Alle inzendingen over Afghanistan OR moeder

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Haar moeder was een triest figuur, bolle wangen, onderkin, dijken van dijen en verder onderin, spataderen die als eilanden op haar benen lagen. Haar moeder rookte als een ketter, zoop als een tierelier, haar moeder was een zuipschuit niet minder en niet meer!…

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

met mijn vlindernetje, dartel ik achter je aan in de hoop je te kunnen vangen vangen op gepaste afstand, opdat ik niet in de gaten loop in de hoop je te kunnen vangen vangen vrolijk dans jij door het leven, plots verdwijn je in het grijs kijk uit, ze willen je gappen ze willen je snaaien hoe ik ook roep, of schreeuw, horen doe jij mij…

zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder…

ik verleid je tot het luisteren naar radio 4 daar waar de mooiste stukken worden gedraaid hopend dat je de rust vindt om je mee te laten nemen op de golven van de snaren, die jij vroeger ook beroerde en zou je mee willen nemen op een reis naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen daar waar…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

Waarom mocht ik geen moeder worden? Waarom moest ik jullie allemaal laten gaan? Waarom konden jullie niet verder groeien? Waarom hielden jullie op met te bestaan? Waarom blijven mijn tranen vloeien? Waarom voel ik iedere dag nog het gemis? Waarom is het zo moeilijk om uit te leggen, hoe leeg mijn leven zonder kinderen is?…

Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien hadden, of van…

Bush heeft om de Afghanen te plezieren Zijn aanvalsvluchten even stopgezet Om zo de hemelvaart van Mohammed Door hen in alle rust te laten vieren. Want als hij de profeet ooit af zou schieten Wordt hij gehaat door alle Islamieten.…

Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen. Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten. In brooddozen schimmelen de harde korsten met wat ooit choco was. Onder het bed schuilen halve sokkenparen. Hier slakken de uren over de dag.…

Welke Kleur ? Zwart of Wit ? Rood of Groen ? Welke Kleur is onafhankelijk voor u? Een stuk van welke kleur? Welke vlag? Wat moet ik hangen op mijn huis ? Om me jou te doen herkennen als een burger Welk symbool? Moet ik hangen op mijn dak om je te doen begrijpen dat mijn kinderen geen terroristen zijn Vertel het Wat moet ik doen? om je…

Wij zien in het Afghaanse strijdgewoel De opmars van de noordelijke strijders Tot vreugde van de grote wereldleiders, Al willen die geen doorstoot naar Kabul. Ze weten wel wie of er winnen moet, Maar inmaakpotjes vinden ze niet goed.…

Bin Laden is een kei op technisch vlak. Zijn grotcomplex heeft immers dat moderne Dat iedereen doet denken aan Jules Verne En ook een kernbom maakt hij met gemak. Zo iemand dient zich dan ook diep te schamen Voor zulke slechte video-opnamen.…

Ook voor Afghanen geldt de nieuwste mode En daarom krijgen zij een nieuw gezicht: Tot gisteren was nog de baard verplicht, Maar nu is die zo half en half verboden. Wellicht heeft zelfs Bin Laden zich geschoren En valt hij dus ook niet meer op te sporen.…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

Nadat de Alliantie uit het Noorden De Taliban met wapens overwon Bestrijden de partijen nu in Bonn Elkaar de macht in eigen land met woorden. Als elk geen halve koek wil, maar een hele Kan men zo'n koek onmogelijk verdelen.…

Ad Melkert, maak een onomwonden keus - zo roept Paul Rosenmöller - voor Groen Links! Paul krijgt rond de verkiezingstijd iets flinks, maar wie neemt deze oproep serieus? Was Rosenmöller immers niet de draaikont die bombarderen goed - fout - goed - fout - goed vond?…

hou het been stijf in deze barre killing fields duizend mijl liepen we voor dit schouwspel smeulende lijkgeur een laars waaruit een brandende scheen commentator murmelt iets over mensenrechten en met de voeten treden kaki krijgers als laveloze rechters van de wereld barbaren doden in brand steken kraaiend dansen…

Soldaten vinden uniformen fijn Ze kijken samen porno, da´s bekend Toch wordt nog altijd officieel ontkend Dat onze militairen mietjes zijn Als Taskforce-homo ben je kamikaze Dus blijven ze in de ontkenningsfase…

Als militair, gewend aan plicht en tucht, werd hij een jaar geleden uitgezonden. Maar nu mist hij de echtelijke sponde, vandaar dat hij in eenzaamheid verzucht: 'Oh, kwam hier maar een stoot die me verwende. De enige die komt is Balkenende!' -------------------- ...vandaag bracht premier Balkenende een bezoek aan de Nederlandse militairen…

van kim tot kam kompleet omketend duizel ik helemaal terug bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend naar d'oertijd op een ezelsrug kapotgeschoten stenen krotten langs wegen zelfs die naam niet waard gemijnd, bezaaid met mensenbotten, geleiden doods mijn bedevaart muskieten zwermen om de posten van strijders in gevangenschap hun stank…

Wij blijven nog twee jaar in Uruzgan En ondertussen houden in hun holen De Talibaan onvindbaar zich verscholen En maken er een kat-en-muisspel van En tellen ook tot tweeduizendentien En wie niet weg is, is daarna gezien.…

Wij schieten graag raketten op u af, Wij hebben tanks, geachte Talibaan, En vliegtuigbommen zijn ook toegestaan, Maar bermbommen vindt Balkenende laf. Dus als u onze jongens toch wilt doden Gebruik dan wel een dappere methode!…

Wat gaat die flauwe vijand toch weer af! Zo’n oorlog doe je toch gezellig samen? En dan een aanslag op ons kamp beramen en iemand van ons doden… o wat laf! Het is de vijand dus voortaan geboden alleen zichzélf door óns te laten doden.…

Natúúrlijk sneuvelt ook een burgerdeel! En nu dan wéér kritiek van buitenstaanders. Daar waar gevochten wordt vallen toch spaanders? En voor ons doel is toch geen lijk te veel? Waarom dan zeuren om die kleinigheden: zij rusten door ons toedoen toch in vrede?…