Alle inzendingen over Dauw-dichter

' Vuurvliegje,... vlieg Vuurvliegje,... licht Vuurvliegje,... dicht Dichter en dichter naar mij,... dichter ja dichter,... een " D I C H T E R " voel ik mij'…

..er valt niets- te dichten, geen dichter op aarde, geen strofe of frase- brengt jou -dichter- dichter bij....…

Duizend dichters en nog geen VERS gesneden brood. Duizend dichters en nog geen RIJM op mijn ruiten. Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

ik kruip dichter en dichter in mijzelf om zo niet te hoeven zijn noch te voelen wat er speelt al ben ik dat laatste allang verleerd daar niemand oog noch oor heeft voor mij kruip ik almaar dichter en dichter…

ontroering druppelt uit haar met dauw bedekte ogen over het gulle schoon van een nieuwe dag.…

de geur van appelen speur ik in je haar de boomgaard van verlangen in je gebaar de wolligheid van schapen het welig dauwen van het gras alsof je een landschap van de zomer was.…

Heel nieuwschierig sluimert de ochtend op mijn ogen gaan over het land veel dauw erop de dauw wordt meer naarmate de zon hoger staat en verdwijnt als het avondrood zijn gloed straalt Verhelderd wanneer de zon achter het water verdwijnt dan komt de maan wat somber boven die half schijnt gevoelstatig zo hoog daar achter de sterren verdrietig…

De zon wil ik je geven De aarde en de lucht De maan en de sterren De vogels in hun vlucht De schoonheid van de golven De tere droppels dauw Alles wil ik je geven Omdat ik van je hou…

Dichters verwijderen zich om dichterbij te kunnen komen. Dichters naderen om afstand te kunnen doen. Er bestaan dichters die het dichten laten wanneer zij vrij willen zijn.…

Hoe gedachten gedichten worden, weet uw slaperige dichter niet. Dat gedachten dichters wakker maken, in het midden van de nacht, is erg. Dichters hebben nachtrust nodig. Dichters mogen pas weer slapen gaan nadat ze stof tot denken kregen. Van wie? Nadat die stof werd opgeschreven.…

zwanen zich door de waterspiegel wagen en lantaarns op de brug ver weg schijnen maar ik had dauw gedronken druiven geproefd…

zonder spreken verkenden ze elkaars wereld zij smolt weg in zijn armen en ze verdronken in een wolkenzee dauw drupte in de glans van ogen die spraken de taal der liefde…

de dag beroert de nacht in glasdun ochtendlicht ontwaken vogels het gras teder omhelsd door druppels dauw bevroren stilte nog even raakbaar…

was je maar dichter in mij verder dan alles in mij verder verdwaald in mij zomaar hier dichter bij mij…

Aan de waterkant ziet de dichter dichterlijk chique reflectie.…

Wie zegt wat hij bedoelt, is geen dichter. Een dichter bedoelt, wat hij niet zegt.…

Doch wie de dichter kennen wil Moet raden wat verborgen pijn Hem zo geduldig en zo stil Doet buigen voor de vreemde gril Der woorden, die zijn dienaars zijn, Geen rijmkracht en geen beeldenschat, Geen onophoudlijk taalgevijl Onthullen wat zijn hart bevat.…

ik ben een dichter, geen mens van vlees en bloed de goede moordenaar de tand des tijds een zigeunerkoning Geronimo in ’t diepst van mijn gedachten, als een eerstejaarshopliet spring ik over woorden smoor de regels van de spraakkunst hoogmoed eist haar tol in het holst van de nacht (4…

Gedichten verlichten geest... Geschreven woorden blijven... Emoties worden vermeld... Kleine verhalen verteld... Een ding gemeen... Zonder schrijven kan er geen !…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

feilloos zijn nog niet mijn worp en zet, mijn dicht maalt met happen en schokken. hoog in me zijn engel en beest betrokken - het dichtersbloed is nog niet dik, mij droom heeft zijn doel niet onthuld. ik ben slag noch stoot, onvolmaakt vervuld - sinds die dag, in hoop te verrijzen, met een nieuw licht, vel of snoet. op muzische wolken was…

ach mensen help hem uit de brand laat hem niet suffen achter het papier maar hou de dichter wakker waardeer zijn werk met uwe hand ’t is maar een arme stakker hij slooft en sloebert door de taal soms hoogverheven dan weer heel banaal reikt hij u eerst nog hoge idealen aan de keer daarop verkeert hij weer in diepe dalen hij kon niet dieper…

De eenvoudigste dichter Schrijft zijn mooiste lied Tijdens eeuwige liefde Of onnoemelijk verdriet Het is het een of het ander Daartussen niet De eenvoudigste dichter Beleeft alles intens Vergroot of verkleind Als door een lens Hij kan het niet helpen Is ook maar een mens De eenvoudigste dichter Houdt van veel kleine dingen Haat soms…

Wat zijn gevoelens op papier? neergeschreven en weegegeven hier ! Geladen woorden vol venijn geluk, leven en angstig zijn? Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…

een zee vol rivieren en kanalen je dampt weer leeg vol levendige verhalen je transpireert je knalt weer neer zo doe je het steeds weer De haaien die je bevaren zullen niet betalen De uil die schuil gaat voor je hemelvloed maar je kunt het niet laten om steeds weer poëzie te praten…

dichter van zwarte gaten leemtes in hiaten vulling van speeksel en cement metselaar van torenhoge muren om zich heen vormt een burcht voor het leven omgeven door oceanen van bloed nimmer gevloeid zweet dat nooit uitbreekt tranen niet gelaten dichter laat de spelonken van de ziel ongemoeid wanneer het voegsel van het…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

enkel schrijf ik gedwongen door mijn pen het klamme passionele zweet drijft mij zover hoe bewonder ik de dichters schrijfsels spinsels doorzie het geworstel het lijden van geest mijn beelden liggen verankerd gesloten beheerst soms explodeert een bloesemknop in mij en verlang ik naar het rijpen en de pluk…

Dit is precies waarom men dichters onredelijk noemt.…

Machtsstrijd der Titanen lezer snel begraven 'wie wint vandaag de prijs!' riep menigeen in`t gesloten dichtpaleis toen pas de dichterij begon, `t ging hen als Napoleon die won ook altijd maar de strijd doch éénmaal kwam een and're tijd en ging ons Napje naar de maan juist zo zal `t ook hen vergaan.…