van eindigheid smeekt weer om nieuwe ideeën, waarin de vrijheid van de voor – genomen handeling ontbreekt.…

het jonge blad nam licht van de zon legde in groen het mozaïek van de lente knoppen gesneden in een variatie aan kleur prematuur nog de geur wachtend op warmte van heden met een explosie van schoonheid bloesemt het land weer zijn dromen in een schitterend reiken naar zomer…

wat kon ons gebeuren ons huis was van staal totdat we in een hemeltergende explosie van vuur in het hiernamaals verdwenen de Walkuren zij lieten ons links liggen hun zilverkleurige vleugels schitterden vervaarlijk het Walhalla: alleen weggelegd voor de ware held piepschuim-rotsen lichtten dreigend op…

Op de bodem van het bestaan De lichaamstaal die spreekt Zingend en jubelend De realiteit verbleekt Alleen nog maar willen dansen Op de toppen van genot In trance geraakt Gestopt Explosie van gevoel…

Omhelzend de tranen van een droomloos verleden, stervend in emotieloze explosie om herboren te worden in het heden.…

Zij die graag met hun leven willen breken Omdat de spanning niet meer is te dragen Die zouden wij heel vriend’lijk willen vragen Hun vingers in het stopcontact te steken En is de schok dan onverhoopt te groot Dan ben je toch - geheel naar wens – nog dood…

laat komen dan laat ik jou verrekken van de pijn laat jou over gezond zijn dromen Ik geef je zweren, laat je bloeden maak je moe, en geef je steeds meer pijn en ik, ik geniet van mijn explosie wanneer ik jou weer ziek laat zijn.…

Op de kale takken bloeien kwistig de magnolia's als romig witte wolken ook de prunussen staan volop in bloei 's winters bescheiden nu een explosie van roze bloemen mijn eigen paradijs mijn stek onder de linden kom dan vieren wij het voorjaar en vellen de appelboom…

Spetterend en vol betovering Aanzwellend tot de machtigste intiemste explosie. Tranen vloeien.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Bij ieder ongeluk, bij elke brand, Bij lekke banden en bij uitlaatknallen En elke boom die hier is omgevallen Gaat er sinds kort een rilling door het land. Wij vrezen immers nu met groten vreze: Het zou best een terreurdaad kunnen wezen.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Regen en wind geselen de ruiten het is een explosie van frustraties het klein zijn uitgemorst zoveel jaren voorbij gedreven door uitroeptekens mijn blik kijkt voor wat er komen gaat het onbekende trekt aan alles lijkt uit mijn lichaam verdreven zelfs de wind spreekt zijn eigen taal ik blijf mij er tegen verzetten net zolang totdat…

dat de wekker gaat Wanneer de zon nog op moet komen Als een mens de deur dicht slaat En nog half loopt te dromen Dan verlangt toch iedereen Naar een ver en warm land Om daar iets mooiers te beginnen Op een goudgeel zonnig strand En om dan geen grap te maken Maar ons leven te verfijnen Kunnen we maar beter opschieten Als we samen gaan verdwijnen…

onze voorouders. Wie verstaat hen nog? Woorden raken weg zonder schade: wij immers leven nog. Ik heb het zelf gezegd: liever licht dan woorden over licht. Het boek staat. Geel torent zijn rug die niet als het jonge gras wuifde, aldoor hier stond. Bleef, niet heette. ------------------------- uit: 'Raster', nr. 107.…