Alle inzendingen over ALDI OR Albrecht OR Karl

't Was winter en 't wierd avond. In de kerk was 't donkernacht. Een broeder, de lanteern in hand, ging sluiten, als hem dacht, met hoofd en lijf geleund lijk een die doodmoe is van reizen, een spilde mansgestalte langs een pijler te zien rijzen. Hij deed zijn sleutels rammelen en hij klutterde aan de poort. Doch roerloos bleef het staan…

Zij loechen en staken hun schouders op omdat ik hun klapte van Vlaanderen. Zij loechen en zeiden: Van anders wat en horen wij u nimmer klappen, Wel neen! neen! Mijn Vlaanderen is mijn ziel, mijn leven, het doel van mijn streven: mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God, o mocht ik dat winnende sneven!…

O nacht, o nacht, o schone nacht! Langzaam zonk in rode pracht de eedle zonne en smolt in ’t glimmen en het blaken van de kimmen, smolt… en al met eens was ’t nacht, en al met eens was ’t nacht. Koninginne van de nacht in de onbewolkte hemel zwemt de mane in ’t blij gewemel van haar pinklende erewacht. D’hemel waar de mane lacht wederspiegelt…

O Jongling, zie rond u de wereld strekken, zo kleurig in het kwikkend zonnelicht, zo geurig in de frisse morgenwind. Voel 't vruchtbaar leven in haar gronden woelen, en, rustloos stijgend, heen end weder striemen, door veie grond en eik en wiegend gras. Bezie het immer reizend water stromen en vlieten, storten, klaatren, golven, dampen. Aanhoor…

Twee vorsten zijn in vete en des twee legers aan het kampen, twee volkeren aan het lijden van des oorlogs bloedige rampen. Maar 't schijnt vorst A is zekere dag blijmoedig opgestaan: het zal een staatsman loos en boos van vrede spreken gaan. Doch…

De wereld in, gij Liedjes en Gedichten der eerste jeugd, en, vraagt men wie gij zijt en wat gij, vreemdelingen, doen komt, antwoord, en zeg met vroede zin, want u ook past het peilend denken, kinders van gevoel en scheppende begeestring: "Wij zijn stralen uit Leven en Natuur geschongen, vonken die onze dichter uit de keien sloeg langs zijne…

Wie heeft er de wandlende Meimaagd gezien? De arme zanger heeft ze gezien. Hij lag in de domende zilveren wei waar hij des ’s avonds te slapen hem lei. De zingende vogelen, de vliegende stem, begroetten de Maagd en wekten hem, en ’t eerste dat zijne ogen zag het was de Maagd en hare lach. Ei, ei, ronkende snaren! Zingende stemmen de ruimte…

op muziek van Peter Benoît Door woelig jonglingsleven, door bonte jonglingsdromen, gelijk ene Elve aan 't zweven in lichte morgendomen ontwaart de Man de Liefde - een toverachtig beeld dat, troostend en belovend, gedurig rond hem speelt. Pas eerst in hare bloesem, het blozen op de wangen, de Vrouw voelt in de boezem…

De Stede welgezind de nieuwe Pastor viert, haar straten bont gepint met hage en dreve siert, en weemlend wandlen door die steedlijke warande de blijde Poorters en de Kerels van te lande. De beiaard danst, 't muziek speelt en de trommels slaan, de grote klokke luidt, de bonte stoet zet aan: de Helden en de Maagden, de Ambachten verbild en hetgeen…

Langzaam trekt een blanke stoet door d'heemlen. Jesus eerst, der maagden koning, 't aanzicht lijk de zonne glanzend en de kleedren lijk de sneeuw, en hunne koninginne, de Onbevlekte met haar sterrenkrone. Zeven englen volgen, blank in 't slepend koorkleed, houdend hare wijd ontvouwde hemelsblauwe goudgesternde mantel, dragend hare blauwe…

Als de kerels te gare zijn, doedle, bomle, rom, dom, dom... Wat liedje moet er gezongen zijn, doedle, rom, dom, dom? 't Kerelslied, 't kerelslied, doedle, bomle, rom, dom, dom 't kerelslied, 't kerelslied, doedle rom, dom, dom. Ze renden met zessen langs de baan, zij hadden stalen kleren aan; Isegrims, Isegrims. Zij hadden waaiende…

't Daget over dorp en land, heel het oosten laait en brandt, de bedauwde weiden domen, wolkskens hangen in de bomen, wolkskens vlieden langs de vliet, ieder bladje een dauwdrop giet. Zingend door de blauwe lucht, neemt de leeuwerik hoge vlucht, op de daken dieft de musse, vogels zingen onder 't wied: 't zingt al wat men hoort en ziet.…

Men is een jongeling wild en vrij, een trotse ziel; men kan misprijzen, en hetgeen men meest bespot bij ene man is liefde. Maar ontzaglik leeft zij onder 't koel bescheid; te groot om zich te storten, zij, op ene nietigheid; gereed te lijden en zich zelf te loochenen, tot eens zou verschijnen — is zij mogelik maar! — hare ideale vrouw…

O jongling, zie rond u de wereld strekken, zo kleurig in het kwikkend zonnelicht, zo geurig in de frisse morgenwind. Voel 't vruchtbaar leven in haar gronden woelen, en, rustloos stijgend, heen end weder striemen, door veie grond en eik en wiegend gras. Bezie het immer reizend water stromen en vlieten, storten, klaatren, golven, dampen. Aanhoor…

In het midden van de feeste, van het spelen en 't gezang, 't vlugge klappen, 't vrolijk lachen en der bekers hel geklang, Schouwende over 't levend feestmaal zit de blanke Poëzij, en 't gemoed vol zoet bewonderen, kijkt en zwijgt en mijmert zij. Zij bewondert 't werk des Heren die, wanneer de Mens daar stond, nieuw geschapen, sprak: "Niet…

