Alle inzendingen over Bevestiging

Piekerend in een dal Spreek je woorden Die vragen om bevestiging Roepen om begrip Hopen op erkenning Om wie je bent Maar ik zeg weinig Piekerend in een dal Hoop je op mijn woorden En zie je mij stiller worden Door de vraag ‘Wat zegt je hart?’…

Glimlachen ter bevestiging van haar natuurlijke schoonheid met glinstering uit mijn ogen belicht ik haar aantrekkelijkheid. De vlinders in mijn buik vertellen veel zonder haar besef mijn eerste indruk wenst dat ik hetzelfde gevoel aantref.…

kan je nog zien horen en voelen ogen en handen samen kunnen we lachen maar de verhalen zijn al verteld ik proef de nuances van je stem ook al ben je er niet jij deelt mijn denken al zoveel jaren toch laat het daar los breekt in besef dat ik alleen sta voor vraag zonder antwoord kijk in reflex naar ogen die er niet zijn zij bevestigen…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

waarom ben ik niet bij jou om dat te bevestigen? waarom wordt je niet gestreeld of gekust? waarom zegt niemand: ik hou van je? omdat we elkaar niet kennen; omdat we van elkaars bestaan geen weet hebben; wanneer je dicht bij me bent zeg ik dat je mooi bent en niet alleen; en streel en kus ik je.…

Ik ben Petra, zij die bevestiging vond in het eigen hoofd zo zij haar roeping had beloofd. Ik ben zij.…

Wat kunnen woorden meer doen dan verrassen met wat schoonheid verwonderen met een lichte lach verbazen door een onverwachte vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk…

ongeschonden, Uit het boeket van de liefde is ontstaan Als jonge bloemen openden zij hun ogen Kelken die samen sluiten voor de maan Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren Is niet verspild door een vreemde mond Hoewel instinct verleiding moet verduren En prille liefde door zonde wordt verwond Zij belichamen dat wat zich blijft vervolgen Zij bevestigen…

zij verheffen zich in onaantastbare formaties stapelen agressie na uitgesproken te zijn ongelijnd zwieren woorden als denkbeeldig eiland in de grote oceaan zonder ooit te standen tot hij zijn wereldbeeld ontvouwt vrouwen charismatisch bindt in hun gezinssituatie mannen simpel om zijn vingers windt in bevestiging van hun bestaan…

Groningen waarom volgt de wereld niet wat is het leven zonder het zijn en het zijn zonder dat het gelukkig is de liefde wat een rariteitenkabinet jij bent weg achter de wolken of verdwenen somber, bang en onbegrepen wacht ik hier ik heb het koud zonder jou de angst van verschijnen zonder warmte ze heeft mij in haar macht ontkenning, bevestiging…

weer lopen vingers over levenslijnen zoekend naar begin en einde ogen vragen om bevestiging met een diepe zucht wel heen maar nog niet terug het pad van rozen was voor jou nooit weggelegd jij hebt er mij niets van gezegd dan viel er stilte overgaand naar orde van de dag ontwijking door een wegwuivende lach lijnen breken waar zij…

naar de antieke klok doorheen de stilte van de zondagskrant ik wachtte tot de wijzers voorbijschreden in kinderverhalen aan de helling waar vlinders werden vrijgelaten in laatavondwind en in het carillon van ooit gehoorde geluiden ik zag de stenen tot rots geweend de eenzaamheid van mijn verhaal, te vroeg en zonder naam bevestig…

We creëren een beeld van onszelf en denken dat we werkelijk zijn wie wij denken te zijn We geloven dat we authentiek oorspronkelijk zijn We zoeken bevestiging in onze mythe van perfectie Wie wij werkelijk zijn wordt meestal verward met wie wij willen zijn We zijn het spiegelbeeld dat anderen naar ons terug reflecteren We zijn projectie…

duizendvoudig blauw en witte sterren scheen de winter zachter dan een baard vol oude gewetens zonneschijn in koude lijven, huppelend als het kinderhart, dat altijd daar gebleven was de blauwe vis verdronk zijn licht onder gladde waterspiegels waar het uitzicht rozen telde, gold de diepte van die dag en wat er uit mijn ogen sprak zocht slechts om bevestiging…

Dat gewone mensen tot de meest wrede dingen in staat zijn, je gelooft het niet Maar gebeurt elke keer weer dus de verbazing is eerder dat zulke wrede mensen zo normaal kunnen leven wachtend op een kans die voor de meesten nooit komt het bestaat dan slechts in hun hoofd maar gaat het los, dan zijn zij de eersten om te bevestigen dat…

Haar woorden echoën nog na Zij klonken lang als een vonnis Niet door haar uitgesproken maar als bevestiging van mijn kwaad Niet kunnen beminnen Niet kunnen begrijpen Nu klinkt zij opnieuw als een strelende melodie Ik hoor haar voel haar omdat jouw muziek mij ontvankelijk heeft gemaakt Jouw beeld geeft gedachte die zorgt voor blijvende beweging…

