Alle inzendingen over Bloem OR afscheid OR verdriet

beschadigd ben ik getekend voor het leven ontzettend teleurgesteld is mijn hart zal ik ooit weer oprecht kunnen geven geven doe ik al heel mijn leven blijf het gelukkig ook steeds weer doen maar oh, hoe graag zou ik het weer willen doen met het vertrouwen van toen durven nemen daar zit 'm het probleem ik kan met mijn wantrouwen die…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

Ogen, Zij tekenen jou Zij geven een beeld van wie jij ben Zij geven de emotie Brengen de emotie over op een ander Zij verleiden, Geven liefde Zij tranen als je hart overloopt. Zij zijn er in het donkerste van de nacht, Op het diepste plekje van de aarde Zij liegen nooit. Zij zijn de spiegels van je ziel...…

Afscheid nemen bestaat niet, ik hoop dat je ons van boven bespiedt en dat je trots op ons kan zijn, ondanks het verdriet, ondanks alle pijn. Afscheid nemen bestaat niet, jij bent weg, maar verlaat ons niet...…

Uit late bloemen schreit verdriet. Dit is de tijd van afscheid nemen. Nog even blijven, of in de waan. Wat woorden en wat zinnen schrijven. Straks weer langs al de graven gaan.…

Het afscheid valt zwaar voor hen die achter bleven, maar kijken terug op een wondermooi leven. Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

ik lig te piekeren Omdat jij er niet bent In stil verdriet Omdat ik niet wil inzien Wat ik eigenlijk mis Jou dus Maar door een ziekte Die nog niet te genezen is Ben jij er niet meer In stil verdriet Neem ik afscheid van je Maar niet voor altijd Want ik weet zeker dat we elkaar weer zien Alleen dan niet op deze aarde Maar op een…

De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder woorden- van mij afscheid?…

Ik heb van de wereld afscheid genomen Het licht zal mijn lichaam meenemen De strijd tussen pijn en verdriet is gestreden Ik ga mijn leven aan de aarde terug geven Ik heb van de wereld afscheid genomen Zacht geniet ik van heerlijke muziek De pijn is overgegaan in het sterven Ik ga de doodsrivier spoedig oversteken Ik heb van de wereld afscheid…

afscheid, weer alleen en onbemind nee het zal nooit wennen pijn, verdriet, verlies en spijt omdat ik verwaarloosde die ik zo liefkoosde die ik zo liefheb mijn allerliefste kind voel je door mij bemind ik zal je mijn liefde weer geven door dit gevoel ontdekt ooit zal het wennen...…

Als bloemen konden huilen Dan zijn mijn bloemen blauw Dan ruik ik niet de fijne geuren Dan voel ik slechts de kou Gegrepen door vertwijfeling Lijken zij van steen Mijn bloemen zijn bevroren Mij gaat verdriet door merg en been Mijn lief die ik moet missen Mijn dierbaarheid Mijn steun Van wie ik hou De kleuren zijn verloren mijn bloemen…

Het valend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond komt steeds zwaarder wegen, uit late bloemen schreit verdriet. Dit is de tijd van afscheid nemen, nog even blijven of in de waan. Wat woorden en wat zinnen schrijven. Straks weer langs oude graven gaan.…

Het vallend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond komt steeds zwaarder wegen, uit late bloemen schreit verdriet. Dit is de tijd van afscheid nemen, nog even blijven of in de waan. Wat woorden en wat zinnen schrijven. Straks weer langs oude graven gaan.…

Aan verdrietig zaad ontsproten zijn deze woordelijke loten en ontvouwden droeve bloemen om gevoelens te benoemen. Letters als messen in een scherpe tekst kunnen ten diepste gewetens kwetsen, door ideologen tot waanzin behekst als voorgangers die gewetenloos zwetsen. Bloemen verbloemen het verdriet en de pijn.…

De tafel gedekt de zon in de bomen de bloemen in pracht de zomer heeft er zin in Zomer 2014 en neemt maar moeilijk afscheid Herfst 2014 Warmste 1 november ooit 22 graden in Nederlands Zuid-Limburg!…

Zijn gedachten dwalen dit keer niet falen niet betalen afscheid heeft geen prijskaartje hangt niet bij de uitverkoop altijd een strop om de nek nu floreert hij als een narcis in de lente de bloemen geuren zoet vrijheid maar nog niet klaar voor zomer gebonden verbonden zijn gedachten dwalen.…

Tranen bedwingen de wereld met zoveel verdriet. Het is ongekend hoeveel tranen de wangen bereiken. Het verdriet is intens groot, het is ongelooflijk wat er allemaal gebeurd. Zoveel mensen worden ziek of sterven zonder van hun dierbaren afscheid te mogen nemen. Eigenlijk is het onmenselijk, dit innige verdriet.…

Afstand zonder belang Dichtbij is eindeloos Vrede wordt geweerd Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen, gelaten ontvangen. Het afscheid van toen is de aanvaarding van nu.…

Zij droeg een krans van paarse bloemen met namen die smartelijk te noemen waarom had men haar die zware last gegeven en werd zij door een gang van duisternis gedreven. Paarse bloemen die zonder zonlicht bloeien maar in onmacht en verdriet gaan groeien paarse bloemen zijn wanhoop en geen zegen ze groeien alleen langs passiewegen.…

Was je in mijn leven Voor altijd maar gebleven Zonder afscheid was je weg Huilend terwijl ik bloemen neerleg Denk ik aan de keren dat we dansten Zwierden Lachten Nu moet ik zonder jouw hand in die van mij Verder gaan met wat ik deed Tijd gaat voorbij Ik wil dat je weet: Jij blijft bij mij.…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek en zong sterren van de hemel in een godvergeten lied applaus verbrak de betovering van mensen die kapot waren van haar ovationeel gejuich tranen als afscheid bloemen kleurden haar vallend gordijn…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

het oude jaar ligt achter ons en mist bedekt het lijden dag dagen gevuld met afscheid dag maanden van verdriet en pijn mag het nieuwe jaar voor een ieder gezond en gelukkig zijn…

Afscheid ligt in de ogen die ons dan nog verbinden in het licht dat ons schampt, in de trillingen van het geluid dat resoneert met het zoemen van de honing die we drinken uit de bloemen van ons vlees. ------------------------------------------------------------------- Zie ook: http://home.hetnet.nl/~bcbvh/gedindex.html…

jij geplukt Uit mijn leven weggerukt Voor je kon bloeien Voor je je leven kon ontpoppen Moesten ze je snoeien Moest jij je verstoppen In mijn vaas ben je terecht gekomen Omdat ik jou had meegenomen In mijn vaas ben jij verwelkt En heeft de aarde jou tot zich genomen Nu bloei je daar, en niet hier Ik kijk naar je schoonheid Mijn bloem…

Elk afscheid doet verdriet, het is voorgoed. Alleen Verdonk had dikke binnenpret: “Geweldig ! Wéér een tweetal uitgezet !”…

Op een dag kwam Onze Liefde aangelopen Ze greep ons vast, en sleurde ons mee naar een onbekend land Ze spurtte vooruit, sneller dan we konden denken Het was een prachtig warm land, met bloemen en vlinders Maar van hardlopen word je moe En de bloemen verwelkten Toen Verdriet kwam, werd het koud in het land ijskoud zelfs Ik had verwacht dat…