272 resultaten.
Schoot van de lente
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 Struik met dode blaad'ren
Aangevreten door vorst en zout,
Maar dan -
Lenteknoppen vormen zich
Uit het onzichtbare niets,
Nieuw leven baant
Zich een weg
Door de oude dood,
Twee knopjes zijn nieuwsgierig,
Laten zich al vast zien,
Bekennen kleur
Voor 't nieuwe leven -
Langzaam zakken de wintersporen
Weg in de schoot van de lente…
liefde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 211 Je liefde bekennen als vroeger.
Je namen in de schors van een boom kerven.
Jaarringen overleven verlovingsringen
makkelijker dan bruggen,
die oevers moeten verzoenen.
De liefde…
Ze komt in vele vormen en wordt op rare manieren
bejubeld en verzegeld.
Maar wat is er nu mis met een gedicht?…
Dichter in het park
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 399 Het lijken lang vervlogen dagen
dat ik hier op een bankje zat
en de jongen van mijn dromen
me vroeg hoe lief ik 'm wel had
En ik dan, zacht giechelend
met schaamrood op mijn wangen
niet durfde te bekennen
dat ik brandde van verlangen
En terwijl ergens een merel
een prachtconcert ten beste gaf
schoven wij dichter naar elkaar
dichter in…
Over de rooie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 90 De rode rukker wordt helemaal gek
Want Deense vrouwen bekennen nu kleur
Geven aan donker ineens de voorkeur
Hun kwakje is dus niet langer in trek
Hij werkte zich voor de bank uit de naad
Ze zetten hem echter toch op zwart zaad
...Spermabank Cryos weert zaad van roodharigen.…
Het loepzuivere leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 heb de stenen gesorteerd
die mijn leven
gestalte hebben gegeven
basalt en graniet
de stukken rots met
als basis eruptief
halfedelstenen
waarin meerdere emoties
op het breukvlak kleur bekennen
en zij die op mijn hand
het loepzuivere leven stralen
dat door de zon is ingebrand
schitteren hun schepping in verleden
verhalen over reizen…
De bedoeling
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 230 Ik moet bekennen, dat ik stapeldol
van je word, al zie ik je
maar een paar secondes.
Ik mag toevoegen, dat het zeer zeker
niet de bedoeling is,
had moeten blijken te zijn...
dat ik knotsgek van je word!
Maar je maakt me blij.
Ik schaam me, maar je raakt me
als geen ander.
Wat doe je... met me?…
Vergeefs?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 Vergeefs heb ik je naam gevraagd
om in jouw erbarmen te graveren,
verdrink me in het eenzaam zijn,
zaaigoed uit de morgengloed
doet mij bezweet ontwaken,
een vurig nachtveulen heb ik
aan de blindste en tevens
de laatste bieder verkocht
kloppend in het uurwerk van het
lot, zal het masker van het hart
kleur bekennen voor het bloedt…
Op afval gebouwd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 Loop net door
De tuin en zie
Het vallend blad,
Het gelende gras
En naalden die
Vroegtijdig de larikstak
Verlaten
En dan zie ik onverwacht
Twee mini-paddestoeltjes
Rood met witte stippen
Die groeien op het
Vers gevallen
Afval van de bomen
In het vermoeide gras,
Die door alle somberte
Heen kleur bekennen
Voor nieuw leven…
verraden gaat door mij
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 409 ik heb met jou
het woord gebroken
gedankt om wat we zijn
ik wil je tegenkomen
de oogst is toekomstrijp
de wijn staat te verdromen
je sprankelt in de druiven
mijn nectar is zo zoet
we leven overvloed
samen in het paradijs
rakelings langs zonde
het verraden gaat door mij
want jij bent vrij
er is geen slang meer te bekennen…
Zelfvertrouwen