Naar contact werd niet gezocht Hij is van het zelfde hout gesneden De liefde die werd afgekocht Het onkruid werd gemeden De vraag naar het verleden M'n leven op de tocht Bevestiging die ik zocht Op eigen risico betreden De verloren weg weer terug gevonden Het gegunde respijt Met alle hoop weer heen gezonden Nu is hij aan het einde…

depressiviteit is usurperend voor je het weet is het gemoed triest gestemd tranen dringen leed in de botten het hart doet gestoord de maag draait zich om ziet de darmen wanstaltig bewegen vreemde geluiden produceren ogen verwijden starend schouders hangen armen in rouwstand knieën knikken bevestigend de keel dikt buikpijn completeert…

Zo kort slechts zijn we hier, onvoldaan, op zoek naar geborgenheid, naar tederheid en begrip, aanvaarding en bevestiging, dat delen we met allen. Zo kort slechts zijn we hier, vluchtend voor angst en vragen, voor duisternis en pijn, voor chaos en vertwijfeling, voor zinloosheid, dat delen we met allen.…

Het korte moment waarin ik je in me kon opnemen dat mij voor altijd een bevestiging geeft, dat ik het recht heb om hier waar ik nu ben te mogen blijven, is genoeg om alleen dankbaar te zijn voor wat jij mij hebt gegeven. Mijn leven.…

rituelen behartigen zijn houvast als bevestiging van de dag en avond het is zijn spel waar schaduwen niet lijken te bestaan en hindernissen ontweken worden door de onmacht van het zien toon mij dan jouw huilen, jouw lachen jouw honger schreeuw ik hem toe jouw spreken, jouw stem of de grootte van jouw wereld laat me zien waarom…

zomaar geeft aan elkaar nee dit is zo’n echte die we elkaar niet zo vaak meer geven een oprechte die iets wat lijkt ingedut weer opnieuw doet opleven het juiste moment om het te doen komt er aan – al gauw bereid je er vast maar op voor zo’n alleszeggende levenslustige liefdevolle ouderwets overweldigende zo’n even alles weer bevestigende…

ik heb hun stemmen allemaal gehoord in verleidelijk of dwingende toon zij opperden hun mening en helemaal niet ongewoon maar wensen ook bevestiging en graag van hun patroon natuurlijk is er vrijheid van keuze maar de pressie tot accepteren is niet zomaar af te leren blijft een uitvloeisel van macht die zich niet enkel door woorden…

als er iemand sprak speelde er altijd de lach van herkennen rond je mond jij kende de frames vol woorden die bij elkaar hoorden voor een geijkt effect zo voelden de aanwezigen zich meteen al warm en goed ingebed het leek thuiskomen in bevestiging dat alles ging zoals zij dat ook verwachtten jouw specifieke aandacht was gericht…

Zo koud als dat het buiten is Zo warm ben ik van binnen Zonnestralen van geluk Het kwaad heeft niets meer om te innen Belastingen zijn allang betaald Verdriet en pijn, zoveel gegeven De zonnestalen van geluk Een nieuw mens kwam erdoor tot leven Zie mij, praat niet met me, maar bevestig mijn aanwezigheid De zonnestralen van geluk Schijnend…

ik heb mezelf verloren in de snaarvibraties van de viool ging mee op ontdekking in eerst kleine loopjes pas later met twee we dolden naar buiten rolden steeds verder in ons eigen geluid hebben niet omgekeken op echo’s gewacht ter bevestiging van onze lach in loslaten wisten wij de hoogste tonen te halen net voorbij totaal vrij…

wat realiteit ontkent geeft juist een zachte vleug aan het leven zoals verrassing een product is van ontdekken ontkenning vaak bevestiging mist natuurlijk kijk ik altijd maar of ik alles zie blijft een vraag van kwaliteit diversiteit is onze schat maar het bestaan heeft al snel zijn eigen keus gedaan waar echter tegendraads het…

Je hebt goddank twee goede longen want Een vrouw beminnen is Fietsen op de Mont Ventoux Nauw zichtbaar wiegen In eindeloze deining Door zolderramen langs de lucht bewegen Langzaam over verdronken sterren varen Traag door oneindig laagland gaan Vliegen als een schaduw Een vrouw beminnen is Een daad van bevestiging Van al de dingen…

Mijn wil tot bevestiging ging dwars door mijn geloof realiteit en eigenheid. In het land van trauma's bestonden enkel onbaatzuchtigheid, verantwoordelijkheid en ontvankelijkheid. Er geldt geen één regel.…

gedaan dat de narcissen op de tafel geurden, rond hun witte kroon een mooie dag, oprecht en zuiver in mijn huiver school de kilte van de dood al was het nog zo duidelijk de liefde voor dit kleine dier gebood me sterk te zijn haar zachte vacht nog warm onder mijn handen, en haar zere lijfje drukkend in haar last mijn tast naar een bevestiging…