4783 resultaten.
Dag lieve, mooie, wijze vrouw
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 2.053 Wanneer de ouderdom een last is en de grenzen zijn bereikt
dan wordt het afscheid een bevrijding waar je hunkerend naar kijkt".
De jaren gaan in rust voorbij; de grenzen werden steeds verschoven.…
jaarringen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 835 ook bij mij
verzakt
onder de ogen
het vel tot wallen
alsof daar
zichtbare jaarringen
de ouderdom willen tonen
als beelden van
sterfelijke demonen
er wordt lucht
in bogen onder
mijn bril gezogen
waar de huid
te vroeg
door het leven
is bedrogen…
P.P.C.
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.764 Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk
over de rest: want àlle mensen wenen.
Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot.
De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood.
Uw ziel is klein. Ik kon het niet…
Een blaadje in de wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 788 Nu we vandaag voorgoed
Afscheid van jou hebben
Genomen en weten dat
We je verschrikkelijk
Gaan missen - is er
Terwijl ik aan jou denk
Opeens dat blaadje
Dat ritselt in de wind
En is het alsof jouw
Hand van liefde me van
Zo ver zachtjes aanraakt…
Mijn vriend Sam
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 329 Wanneer ik daar door dat laantje loop
stil mijmerend over de vergane dag
met zachte stap,
dat bergje oploop,
steeds nader dichterbij...
dan denk ik aan jou mijn liefste dier,
slapend in het zilte gras,
slaap rustig, slaap zacht,
onze herinneringen blijven
daar waar geen mens weet
hoeveel jij voor me was...
Hoeven lopen over je vergane…
Bij de gratie van het licht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 203 Geluid dat verstomde,
Lawaai dat niet langer is
Zo lang eigen,
Zo lang vertrouwd,
Donker dat de dag
Verdrijft al voor
Ze begonnen is -
Verlies, leegte,
Een gat in onze kring,
En als we afscheid
Van je nemen is er
Toch weer licht,
Zon die alle donker
Verdwijnen doet,
Het maakt ons afscheid
Van jou een beetje mild,
Bij…
Begroetingsceremonie......
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Goed, dan weet ik dat
Jullie zijn met z'n drieën, zie ik
Ik wil graag met jullie kennismaken
Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth
Is dit alles?
Dat moet ik wel zeker weten
Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…
Echo’s ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 Stoffelijk niet van deze wereld
verankerd in hart en nieren
levendig in volle weerbaarheid,
geen diepe smart, een sterke
eigenheid valt niet uit de toon
onmiskenbaar consequent
voorafgaand aan een zekere dood
ontsproot zich het dichterlijk talent
een eigenschap waarvan iedereen genoot
waarin een creativiteit wordt herkent
had hij niets…
Zonnedraagster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 87 de zon gaat onder
maar weg is ze niet
ze blijft ons verwarmen
zolang wij met liefde
de wereld omarmen
laat mij die zon zijn
elke dag
laat mij je troost zijn
ik zend je mijn stralen
mijn eeuwige cirkel
mijn
groet
mijn zonneschijn…
Duwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 Ik neem geen afscheid
er is ook geen reden toe
misschien maakt het dragen van de dag
mij zo moe
veel meer dat afscheid
vooruit duwen
niet over de schouder kijken
nee, nooit afscheid.…
Ouderdom sterft...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 427 Ze mijmert wat in het zachte zonlicht
welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt
versleten wrijft ze over de leuning
het oude houten bankje toont in aanzicht
de gelijkenis van een beleefd leven...
Ze tuurt in kringels van het water
maalt in herhaling met gewichtige knauwen
haar hand tast in zekerheid haar metgezel
het tweezijdig craquelé sluit…
Ouderdom en buitenleven
poëzie
3.0 met 23 stemmen 7.950 Het is geen klein vermaak, te zitten met een boekje
Omtrent een groene laan, of in een eenzaam hoekje,
Te lezen enig werk, dat onze ziele sticht,
Of God een offer doen, met enig zoet gedicht.
Dit zou het leven zijn, dat ik me zou verkiezen,
Ik wou mijn eigen zelfs met zo te doen verliezen;
Ja wens alzo te zijn, tot aan mijn leste reis
Om, eer…
Liefde en ouderdom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.628 Niets minder, niets meer
dan een bliksemschicht
met angstige woorden
in donkere bossen
grijpende handen.
Vlees dat langzaam verteert
een holle blik van verdriet,
een ziel die je omhelst
zo innig en sterk
als de bomen in de verte.
Een glimmend gezicht
stralend van licht
dat van niemand en iets zegt te houden
maar eigenlijk alles en iedereen…
JONGE OUDERDOM
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 De man zit peinzend, met gebogen hoofd.
Gehuld in een zwarte mantel kijkt hij neer
op dichte mist: een verborgen veld of meer?
In die wolken wordt zijn verleden gestoofd:
"Al wat ik beleefd heb, wacht als rijpend ooft,
gestreeld door dampen, sprekend van weleer.
Vreugde verdrijft eens geleden hartzeer.