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 26 ze keek
mij aan
liet haar blik
geringschattend
langs de
anderen gaan
toch geen
preek of
beperkende
afspraken
maar in de
donkere diepte
van haar ogen
was geen
gezelligheid
te bekennen
vonkte al
vage onrust
het evenwicht
was verloren
niemand wist
welke invloed dat
zou hebben op
ieders handelen
het voorval had
indruk…
M. the beat goes on
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 973 En nog even tot niet meer
want de nacht is geen omhulsel
het is de kennisgeving van eenzaamheid
en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt
het zijn maar woorden
en de plek waar ons naar werd verbannen
viel nergens te bekennen
de ongeloof over hoe zoiets kan breken
is een verhaal
te lang voor leken
Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…
Ontkend
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 424 Je denkt te weten wie ik ben
En ja, je kijkt recht door me heen
Maar als zelfs ik en ik alleen
Zo verward mezelf niet ken
Hoe kan jij mij dan wel kennen
Voel jij dan wel wat ik niet voel
Je weet vast niet wat ik bedoel
Ik ook niet, moet ik bekennen
'k Weet dat jij geen gedachten las
Jij kunt niet mijn woorden spreken
Als jij beter had…
Zomert een liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 jij kunt altijd
met subtiele blik
wind bewegen om
straatjes schoon te vegen
waar je loopt
openen bloemen
bekennen stralend kleur
volgen je met hun geur
jij speelt in de
schaduw van jeugd
draait je om innemend
lachend naar de zon
hier is het nu guur
mistig en koud maar
jij zomert een liefde
die mijn hart warm houdt…
Contouren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 114 Het was het geluid van een merel,
kerel, een prachtkans om kleur
te bekennen, onder ijle gijze luchten:
de dag binnen te glippen onder
het gedeeltelijk verborgene; een flauw
schijnsel omhoogkolkend tot aan
de rand, geschilderd door de eerste
zonnestralen, als een vluchtig portret.…
Handenvol zomer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 heb handenvol zomer geplukt
uit bloemen die in het wild
hun kleur wilden bekennen
onstuimig vitaal
bloeiden zij dwars door elkaar
hun knoppen op zoek naar de zon
wat ongeordend leek
bleek een proces waarbij ieder
op de juiste plaats in bloei werd gezet
ook hier in dit onbekend paradijs
geeft natuur zijn schepping
en schitterend geheim…
Ervaring in liefde
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 320 Spreekt wijzer ouder
Uit ongemak
Wil eigenlijk bekennen
Beginners geniet de liefde
Zonder verantwoordelijkheden
Consequenties
Jong jullie moment
Zodat je later
Ouder en wijzer kunt zeggen
-Het blijft ons moment!…
Verdriet
hartenkreet
3.0 met 50 stemmen 4.230 Rollen zachtjes uit de ogen
Kruipen langzaam in de nek
Verdwijnen op een onzichtbare plek
Iets heeft ze daartoe bewogen
Het echte intense verdriet
Is niet te omschrijven
Totaal ontredderd staan
De wereld als het ware vergaan
En voelen aan den lijve
Huilen in je hart
Er lichamelijk ziek van zijn
Voor niemand te herkennen
Geen traan te bekennen…
Eindeloze kusten
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 500 Lippen blazen bellen
minnen nachten
dromen zee en zand
hand in hand de slaap
overwinnen en de lakens
zij bekennen schoonheid
aan elkaar
daar vind ik je in mijn armen
droom ik je een land
waar de zon nooit ondergaat
laat ik mij het liefst verleiden
door jouw glimlach
die onze gedachten deelt
en in het diepste van mijn zinnen
de…
Adam en Eva
gedicht
3.0 met 15 stemmen 7.605 Er is geen appel te bekennen,
geen vijgenblad ligt in de weg.
