Alle inzendingen over Begin OR Einde

Nieuw Begin Het Einde is voor Ons in Zicht … Het Einde van het Oude … Een Nieuw Begin dient zich aan … Een Begin van het Nieuwe … De Dag voor ons breekt nu snel aan … Onze Verbintenis, de Hemel Binnengaan … Als een nieuw geboren Mens … De Ontmoeting op Hetzelfde Pad … Vanaf die Tijd heb ik je Liefgehad … Dit Moest gebeuren, voorbestemd…

Doolhof Ik sta in het midden Steeds dichter bij het eind Het begin achter me…

Er komt geen einde aan de tijd. De avond valt, verdrijft de dag. Langzaam dooft het licht nu uit. Dan komt de maan en het wordt nacht. Zo zal het altijd gaan. Er is een begin, er is een einde en ik leef ertussen in. Er is een begin, er is een einde en ik leef ertussen in.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Het einde van een tijdperk is meteen het begin van iets nieuws in je armen was het zo mooi. Het einde van mijn wereld hoe graag ik blijven wilde en nu verdwijn in het onbekende Het vervagen van onze wereld wegzwevend uit jouw armen terwijl de smaak van tranen bitter is.…

Sommige mensen rijden met je mee vanaf het begin en sommige stappen bij een halte in. Sommige stappen bij een halte uit, sommige blijven kort en sommige blijven tot het eind. Je weet niet wie er tot het einde met je zit, zo is het leven net als een busrit.…

hij bereikte de diepste bodem in de jungle in alles wat het einde in zich draagt kiemt een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Was 't een hersenspin of luidt dit 't begin van 't einde van El Pistolero ?…

Een weeffout van een nieuw begin, het is tijd voor het eind Soms hoor ik het geluid zeggen ik wil naar niets dat voorbij is terug Ik ga zoeken, maar vinden zal ik niet…

Spinrag lijkt het wel dansende derwisjen in de vervoering van geloof draaien en draaien naar waar begin en einde ophouden te bestaan…

De zon die ‘s ochtends opkomt, de regen die neervalt, Aan alles komt een einde, Ook als het even tegenvalt. Na het einde komt een nieuw begin, Een nieuwe ochtend een nieuwe dag, Aan alles komt een einde, Dus leef je leven van dag tot dag.…

Ik zie je staan daar op de maan vannacht en weet zonder einde geen begin zonder nacht geen dag straks valt een sterrenregen als klaterend geluk naar beneden…

Bij de start, of bij de aanvang, de geboorte of begin weet je nooit wat op je pad komt soms te groot alsook te min Maar wat er ook gebeuren mag, Er is altijd een einde.…

Schepsel van zon en maan. Herboren uit de herrie. Het licht, de witte vlam. Niemand zag me gaan, ook niet dat ik kwam. Met nieuwe kleuren, nieuwe geuren. Nieuwe klanken God, ik kan wel janken. De afgrond glimlacht lief. En strekt haar armen naar me uit. ik wil springen. Spring je mee? Daarboven is de hemel, daarboven,…

Hier sta ik dan: entre deux mers midden in de draaikolk van het leven. Entre deux mers: de dode bloedeloze en de rode van het leven. Tussen de moedeloze en de eindeloze. Ecce mater. Mater nostra. Zie haar. Hunkeren naar het vuur, smeken om het water. Vliegen in het luchtledige. Bijten in het zand. Zie haar. Zie hen. Zie hun poriën van pijn…

in haar was ik geborgen en breidde ik mij uit en werd ik steeds kompleter en rijpte ik als fruit en ik voeten, handen en reuk en stem en wil totdat ik met een gil geboren werd en banden die ons verbonden hielden en die ik niet meer ken, gebroken werden met een slag, een donderslag. o moeder, die mij baarde, die haar vermoeide schoot…

Merkwaardig dat ik maar niet wen aan dat ik dood zal moeten gaan en straks voorgoed er niet meer ben. Want ik negeer onaangedaan hoe lang ik al niet heb bestaan.…

zie dan, erbarmelijke en temporeel beknotte wanstaltigen, hoe deze dagen die u prijzen zou als futiele barcodes plichten en doven. beluister het doffe ruisen van gindse stroken marmer één seconde na duizenden millennia van absolute stilte, het doffe stof ploft in stof. en zij, vergooide bloem, opschietende te midden het neerzijgende rot, zij voelt…

een einde is altijd een nieuw begin.    brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord.    het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en misbaar.   …

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Zo vertrouwd in mijn hart nabij een stroom van woorden waaiden in de wind mijn hand gleed uit de jouwe wrakstukken zinken dit te late einde een nieuw begin…

De dood rijdt voor me uit Wijst me de weg naar het begin van het einde Ik sluit mijn ogen doe de wereld langzaam dicht Zie in het donker mijn bestaan verlicht…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

de rode bal rolt rond vingers zoeken naar het einde ze lopen over lijnen willen een begin misschien zit rood van binnen midden in…

Op elke nieuwe dag brengt mijn pen het boek dichter bij het einde. Het dagboek wordt eens gesloten door het laatste woord van mijn gedachten. Maar aan mijn gedachten komt nooit een einde Elke dag is een nieuw begin om te schrijven.…

regenboog Zon en regen samen in balans Gestaag de bloedstroom Volwassen door ervaring Tatoemb, tatoemb, tatoemb De spiegel laat de waarheid zien Rimpels in het water De toekomst het geheugen van nu Wat was het toen mooi Tatoemb, tatoemb De zwarte zeis dalend De vlieger van de ziel dwarrelt In de verte pulseert het licht Pijnlijk wit, het einde…

ik mijmer om de slasaus die ik niet proef wanneer ik het gras ontgroen en kleurloze wolken blauw wil schilderen zodat de lucht zal klaren en ik mijn blik verruim de schil is te dapper voor mijn tanden het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed dat me warmt laat ik vallen en ik boezem mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…

Ik ken sinds kort een vrouw die, heel apart, weer een helder licht in de zwarte duisternis wist te doen schijnen die heerste in mijn hart, na de dood van mijn liefste en het gemis. Ik zal haar nooit in de bedstee beminnen, want daar is het leeftijdsverschil te groot, maar ze zit liefdevol steeds bij mij binnen, aannemelijk bij deze bejaarde…

Voorbij de grens van begrijpen is er de lijn van onbegrip, een ondoorzichtige lijn, die geen begin noch einde laat zien, of heb jij dat lijntje soms wel gezien?…