Mijn werken en streven zijn speels verdoofd…
Groeiend besef
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.416 Loom telt de boerin haar oogst
kijkt uit over het dampend land
het zweet in de aarde, constant
de zorg om het groeiend gewas
Dankbaar om wat is en was
keert zij zich krakend om
Nog steeds vermoedt zij vaag
dezelfde boerderij, achtergelaten
tussen de bomen na het avondeten
de lezing en het gebed om regen
geen antwoord op haar vraag
Zij…
Te Oud
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Afkeurend vele blikken
Scannend van top tot teen
Priemende speldenprikken
Geniepig en gemeen
Ik weet heus wel mijn benen
-Hun schoonheid is ver zoek-
Die zijn om te bewenen
Zo in een korte broek
Ik moet het wel bekennen
Het is dus geen gezicht
Maar oh wat is het wennen
Aan zo een volksgericht
Bij ouderdom hoort ongerief
Stilzwijgende…
De oude Zij
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 653 Haar oorbellen,
Te zwaar geworden
Voor haar oren
Scheuren net niet
Haar huid.
Doorzichtig zie je
In haar handen,
Aderende rivieren
Zuchtend het beetje
Leven, dat er rest
Vervoeren.
Haar ogen verstomd,
Lachen, spreken
Niet meer.
Slechts af en toe
Zie je een glimp
Van een geleefd leven.
Achter gesloten ogen
Staart ze in…
Opa
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 965 Des avonds wilde hij verhalen doen
Over doodspuwende kanonnen,
Waarmee soldaten, koel zowel als koen,
De vuigste vijand overwonnen.
Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond
En streek hij moedig door zijn haren
En ongeveer een meter in het rond
Was elk beducht voor zijn gebaren.
Ook zie ik nog het opperheilig vuur,
Dat hel hem uit de ogen…
Kaap De Goede Hoop
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 657 kijk ons daar lopen
ginds aan de horizon
van ons leven
we sprokkelen houterig
wat woorden bijeen
onze herinneringen
allang in bruikleen
tussen stapels generaties
waar niemand zich nog aan waagt.
straks hangen we in
doorkijkkastjes,
tuurt de wereld in onze ogen
op zoek naar wat licht,
volgt onze vermoeide stappen,
staart…
Met gebreken
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 501 De jaren liggen in het kussen
In voorgaande avond ging je terusten
Welgemeend, in de hoop van wakker worden
Een nieuwe dag tegemoet
Een nieuwe dag tegoed
Onbeholpen, speekselsliert
Mondhoek ontsierd
Je keert weereens weerom
De jaren dreigen ouderdom…
knipoog
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.162 hoe de tijd aan me knaagt
stilaan zichtbaar wordt
als ik in de spiegel kijk
zie gelukkig nog de knipoog
van een tijdloos kind
dat huist in mij…
De spiegel
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.745 Wanneer ik in de spiegel kijk,
Dan staar ik in een aangezicht
Dat mij nog nauwelijks herkent:
Een maanlandschap
Met kraters en ravijnen
Die ik nooit eerder had gezien.
Nee, dit is geen gezicht
En hier moet dringend wat gebeuren:
Dus ga Ik nog vandaag
Een nieuwe spiegel kopen.…
uitstapje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.310 op de fiets rijd ik achter mijn vader aan
we gaan naar het strand van ijmuiden
aan de overkant van het noordzeekanaal
branden de imponerend hoge hoogovens
en in die stank en hooggekeelde rookpluimen
besluit ik nooit groot en oud te worden…
Het vonnis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 665 U heeft een misdaad begaan,
sprak de rechter
aangeklaagd voor ouderdom
het vonnis luidde schuldig
ik wankel claustrofobisch nu
in hooguit drie bij drie
tussen bed en enkele stoelen
kijk door de geranium bezette ruit
jeugdige bemoeials
schrijven wetten voor
vaste tijden schema’s
en de wasbeurt, zó gênant
hoe zalig is het zoemen
dat…
Wachten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.138 Erger dan de dood
die met een kus
de adem steelt
erger dan het vuur
dat het stille vlees
tot stof verzengt
is het verjaarde leven
dat lange dagen grijst
en wacht, wacht…
elke dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 59 en als het dan zover is en
jij je hand op mijn rug leggen zal
we voetje voor voetje zullen schuifelen
door een lege lange gang
als het dan zover is gekomen
en jij niet meer met me praat
in de kale kamer met een
bedpapegaai boven mij
en als het dan zover is en
jij mij met opgewekte stem wijst
op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten
dan…
Ouder worden.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 476 Ik zag de korenbloemen wuiven
in de jeugd van mijn bestaan.
Ik zag bloesems appels druiven
waar is die tijd toch heengegaan.
Het groen is bijna vervaagd
langzaam verkleurt het blad.
Aan de stam wordt al gezaagd
de beste tijd heb ik gehad.
Nu kan ik slechts nog dromen
van alles wat ooit eens was.
Niets kan nog terug komen
vergeelt het…
doorstart
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 676 ze schuifelt
gekromd
handen
vertekend
door tand
des tijds
langs
deuren
met
verscholen
verleden
eindeloze
linoleum
gang
startbaan
naar de
dood…
Opnieuw
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.656 Afgekickt
afgelikt
als een ouwe boterham
die geen bres meer slaan kan
probeert hij te wortelen
helemaal opnieuw
Maar de grond lijkt verdwenen
Mesten misschien
als een gieter
blijft hij vloeien
Zouden aan hem
ooit nog rozen bloeien?…
Opa wacht dus
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.755 De uren zijn al lang geteld,
staan 'em alledaags voor ogen -
Hij poetst nu druk
zijn glans uit het antiek
en wat geleefd werd ligt tot eenvoud
ingedikt: zijn Gooise stoomtram
en huzaren, 't liefje dattie
trouwen moest. Z'n zwijgen
heeft geen nieuwe naam,
de schemer valt en binnenwaarts breekt
tochtstrip uit clivia's en kieren.…