Alle inzendingen over Binnenhof OR bloot OR kalender

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De kleuren van de regenboog, de stilte en het binnenhof, beslotenheid en inkeer. maar ook het gaan en spetteren, het klinken en de lach, de dynamiek van alle woorden in openheid en transparantie...…

Juist die laatste lach tekent nog een lijn in sombere gedachten ik schrijf het daar waar het hoort op de kalender met een cirkel om de datum vlakbij morgen maar dichter bij eergisteren alleen jouw gezicht schrijft vandaag…

Jij zit hier en ik zit daar, de kalender stevig tussen ons ingeklemd Jij spreekt zo lief, ik wat brutaler en vrijer, zeg maar: ongeremd Jouw maatje komt er aan mijn lief! Vanaf hier moet ik je laten gaan.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…

Dat je schaamte verstopt achter draden om niet te verraden wat er wordt verwacht Dat je wordt verkracht door de beelden toen iemand gilde en jij ook niet wilde wat gebeurd is Dat je zelfs je naam niet droeg toen iemand die vroeg Waarom je daar was en waarom je naakt was…

Elke woord is een stukje van mezelf, met elke zin geef ik me bloot. Maar ik blijf steeds mezelf trouw tot in de dood. Maar voor het zo ver komen zal, schrijf ik nog heel veel woorden. Samen vormen ze de zinnen die bij mij hoorden.…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…

In Zandvoort wandelt Kees. Z'n hond gaat met 'm mee. Aan 't naaktstrand zont de zee van kwabbig mensenvlees. Hij startte kwart voor negen, doch heeft om kwart voor tien geen schoonheid nog gezien. Het zit 'm danig tegen. Het loopt al tegen enen. Hij ziet tot zijn berouw nog steeds geen mooie vrouw. De zon is nu verdwenen. Vertwijfeld…

loop vrij uit beton uit stof uit huis loop vrij door de velden het massief verdwijnt zo zonder angst als de zon loop vrij door de velden zo bloot de zon op je huid hoor de muziek zoals de eerste keer zo jong opnieuw de zegen wind, zon en regen uit beton uit stof uit huis loop vrij…

Wie hier zó prude is, valt uit de boot en moet voor straf maar met de billen bloot!…

naar het geheel Zoekende naar waar Sla ik jou open Tastend is mijn oog Adem beroert jouw haar Geen catwalk zal je dragen Mijn intens Rubens vrouw Vol en wulps zijn jouw lijnen Warm klam als pan en duin Waar eb en vloed deinen Geniet ik tot aan horizon Gezicht in struikgewas Smeltend in ademnood Bemin ik jouw zinlijke massa Geen kalender…

Wat bezielt haar om juist nu het laatste licht te sparen, te bewaren, totdat scherpe nagels de laatste streken al bloedend laten vallen het lijkt of ze het ooit verlorene niet kan verdragen dan houdt ze de herfst bladstil en scheurt verval van de kalender…

Op 21 december eindigt de Maya kalender.…

De tijd danst haar ritme reizende langs leeftijden beleef ik mijn aanwezigheid in wat ik het nu noem Ja de klok wordt ouder hij telt uren en dagen als kalenders in de tijd schrijft geschied-en-is Het nu is de as waar alles omdraait Die in eeuwigheid bestaat zonder notie van tijd…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

Werkt nou de politiek 'n beetje mee Krijgt Nederland 'n aantal themazenders Het plan prijkt op denkbeeldige kalenders... In Frankrijk is er nu al Pink TV Een heuse homozender! Quelle allure! We lopen achter op de achterburen...…

niemand kon bevroeden dat zij later die dag zouden bespeuren in agenda's en kalenders in hun verstand als een videoband zonder poster nooit openbaar opgevoerd of bekroond te eenvoudig om te boeien te waar om mooi te zijn zij, sterren zonder betekenis bedachtzaam aanwezig tot schone schijn bereid…

Eenzaamheid is een ver huis Een bemost graf, foto van een vrouw Een kalender met verjaardagen Dat tikkend klokje op de schouw De flat is comfortabel, het eten goed De verwarming staat op 20 Ik kijk uit naar het lieve meisje dat elke week mijn voeten doet…

overkant, het meisje met te lange haren om haar borsten goed te zien In de schaduwmaanden blijven de woonblokken grauw Dan sluit ik de gordijnen en dwaal ik door het patroon in deze zelfde zachte stoel waarin ik helemaal vrij ben en van buiten naar binnen ademend mijn stevigheid voel wetend wat het is om te bestaan -- dan is het fijn bloot…

Toen de kiezels daar langs kiezels schraapten en de bladeren van de boom en de kalender vielen was ik verdwaald met die gedachte. Zie mij.…

" Met die leus ging hij demonstreren Op het Binnenhof bij de machtige heren Eerst stond hij er alleen te staan Sommigen keken hem raar aan Maar dat kon die man dus niet storen Hij wilde zijn stem laten horen Hij ging uiting geven aan zijn zorgen *Mensen denk toch aan de dag van morgen.…

En op die schrille toonladder Van altijd gelijkhebbende ministeries Daar danst de dood steeds weer zijn pierlala Met volle teugen genietend van het thuisleed Het doel heiligt de offers Zij zouden niet anders hebben gewild Het kwaad moet alom daar bestreden worden Hun jonge levens niet voor niets verspild Bazuinen schallen op het Binnenhof…

spiegel glijdt uit de nacht het doolhof vult tussen duin en dromen, de maan zich losschudt, minutenlang meer dan vol verandert de zee niets aan zomergrassen, te midden van de dag bloemen zullen opgroeien als sterren in een vijver, hun dorst lessen met golfjes dons geplukt uit het sierspoor van de eend die in het sneeuwwitte binnenhof…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…