Alle inzendingen over DOELLOOS OR ALLEDAAGS OR INGEVING

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

Duizenden woorden van alledag. En niet één die het slechte nieuws verzachten mag.…

Het dagelijks leven baart me zorgen, want niets is alledaags vandaag. En ook niet aan een nieuwe morgen!…

het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig. lichamelijkheid doordrenkt met geestelijkheid toch hou ik van die aap, verslaafd aan de zon, en blesseer me vaak, ploeterend, eigenwijs op zoek naar menselijkheid: applaus. het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig.…

het wonder zit in het alledaagse zegt Jan hij ziet het in de eenvoud van de buurjongen die in al zijn gewoonheid een buitengewoon bijzonder man is Jan gaat in zijn droom terug naar de kwekerij de bron waar zijn onbeweeglijke vader met de gieter een broesje aan de planten geeft het wonder zit in het alledaagse zegt Jan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

niets is zo doelloos als niet te voelen in het nu slechts te verlangen met weemoed naar die tijd waar de moed nog tijdloos was gevoel niet zielloos…

wachten op wat komt in de verstilling van nu zwijgt haar ouderdom doelloos verglijden jaren rond haar breekbare figuur…

vooralsnog heb je mijn woorden je hebt ze ingekleurd maar het stramien is nog niet klaar en ondertussen zwerven ze maar doelloos als mijn voortdurende gedachten…

zo alledaags zo gewoon zonlicht dat met wolken verstoppertje speelt wonderlijk spel dat nooit verveelt…

Mijn geest is leeg gebleven geen stem, geen ingevingen niets goddelijks, alleen wat er al was wat ik gevonden heb Ik pelde, bezag de onwrikbare gedachten waarmee ik ben opgevoed de vele leugens die me binden aan een vals beeld van wie ik ben van ons en de anderen als vreemden van elkaar die ik moet duchten en weghouden met hun gewoonten…

In de stromende regen stond ik verstomd van de indrukken die ineens opkwamen gedachtegangen vloeiden ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek…

De nacht kan je overvallen doch niet verhullen de dag dat je wakker wordt alleen om een scheepslading vol loze gedachten in je hoofd het volle nakijken te geven te lozen op de oppervlakte van haar bodemloze zeeën waar schatten aan teksten onwetend verspreid liggen te wachten op de ingeving om ze te vangen als haring met een kussen van…

De licht blauwe en zilverkleurige engeltjes aan de kerstboomtakken worden strelend getroffen door kruisende lichtstralen uit kaarsen of lampen hun glanzende vleugels en mantels geven geleidelijk aan stille lust weg te zweven door dak en muur zoeken naar wijde lucht _ heelal deze kleine versieringen van het winterse sparrengroen wekken…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan. Een punt zetten maakt wellicht…

Bij dankend en vragend bidden wegduiken in een woeste melkbeek, die zingend spat. Het reine, gezonde wit, helend nat, laat Hemels brood vol genade ruiken. Luchtig schuim springt naar de oeverstruiken van het hoopvol wachtende "hoe en wat?" Dan wiegelt en ritselt een levenswijs blad om krachtig geloof te doen ontluiken. Over de stroom, tussen…

Wanneer alledaagse filosofie poëtisch wordt opgeschreven ontstaat filozie. Wanneer alledaagse filozie leert luisteren naar muziek ontstaat filoMUzieK. Wanneer een klank klinken gaat als woord. Wanneer een woord resoneert als toon. Wanneer uit klanken en woorden een klinkend gedicht ontstaat. Wanneer filoMUzieK tot ons spreekt.…

Breughel en Hundertwasser: het alledaagse her-dacht.…

na jaren kleuren binnen de lijntjes van alledag ben je nu vrij om je eigen lijntjes uit te zetten en de dagen in te kleuren.…

en niet verdwijnt en vloeiend als water worden en doelloos als witte wolken drijven Wij zijn terug in het paradijs…

ingeving een lichtend baken tot gedachten verworden en meningen ontwaken uitingen van meningen bewaren de levende historie van wat altijd is ervaren lessen van het ervarene leven voort in de gedachten die als waarheid zijn gebleven wijsheid als waarheid genoten niets dan zelfreflectie in ijzeren moraal gegoten ijdelheid door…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

hij haar verliet doelloos malen haar gedachten in een raamloos hoog vertrek onwetend waar zij op moet wachten reeds veroordeeld bij verstek…

Wat doelloos wachten lijkt blijkt uiteindelijk een prachtig zicht te geven in het leven wanneer je iets met wachten doet zal wachten iets met jou doen…

Dat wij geen gedachten zijn, maar alledaagse werkelijkheid. Dat wij lichamen zijn, die ademen terwijl wij slapen. Dat ons bloed als vanzelf, door onze aderen stroomt. Vannacht verliet mij de zwaarte, van de alledaagse dingen. Vannacht werd ik zomaar overvallen, door de feiten van ons bestaan.…