Alle inzendingen over BETWETERS OR knap OR gedicht

Ik ben niet de beste ik ben ook niet goed Ik ben een betere een constante betere en daar werk ik dag en nacht aan en daar zal ik en u het mee moeten doen!…

Er achter willen komen wat God is, hoe Zijn machten mogen heersen en werken: iets, dat mensen graag zouden bemerken, maar omhuld wordt door milde duisternis. d' Almachtige blijft een geheimenis buiten onze verstandelijke perken. Diens Wezen met harde uitleg sterken? Zwervende leugen vol vermeende kennis. Onblusbaar straalt de eerzame Waarheid…

Poetin is knap ras we moeten hem daarom maar Raspoetin noemen…

je jasje is te knap kantwerk siert strogeel je bloesje je boezem wipt een beetje speels blauwgroen glanzen je ogen als fluweel ringen op je vingers twinkelen goudgeel je stem klinkt hel het puntje van je tong een rozenknopje als je lacht ik kom je stelen kenner gauwdief heel charmant mijn kleine diamant…

De Knaap. Hondje, zit op! Stil met de kop, Recht met het lijf, Houd u nu stijf. 't Buikje vooruit, Braaf, kleine guit! Kijk mij nu aan: Zo, wél gedaan! Hondje. Ach, moet ik al leren, en 'k ben nog zo klein; Ach, laat mij met rust, tot ik groter zal zijn. Knaap. Neen, hondje!…

De dame zat te ruim in 't vel en vond dit feit een reuzestrop, maar knapte door een facelift op Ze voelde zich bijzonder wel! Ze dacht: 'Ik ben zo echt een stuk geziener bij de rijke mannen.' Al was d'r huid nu hooggespannen, ze voelde zich een stuk geluk. Ze knapte uit d'r strakke huid, ervoer dit als een grote straf, want eensknaps was…

zij jaagt op wrakhout en ik ben de klos knoestig en knap oud verweerde kop wat draadjes los de sleet zit stevig in de botten zij jut en struint al van huis uit ik spoelde aan op onbekende kust ben nu haar buit…

Mild zaait de zon, door 't klaterloof der popels, Haar gouden spranken op het stromend water, Waar, slank en blond, twee vlugge knapen zwemmen, Als zwanen blank en fier als jonge goden. Op hals en armen beeft der blaadren schaduw En vonklend vloeit, van beider brede schouders, In 't golvenblauw een regen van juwelen.…

aan rust en roest te knagen is de krib al gauw te krap enfant terrible dat in beweging groeit als de verst afdwalende tak van een stam de dwarsdenker doet de wereld kantelen scheurt zich los van alles wat altijd al zo was een bevlogen rebel overstijgt de kasseien ontregeld schudden thuisblijvers het hoofd twee zielen in één gedicht…

En hoor: hoe nu de muziek sneller gaat, En ziet, hoe nu de knaap zich rapper wendt, Allen tot luisteren en glimlach dwingt. Hij zingt als zilver met gloeiend gelaat, En is er schoner muziekinstrument Dan de stem van een knaap, die dansend zingt?…

Carola, die wel was geschapen, verleidde de mooiste der knapen. Geen nacht ging voorbij zonder liefhebberij. Ene Mees wou ook graag met 'r slapen. Ze zei: 'Ik wil koren, geen kaf, Mees.' De knaap, in de put, daar ze 'm afwees, zocht troost, die hij vond bij z'n slapende hond. Hij behielp zich zowaar met een mafkees.…

dat klinkt knap en knap filosofisch het is niet niks als is alsof zo iets in jou is…

Droomde dat ik in een diepe put gegleden was als ezel met een frame vergeeld overspannen canvas ergens ver van thuis op een heel breed akkerland omringd door irissen en zonnebloemen aardappeleters ingesmeerd met kolengruis blèrend omheen de rand: wij zullen jou verdoemen betweters applaudisseerden: jij schildert je onkundig regelrecht…

Wat wacht ik in dit avonduur, De Stad beslopen door de slaap, Gezeten bij de Tempelmuur; God of de Marokkaanse Knaap?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het kost geen moeite Lang en keihard te werken Als het bevredigt Van verslaving zeg je niet Wat knap dat je ‘t volhoudt…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De betweter is opgezouten. Er was reeds maagzuur opgerispt. Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt.…

ik heb de dood ontmoet een vriendelijke man bril en witte jas de geleerde titels las ik op de rekening van later pas maar dat terzijde zijn hand was droog de mijne klam hij zei... waarvan ik keek hem aan dacht daar zo het mijne van, zag ineens mijn schoenen zonder veters natuurlijk hoor ik bij betweters hij gaf mij bloemen ik…

heel de wijde wereld met al haar zeven schone wonderen vervaagden… verdwenen plots naar de achtergrond op het moment dat hij aan kwam lopen… niet bewust van de hapering van mijn gedachten wierp hij een terloopse blik deze kant op groter maakte ik mijzelf om die blik te vangen kleiner…

Mijnheer, pardon, ‘k bedoel: Uw Excellentie, U, zo Hoog-Edel en Zeer Hooggeleerd, aanhoor wat slaafs Uw dienaar suggereert, met Uw welnemen, Uwe Eminentie. Een titel die bij uitstek bij U past, Uw Hoogheid, is: Zelfingenomen Kwast.…

hij stond atoom en kosmos beide, en heersend was in ertsen greep over de werveldans der elementen d' ivoren glimlach van de stille knaap.…

Knaap, breng mij kersen op een zilvren schaal, Strooi blanke rozen over ’t frisrood fruit, Drijf ’t licht der zon met purpren voorhang uit En buig de schenkkan naar de wijnbokaal.…

Sint staart naar het blad papier waar een naam op staat geschreven daar is het al dagen bij gebleven en dat vergalt Sint’s rijmplezier hij graaft diep in de woordenschat naar iets wat zijn gevoel vertolkt maar het brein lijkt zwaarbewolkt en troebel als een blubberbad hij vindt niet wat hij dichten wou blijkt de letters stom vergeten heeft…

jij hebt geen extravagantie in kleding nodig die jouw figuur op een sierlijk charmante manier goed doet uitkomen mensen focussen op jou door het bijna volmaakte plaatje zonder enig raffinement en keurig naadloos verborgen trucs zij willen meer van jouw aandacht kleding om erbij te horen ook de luchtigheid van hetzelfde gebaar…

De kapster was knap Knap op een knappe kapster manier Ze waste mijn haar Op de manier waarop alleen knappe kapsters dat kunnen Ze speelde met mijn krullen Mijn krullen krulden om haar knappe kapster handen Ze vroeg of het water niet te heet was Het was niet te heet, ik hou wel van heet Ik zei dat ik wel van heet hield Ik wachtte op een knappe…

Een enorme knal vlak voor het avondeten. Nee, hè! Een plofkip.…

Een speelkameraad aan de buitenkant voor de knaap middenin…

Je was zo knap! Dat wou ik toen niet weten. Maar nu na zoveel jaren, weet ik het wel! Ik ben het niet vergeten. Antje.…

op Wat knap ik op, wat wonderlijk knap ik op, een wonder!…