Des Heeren uitverkoren van alle eeuwigheid, gekweekt aan 's altaars voet in rust en vreedzaamheid, bewaard van alles wat zijn rein gemoed mocht deren, gespaard waneer de jeugd ontwiek het wild begeren, zo knielt op zeekre dag de blijde jongeling en ligt voor 't altaar neer, des Heeren gunsteling, gereed tot alles, 't hert van vreugden overstromend…

Een knecht bemint een meiske, 't bemint ene andere knecht, die andere bemint nog ene andere en stort zich met haar in de echt. Uit wanhoop neemt het meiske, goed kome het uit, een vent, de eerste de gereedste; de knecht, hij, is miscontent: Dat is een oude historie, maar ze is nog altijd nieuw, en wie zij voorvalt gaat het alsof…

[uit het zangdicht: Arnold.] In het land van Utopeia groent en blauwt ene eeuwige mei, glanst ene eeuwige lentezonne, zingt eene eeuwige vogelenrei, blinken marmeren sloten tussen myrtenwoud en waterkant, en het is een zalig land 't land van Utopeia. In het land van Utopeia draagt elk herder vurige min tot het puur etherisch wezen ener…

't Was nacht. Elkaar bedreigend in de vlakte van Filippi, lag Brutus' kamp en 't kamp der driemanschap. Alleen in zijne tente kwam des Caesars vriend en moorder zijn tabels en papieren neer te leggen en zijne moede leden op het legerbed te spreiden. En dromend lag hij daar, onduidelijk het wiegelen vervolgend van het stervend licht der lampe…

't Lag 'ne man te slapen, 't hoofd op zijne vracht, t'midden van een kerkhof binst 'nen zomernacht; door de donkere tronken 't lijzig windje zong, en op de oude kerke d'heldere mane schong. Twaalve sloeg de klokke, 't ronkte en 't zong in 't rond, en . . . . een aardig dingen sprong van uit de grond. Licht gelijk een pluimke,…

Buldrend speelt de zee met 't oude vaartuig. Kalm, manhaftig kampt de grijze zeeman met de storm. Maar splijtend te allen kante vreeslijk kraken de oude broze wanden. Bleek en bevend staart alom de manschap naar het krakend wantwerk en de zeeman. "Sloepen af en vrouwen eerst!" gebiedt hij. Wiegend wagglen sloepen in de storrem, angstig…

De vedel aan de zijde, Het lied in ziel en mond Zo zwierf de zanger rond, Al in de oude tijde. En riep hem stem- en schalenklang Te midden leutig feestgedrang, Daar deed hij ’t snaartuig ronken Vol toverend' harmonie, En zong de zielen dronken Vol klank en poëzie. Nog zwerft alhier de zanger En doolt stilzwijgend rond, Doch, houdt hij…

De donkerende nacht betrok de wijd gesternde hemel, de rusteloze zee, de hoge duinen, de bergen en de vlakte van het heilig Ilios. Van de ene zijde stonden d'hoge muren der stede in 't flauwe schemeren der bevende hemellichten. Daarnevens legerden de kloeke Trooiers de peerdentemmers. Van alom daar brandden rode vuren.…

Hoerah! ’t Vlaams studentenvolk, Laat ons zingen, Wij, Vlaanderens hope, wij Vlaanderens kracht! Vooruit! en sluit de Gildekringen, Spijts ‘t wijze volk dat met ons lacht! Hoerah! ’t Studentenvolk! De Vlaming stond de Wale na te apen, Vlaanderens verleden scheen een toverwolk; Vlaanderen wierd de doodslaap te slapen Maar dan ontwiek ’t…

Door de kruitwolk en des slagvelds gruwelen, zoekend stapt de Non waar hulp en troost biên. Bloedig stort alom de krijgsman neder. Lijk een engel komt zij toegevlogen, knielt, verzorgt hem, biddend of met zoete woorden hem vertroostend, helpt hem sterven... Ginter verre donderen de kanonnen, spuigend. - Stervend stort de maged neder. - Ruiters…

Ik moet er niet van weten, van die zuidse vrouwenzielen, die, voelend het noodlottig leed hun longeren vernielen, te midden het ontbladeren van de bomen kneuteren gaan dat 't jammer is van hen en van hun lief en van de blaân. Zijt gij het die ik rochelen voel hier rond mijn hert, vernieling? Zijt gij het? God verplette u, worm die mijner jeugd…

Waar was men vrij toen alles boog? In Vlaanderen! Waar leefde 't volk ‘dat niet en boog?’ In Vlaanderen! Waar was men vrij toen alles boog? Waar leefde 't volk ‘dat niet en loog?’ In Vlaanderen, ons Vaderland. Waar leefde 't vrije kerelsdiet? Waar klonk des klauwaarts zegelied? Waar leeft…

klompjes goud maar vandaag ga ik ze halen omdat ik er zo van houd 'beter duur dan niet te krijgen' de bekende hinderlaag om van liefde maar te zwijgen: die gaat immers door de maag ergens moet ik op besparen dán maar geen vakantiereis minder kapper voor mijn haren en geen lot, dus ook geen prijs een matrozenpak bij Zeeman bij de Aldi…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Wat is dichtkunst Anders dan het Hergebruiken van Woorden zodat deze Van een extra lading Worden voorzien - Niet voor niets Kiezen we vaak Voor de benaming Poëzie, want dat Is het doel Van een gedicht: Zie de dichter, Zie zijn pogen En falen, zie De waarheid die Onder zijn woorden Besloten ligt…