Alle inzendingen over OR verlangen OR tranen

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Droog mijn tranen met je glimlach Geef me als ontbijt je tederheid Vul mijn dagen met verlangen En verdrijf mijn eenzaamheid…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Er liep 'n traan over mijn wang, bij 't lezen van een boek, begon natuurlijk eerst vanuit mijn ooghoek. Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

waar in geschreven afscheidswoorden dauwdruppels hervormen tot een traan huilt hij zacht het eeuwig verlangen ijskoude ogen op zoek naar haar blik ontwaart niet langer haar troostend gefluister eenzaamheid dauwt in de vorm van een traan…

de nacht onthult gesluierd verlangen zachtjes wacht de eenzaamheid haar zwijgen gehoord verstoort de stilte woorden in tranen raken zijn hart en de fluistering breekt omsluierd verlangen wanhoop verdwijnt in een kus zo zacht…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Mijn masker verhult in geen geval mijn tranen want die komen er door heen. Materialiteit wint het nooit van mijn gevoelige hart want mijn verlangen is dat je me raakt in mijn gevoel, mijn ziel. Mijn masker voor jou ik moet het maar eens afzetten dan zie je waar mijn tranen vandaan komen.…

Over doorgestreepte tranen en uitgegumde tijd; schrijf ik de dag die vloeit uit mijn dromen, schets ik met verlangen jouw ogen in mijn zicht.…

Warm zijn haar tranen toch is ze omringd door onrust alles om haar heen voelt kil. Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

eindeloos verlangen vind ik jouw lach in tranen doordrenkt…

zij koestert verlangen die strelende lach aanvaardt het dromen wat geen antwoord vermag fluistert haar woorden in momenten van pijn verbergt tranen die de hare zijn…

in elke traan gevallen breekt zacht verlangen duizend verborgen wensen ontvluchten aan jouw lach waar iedere vraag gesteld smeekt om het waarom geen enkel antwoord kreeg op liefdevol gelaten duizend stille tranen…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

in de palm van zijn hand ligt gebroken verlangen waar liefde geborgen schuilt in een traan zachtjes gesloten omklemming heel zacht alle hoop verdween verloren in een droom en liefde ontglipt gesloten handen zacht verdwijnt gebroken verlangen…

waar stilte verbroken het zwijgen verstoort immens verdriet harten raakt stukgelopen dromen het vallen van een traan gefluister in harten liefde laat gaan breekt verlangen haar eindeloos ritme hoor ik de tranen huilen in jouw hart…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik mis je het bed is zo leeg was je maar hier zodat ik je kon strelen Ik mis je de warmte, je adem je lichaam tegen dat van mij gedrukt Ik mis je en mijn tranen laten me beseffen hoeveel ik naar je verlang…

Verlangend naar jou tel ik de sterren terwijl ik op je wacht En in mijn achterhoofd een voornemen voor het komende jaar jou te vergeten Niet één traan vergieten Om wat ooit was……

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

overrompelend speelt muziek woordloos verlangen melodieën komen nog voor het horen uit het diepst van mijn hart tranen zijn de pijn van ervaren hoe ongrijpbaar dichtbij geluk kan zijn…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…