3106 resultaten.
Kom niet onder hoge bomen....
poëzie
4.0 met 1 stemmen 674 Kom niet onder hoge bomen,
die klein zijt en niet groeien kunt,
wie alleen een haastig dromen
een ontrouw denken is gegund.
Zo wie loopt op losse voeten
heeft lichte last van hart en hoofd.
Taaigewrongen wortlen moeten
hem binden die in kracht gelooft.
Zie, de bomen ruisen, leven,
slaan streng hun zware schoonheid uit.
Blijf…
Dood
poëzie
4.0 met 1 stemmen 606 Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven
Die me u welhaast voor steeds genomen had:
Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat,
Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.
Dan had ik u nooit bevend meer omvat,
Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven,
Met u nooit meer door zomers blijde hoven
Gedwaald of laat door de avondlichte…
DE DICHTERS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 404 Najaarszon op gele blaren
Doet hen nieuw en gulden blinken:
Zo zijn ook vervaalde woorden
Blinkend onder nieuwe zangtoon.
Maakt het uit waar dichters stonden,
Milton onder Puriteinen,
Vondel tussen roomse paters,
Als hun zang de taal weer heiligt
En hun toon geen mens kan halen.…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.0 met 2 stemmen 932 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
Langs het Getijde
poëzie
4.0 met 3 stemmen 359 Het schemert, en
Waar 'k peinzend langs de golven ga
En peinzend naar hun ruisen hoor,
Ruist al hun vloed mij schuimend na
En wist mijn spoor.
Het schemert, en
Waar 'k wijkend het getij beleef,
Ruist het getijde op mij aan
En wist wat 'k in mijn hart beschreef -
Wat 'k heb gedaan.…
Bede
poëzie
4.0 met 5 stemmen 285 Lichte nacht, die lichter zijt
Dan mijn donker droeve dagen,
Sterrennacht, die groter zijt
Dan mijn kleine hart kan dragen -
Laat mij knielen in het duister,
Waar geen sterveling mij ziet,
En mij bidden tot uw luister:
Doof het licht mijns harten niet!…
Nazomer
poëzie
4.0 met 5 stemmen 606 Vaag drijft door de open deur
De bleke avondwind
Een bitter kille geur -
Alsof de herfst begint.
Vaag, als een vallend blad,
Daalt door mijn lege geest
Herinnering aan wat
Wel eenmaal is geweest.
't Is of mijn hart verstomt
En of ik stil verga,
't Is of de herfst al komt -
Hij komt weldra - weldra!…
Teer Liedeken.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 299 Niet altijd kan het hart zijn pijn
Als wellust dragen.
Er komen dagen
Dat onze liederen zuchten zijn.
Dan, zo het regent om ons huis,
Wij zien het stromen
En droevig dromen
Van bloesemleed in dropgeruis.
Doch morgen zullen wij misschien,
Juist om het droppen,
Wat schone knoppen
Gelijk ons hart half open zien.…
Vrede
poëzie
3.0 met 8 stemmen 532 Vrede spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen -
Over de moede en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u smaadden…
AAN ZEE
poëzie
4.0 met 3 stemmen 346 0 voorjaarszee, de hyacinthe,
Dit strand, het zuidlijk warm getinte,
Hier moesten Griekse vrouwen gaan,
Diepzingende op de cimbels slaan,
En roepen of het kindje kwam,
Druifpurper op een brandingskam,
Herboren Dionysos,
Die lente brengt naar Argos.
Zij wisten, wachtend voor het water,…
Zika mug
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 243 Niet, dat ik het principieel verwerp,
Maar zelfs het leger wil men in gaan zetten,
Dat maakt met zika muggen korte metten,
Een leger schiet voornamelijk met scherp.
De zwaarste wapens tegen de muskieten:
Ze gaan met een kanon op muggen schieten.…
haiku: zonnenstraal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 188 zonnenstraal
gouden zonnenstraal
weerkaatst het licht in water
geeft een gulden gloed…
MOEDER
poëzie
2.0 met 12 stemmen 3.583 (de teruggekeerde peinst:)
Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven,
Want ’t is ontfermend als Gods grote hart.
Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart,
Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven.
En geen verwijten, want het vuns bederven
Van ziel en ogen is opeens gestuit.
Zij bad voor ons en mocht, armzaalge buit,
Ons, worstlend…
Wachten
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.555 Nu komt het donker met zijn zoet
Berouw en met zijn week verdriet.
