Alle inzendingen over Arm

Je ligt hier Knus naast me We kijken elkaar aan... Ik kus je Ik streel je Maar verder mag ik niet gaan.. Ooit geliefden Nu vrienden Maar telkens als je bij me bent... Verlang ik naar je Wacht ik op je Het lijkt wel alsof het nooit went..…

Ik vraag alleen maar om een troostend woord en een warme arm om me heen. Iemand die me aanhoort en met me meeleeft, want ik voel me soms toch zo alleen.…

Arm vrouwtje Voor een slokje Uit een blikje Lig je nu in een doodkistje Woeste meute Moordbrigade Geen genade Jouw dood een fanfaronnade Rust zacht Bloesempracht Cru geslacht In een baarbaarse dievenjacht…

het is de engel die komt aangevlogen hou me vast mamma, het is bijna tijd dat God me voorgoed van pijn bevrijdt nu kan ik eindelijk mijn tranen drogen De engel draagt me zo in zijn armen naar de hemel waar mijn opa wacht en alle bloemen voor eeuwig bloeien ik met andere kinderen kan stoeien waar niemand huilt; alleen maar lacht Oh mama…

Minister Remkes' plan voor de politie Stelt paal en perk aan willekeur per buurt Er komt één korps, vanuit Den Haag bestuurd Al klinkt het stoer, er is iets dat ik níét zie: Hoe moet die leiding komen van een man Die zo'n onpraktisch plan bedenken kan?…

laat mij jou leiden doorheen het geluk waar tranen verenigd vergaan in een lach verdriet van ons samen herleeft in hoop liefde hernieuwt in armen van troost…

waar het geluid van stilgezwegen woorden oorverdovend in het niets verdwijnt het lachen naar elkaar voor even verdwenen zichzelf hernieuwt in smekende ogen verdrijven stormen zichzelf in een zucht stilte verschijnt in schuilende armen…

Zo'n zestigduizend gulden slechts erbij Is het bedrag dat onze artsen vragen. Vandaar hun staking van een drietal dagen, Dus uitgerekend tot de vierde mei. Die dag herdenken wij dan met z'n allen De doden die inmiddels zijn gevallen.…

Ik kan nog steeds mijn brood royaal verdienen En ook mijn villa in mijn buitenwijk; Zelfs voor mijn Buick ben ik voldoende rijk, Maar onderhand niet meer voor de benzine. Nee, toen ik zag hoe snel mijn rijkdom kromp Dacht ik: Ik loop voortaan maar naar de pomp!…

Ik sluit je in mijn armen heel dicht bij mijn hart Eerst om je te verwarmen dan sluit ik je in mijn hart.…

Armen ver uiteen gespreid, openstaand voor klank en geur, samengevat in een gevoel van zijn. Bewegend, energiek, en aanwezig, elegantie van het vrouw zijn, in een emotie van warme ontvankelijkheid.…

Ik verdwaalde in je armen vond mezelf niet meer terug herkende wel mijn handen ze kusten jouw gezicht proefde het zilte op je lippen was dat mijn eigen oceaan? dacht net, ik hou van je en toen liet je me los we slenterden weg keken niet meer achterom maar met weemoed denk ik nu ik dwaalde nimmer weer……

De bomen zijn arm maar de wereld is rijk Nu het blad goud is en de zilveren lucht kleine diamanten strooit…

. - Arm huisgezin! -------------------------------------------------- onttodderd - ontbonden kaafgat - het bovenste van de kave = schouw, haard…

Wanneer de rijken de armen blijven rippen, wordt de strop steeds nauwer aangehaald. Minimale hulp loopt luidkeels op de klippen, de wissel op de toekomst niet meer betaald.…

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…

snoeren waar de dirigent in theatrale omarming zijn stemmen de weg wijst in het doolhof van de uiterst subtiele close harmony onderscheidend behandelt hij sopranen omdat hun geluid niet verloren mag gaan door donkerte bij de bassen die om de beurt mogen plassen pas in de finale gaat ook het publiek vol uit hun dak met de armen…

Veilig in je armen waar ik wil ontwaken en de warmte voelen kan Niets ontgaat mij wanneer je er niet bent ik weet toch wel hoe het is Geborgenheid en veilig lijken zelfvertrouwen krijgen bij jou in je armen Niets liever wil ik dan sterven ook aldaar veilig in je armen…

Een baas krijgt iemand zomaar niet ontslagen Dat is met onze wetgeving in strijd Die burgerrechtelijke rottigheid Behoort tot onze postmoderne plagen Zo word je door het leven flink genaaid Als je de klok niet meer krijgt teruggedraaid…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

Wat lijken haar haren grauw! Dof, de ogen, als in rouw. De elegante staart van toen, het fraai gezicht zo koen, verstopt in een soort pet. Haar wiegende tred? Schokt! Ooit zo mooi, loopt ze thans in zooi. Die prachtig pralende billen, ze trillen. Nee, ze lillen! Wie lief heeft wil ik niet, deed ze. Wat had kunnen heten, meed ze. En zie…

“Kijk, vroeger gingen wij naar oma toe Die ons dan met een dubbeltje beloonde Als wij haar ons rapport vol tienen toonden Al had het arme mens dan ook geen sou. Maar nu heeft oma voor jullie rapport Een ton op jullie rekening gestort.”…

Een troosteloze sloppenwijk, de mensen vang ik op papier; ik ben beschaamd, wat doe ik hier, en staan zij niet als vee te kijk? Hoe goor kan ook het leven zijn, hoe bitter wat zij hier ontberen, maar toch zijn zij aan mij gelijk en kunnen mij hun vreugde leren. Er is nog hoop, al zal het duren en moet je strijden voor hun recht; dit zijn…

intens wild Slingerend en zoekend Genegenheid versmolten Bruidssluier witte pracht kwetsbaar strelend zacht Langzaam vergroeiend In diepe verbondenheid Bruidssluier witte pracht Woekerende onschuld Gevangen in haar groei Onlosmakelijk hemels Bruidssluier witte pracht Jouw liefdevolle web Koestert en beschermt Als in duizenden armen…

Veilig in Zijn armen.…

het is gewoon die arm die je om me heen legt waarmee je me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis…

bekoren een warme glimlach krult haar lippen terwijl de wind speelt met koningwinter en de lente melodie die beiden een duet fluisteren alle twee aanlokkelijk sneeuwvlokken en roodblozende wangen witte wolkjes adem of dansende voetstappen in lentekriebels waar vlinders dartelen waar liefde kruidig bloesemt een nieuwe morgen haar armen…

troosten kan ik slechts met woorden maar besef terdege dat zij de zee er niet van kan weerhouden oud zout in jouw wonden te legen de spiegel van de dag zo ogenschijnlijk alledaags legt de leegte bloot het scheurt het hart in stukken maakt van de pijn in de ogen gewag ziet helen alsmaar mislukken waar geen leven is, daar verschijnt…

en dan geef je je zomaar over aan de nacht strijdend lag je de hele dag dwars en nu op je buik of je rug lig je te rusten en droom je de wereld…

Als arme rijke keek ik reikhalzend naar de rijkeren onder ons, tot ik besefte dat rijkdom niet reikhalzend bekeken hoeft te worden, want pure rijkdom zit in mijzelf.…