Maar bij elke aanraking
wijk je van me
vandaan, je bent
een lichaam van mist. Ik wil je
bevriezen maar
er is vannacht teveel zomer in mijn slaap
zodat je als regen op me neerklettert, geen
vijgenblad om onder te schuilen, geen
appel voor de dorst.…
Gegeven moment
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 'k zou echt niet kunnen wennen
als het strelen is gedaan
eerlijk moet bekennen
dat je niet bent te weerstaan
trek die kleurenjurk weer even aan
met primair overdwarse strepen
of vind je hem oubollig staan
en ga je nu iets anders dwepen
je verlangt zo innig naar de velden
waar jij jezelf zo graag in ziet
mij springen en gehuppel melden…
Niemandsland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Heb vandaag de
Halve wereld rond
Getrokken en ben
Nog geen mens
Tegengekomen - nergens
Een grens te bekennen
Stad of dorp bestaat
Niet meer - alleen
Bergen nog en oceanen
Onderscheid ik, en verder
Helemaal geen leven
Meer - zelfs de vogels
Die mij tot zover
Vergezelden zie ik
Niet meer - aarde
Die weer woest en
Ledig…
vanavond eindigt de pijn
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 636 Ik heb je een kans gegeven te bekennen,
maar je bleef tegen me ontkennen,
ik moet er nog wel aan wennen,
dat ik je vanaf vandaag,
geen liefde meer toe zal kennen.
Hier was mijn gevoel niet op berekend,
het leek allemaal zo vanzelfsprekend,
het ging o zo uitstekend,
maar dat het vanavond stopt,
daar heb jij vast nog niet op gerekend……
Tweeën hart
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 589 Mijn hart bloedt
Verscheurd door verdriet
In mezelf, woede woedt
Tot recht geschiedt
Ik moet schuld bekennen
Dat ik jouw last niet verlichten kan
Verdriet temmen…
Een gebroken man
Niets helpt, niets baadt
Woorden betekenen niet
Alles schaadt
Bedwongen door verdriet
Ik doe wat ik doe
Maar help niet
Triest en moe
Overstelpt door verdriet…
Waggelen
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 513 Waggelend door verlaten straten
Wiebelend door holle duisternis
Stom dronken onderweg naar nergens
Dansend uit mijn evenwicht
De muren die de leegte vertellen
Zwak lantarenlicht op mijn gelaat
Schoonheid en stilte met eenzaamheid
Geen levende ziel te bekennen
Steeds verder waggelend wandelend
Verdwijnt gevoel voor ruimte en tijd
Met hoofdpijn…
Bijna kaal
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Bijna geen blaadje
meer te bekennen
ja, op de grond, daar:
zie je ze rondrennen.
Alsof ze een boodschap
brengen willen, je
hoort ze nog net niet
gillen.
Bijna kaal, roodbruin
op de grond, wie vindt
dat ze 't leuk vond:
heeft 't mis, zeker weten
Majestueus staan ze daar
met alleen nog
kale takken maar.…
Proloog 15 maart 2017
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 133 Kleur bekennend, volgen wij populisme.
Zwart, wit, zijn geen kleuren, een tweedeling.
Alleen zij die geen stem hebben,
zij volgen…
Valentijn…stiekem
hartenkreet
3.0 met 41 stemmen 7.173 Ik kan “vandaag” stiekem bekennen dat ik om je geef
Houden van, is de volgende stap waarnaar ik streef
Zul je er ooit achter komen wat ik voor je voel?
Een kaart, bonbons en bloemen, heiligen ze wel “het doel”?…
aanzoek
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.837 het beeld dat zij brengt
hoe kan hij anders dan bekennen
dat zij hem geen andere keuze laat
dan overvol het vuur erkennen
dat zij voor alle leven staat
doorheen het wapen van
verschroeiende overgave
heden weet hij immers dat
eens zij zijn hart ontvangt
van enige drift geen sprake
hij zich bevrijd mag weten
van de verlokkingen des vlezes…
De lente is begonnen!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 240 De lente is begonnen
Want het is 21 maart
Maar 'k moet je eerlijk bekennen
Da'k zit te verrekken van de kou!…
Sporen van de winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 heeft hongerig de
Palen uit de grond gevreten,
Niet één die nog
Is overgebleven -
Stronken met dode bladeren,
Aangevreten door vorst en zout,
Zien zonder het te beseffen
Nieuwe loten vol in het groen
Opschieten uit het dode hout:
Diep donkergroen
Dat zich een weg baant
Dwars door de dood,
Er is geen geluid te horen,
En toch bekennen…