Nu stijgt verlangens lauwe vloed
Ter lippen... en gij zijt er niet.
Gij zijt hier niet... ik luister stil
Naar 't suien van de wind der nacht,
Die stadig uit het duister wil
Verschijnen... waar ik op u wacht.
Maar 't ondoorgrondelijke zwart
Kiert nimmer open voor uw voet…
VOGELS.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 563 Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale,
De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen,
De merel haar zang als betinkte bokalen,
En vinken hun klink-slag op eedle metalen.
De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren
Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre,
De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen,
En hel schalt de wekroep…
Ongemak
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 Des te leger
mijn afstandbediening is
druk ik vinniger…
[ Moedig van de drank ]
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 21 Moedig van de drank
en voorzichtig na de roes --
valt het leger aan.…
Oranje
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.093 Holland grijpt de wapens aan,
Om de vijand af te slaan;
Plant de leger vanen,
En het uitgetogen zwaard
Zal de fiere Leeuwstandaard
't Spoor der zege banen.
Holland blinkt in 't krijgsgeweer;
Holland vlamt op krijgsmans eer;
't Zal zijn haard bevrijden.
En de God, die wond'ren doet,
Zegent aller brave moed:
Hij zal met ons strijden.…
O kon ik zijn in u
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.443 Dat men mij zocht en niets
Vond, maar een spoor, een iets
Van mij, in u, in u.…
Sporen in de sneeuw
hartenkreet
4.0 met 40 stemmen 547 sporen in de sneeuw
verborgen aanwezigheid
afdruk van leven…
Het spoor bijster
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 846 Het spoor bijster, als je niet
meer begrijpt waarom sommige
beslissingen genomen worden.
In het water vallen, als een
aardigheidje niet overkomt
zoals het bedoeld was.
Troebel vooruitzicht, wanneer
de toekomst er niet rooskleurig
uitziet.…
Sporen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 475 Kristalhelder
ademt de nacht
haar laatste uren
beslaat de adem
het venster naar
ontwakend licht
dauwdruppels
schrijven vochtig
een naam in
het groene gras
lachen zacht
naar verleden sporen…
Armando
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 794 daar stonden wij
samen op een
Amsterdams perron
te wachten
op de stoptrein
naar Amersfoort
hij dichter/schilder/violist
een vanouds bekende
ik de dichter/machinist
de nog immer onbekende
niet de moed hem
aan te spreken
want ik herinnerde
mij tijdig
dat C.Buddingh'
ooit eens schreef:
"goden stoor je niet"
en misschien is het…
het spoor bijster
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.064 vandaag opnieuw een chaos op het spoor
de smoezen zijn vaak niet om aan te horen:
computer stuk, de wissels zijn bevroren
een vierkant wiel, het achterstel stond voor
toch denk ik steeds bij elke nare tijding
de echte oorzaak is een slechte leiding…
Bahnhof
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 971 de nieuwe morgen
baant zich een weg door de mist
langs gouden sporen…
het juiste spoor
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 499 Een bestaan in de sneltrein,
Wisselend van het ene naar het andere spoor.…
Zonder sporen
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 520 Vrees niet bewogen mens
we laten geen sporen na
tenslotte blijkt dat de
mens deuken in water baarde
Dat gevoel besluipt me
als ik de mens bezig zie
met zinloze zaken
op de grote levende aarde
Als de mens verdwenen is
om welke reden ook
schudt de aarde z'n vacht
en vormt nieuw evenwicht
Bevrijdt van de luizen
in z'n schurftige pels…
logé
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 613 hij plant zijn sporen
in mijn huis
alle deuren open
de kraan blijft lopen
jas over een stoel
midden in de keuken
een schoen
lege flessen vuile glazen
handdoek naast het bad
alles kletsnat
hij is duidelijk aanwezig
en als ik slapen wil
galmt vlakbij
een film op de tv
hijzelf in diepe rust
de kasten gapen
weg melk cola chocola…
Kortlevend
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 523 Van west naar oost trekt
stralend zilver tweelopig
een kortlevend spoor…
Zie de bomen.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 Zoek de sporen van mijn
voetstappen, die in de jaren
zijn vervaagd door de tijd.
Huizen als stille schaduwen,
die zijn omgeven met
beelden uit een verleden.
Verdwalen zal ik niet, maar
zoek naar een teken of naar
de zin van het bestaan.
Dwaal verder door bekende
straten op zoek naar de tijd
die voorgoed verloren is gegaan.…