39662 resultaten.
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
Hymne voor M.
gedicht
3.0 met 47 stemmen 19.722 Gij, Die alles weet en alles begrijpt,
ook waar Uw Zoon geen tijd voor heeft en geen geduld,
tot U, lieve Moeder, zing ik dit lied:
van U gekomen, keer ik tot U terug.
Moge het niet te lang duren voordat ik weer bij U ben.
----------------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten' 1992.…
Luister
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 667 Tijd voor besef
is nu gekomen
en luister
luister naar de regen.…
Zintuigen des leven
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 62 We zijn in het leven gekomen,
Zonder zicht,
Toch zijn de kleuren fel,
Als je naast me ligt.
We zijn in het leven gekomen,
Zonder stem,
Toch hoor ik je praten,
Als je niet bij me bent.
We zijn in het leven gekomen,
Zonder kou,
Toch voel ik geen warmte.
In een ruimte zonder jou.…
Voor Dora
hartenkreet
1.0 met 8 stemmen 2.068 Er is een tijd van komen
er is een tijd van gaan
die tijd is nu gekomen
en laten we een traan
het pad is gelopen
de horizon bereikt
je ziel meegenomen
op de vleugels
van de wind
Lieve Dora, moge je ziel
in vrede leven en
rust zacht
want de herinnering
aan jou blijft
bij ons
dag en nacht
in memoriam
Dora van Kampen 28 april 2008…
Zonder jou
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 541 Een jaar geleden
Verliet je ons
Jij wist het
Dat de tijd gekomen was
Wij beseften het niet
Of zagen het niet
Het was de hoop
Die ons verblindde
Het blijft steken
Als veel te fel licht
Je hebt niet gewacht
En dat doet verdomd pijn
Men zegt wel eens
"De tijd heelt alle wonden"
Maar het litteken is er nog
En zal steeds zichtbaar blijven…
TERUGBLIK VOORUIT
snelsonnet
2.0 met 17 stemmen 1.177 Er wordt weer heel wat achterom gekeken.
Men kijkt vooral naar wat is misgegaan
en wat men beter anders had gedaan.
Dat helpt geen donder, zo is mij gebleken.
Ook heb ik geen idee wat er gaat komen,
dus heb ik me maar niets meer voorgenomen.…
Mat gezet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 Ik ben in een script geboren
regie heb ik niet nodig,
ik speel een soevereine held
in elk verhaal, rolverdeling
lijkt overbodig, isolement
van de verbeelding deel ik
met elk primitief hart.
De wieg stond op een
onbewoond eiland van
verlaten kunst, cursief
omringd door de golven
van het alfabet, in de
getijden van geluk herrees…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond
op zijn voorhoofd glad.…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.…
Wanorde ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 De twijfelaar zegt, dat ik een
ander fust aan moet slaan met
flexibele duigen, wankelmoedige
ruggengraat door de tijd geringd.
Eikenhout doordrenkt door loog en
listig bier, schaars verlicht door een
spongat waaruit alleen de duivel zich
bezondigd aan het tappen van het zielennat.…
Met de Noorderzon ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 603 Ik streelde je wakker in een
morgendicht, onderzoek wat
je eerder hebt geloofd en
vervloek de gisting tussen de
engel en de sater, waarin je
z’n minnaar werd in donker licht,
ik verdoof de duivel met een
gelijke waan die rondwaart door
de botte hoornen op het hoofd.
Ik wil niet strijden met
een verwachting, die
de geest verwart…
Dichterlijke dingen ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Spelend onder een stolp
van glas wat geen glas meer is,
de substantie beperkt en
versterkt het in en uitzicht
van plakjes geschaafde tijd..…
Suikerspin ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Geluk is een meervoudig equivalent
enerzijds gewogen in een
gesponnen web en door een suikerspin
verleid, raakt ik een schuwe droom
niet kwijt waarin ik in haar zoete
wederkerigheid werd gekend.
Anderzijds als het handvat breekt
en het genot in de werkelijkheid
verbleekt, wat kan ik verwachten
in de sluwe ironie van spot
door de schaduw…
Zuurstofrijk ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 225 Geschuimde regels
op een gedachtezee
in oceanen van
onvoorspelbaarheid
waarin ik tijdloos onderga.
drenkeling naakt zonder
vinnen en schubben,
filter de woorden met
de kieuwen, om het
zuurstofrijke vocabulaire
uitzicht te vernieuwen.
elders, een landschap al
weet ik niet waar dat ligt
als ik het rijmen kan met
de mond en ogen dicht…
Open en onvoltooid ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 In z’n afgespeelde tijd is nog
niets verloren, blijven levens open en onvoltooid.…
Ondeelbaar ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 186 Het lijkt allemaal zo vreemd,
ideeën en wetten vervreemd van
naam, anoniem ongrijpbaar, wie
zal weten hoe de ziel er morgen
voorstaat, zijn licht gespeend
van sterren die opstijgen als het
avondrood zijn vleugels openslaat.
Uit het gezicht van uitdrukkingloze goden
die stilletjes verdwijnen in een overdaad
van overmacht en overgaat…
Zwerver?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 Hij zwerft eenzelvig op de werf
kerft diepe krassen met zijn stem
het scherpst van elke vlucht en trede
breng de huivering in mijn lichaam
het zijn de onbekenden op het erf,
een zwarte kraai die schipbreuk leed.
Mij met beide vlerken beet, in
eigen ziel zijn thuisland meed,
toen ik zijn gouden kooi open deed,
het is de vogel vrij van naam…
Als ik morgen....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 575 Wanneer ik morgen je moet verlaten
mijn zoon, word ik weer dat kind,
die allerkleinste jongen die je in je
armen neemt, vervreemdt me niet van
de vurigste wens je om mij in jou te
rijpen als ware een waarachtig mens.
Ontkleedt me van angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het glazen ledikant,
waarin ook jij geboren werd, vertel me…
Druiven aan de horizon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 90 Lokroep van late vlinders uit het
aardse heem, op transparante vleugels
van glas , vertellen hun intiemste verhalen
aan de moerassen van de waterplas,
door ervaring moe gestreden door
de doornen van de tijd.…
Gespiegeld ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 Mijn dagelijks sterven
herkent zich in de strijd
met de kleine dood van
afscheid na een moment
van minnepozen, richtpunt
op een schaduwblos in
spiegelschrift van de tijd.…
Een kier in de nacht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Uit de lokroep van de zon klinkt een
onomkoombare toon, een wijzerplaat
licht op onder de capuchon van tijd, een
schaduwgong die slaat in ieder kwartier.
het verdwijnt, zoals het kwam, het maakt
niet uit hoe ik het leven bewoon.…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving
verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin
zijn de melancholieke glitters niet weg te denken
verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.
Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben…
Naakt en schuldloos ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 167 Een majestueuze taal, mededogen in een beweging
van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en
oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen
mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en
uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een
nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind
die hen nooit…
Geur van illusies?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Verliefdheid weggetold
op het einde van de ginder
in moddersporen weggerold
in het wikken en wegen, onder het
krakende karrenwiel van dromen
dient veel worden weggegooid.
Gedachten als voorbeeld dat geluk
mild en duurzaam is en zichzelf moet
verdienen maar wegvloeit in de wind
van een klimaat wat omslaat en na
een plotselinge blikseminslag…
Taalgrens ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Een woord wat niet
bevriest, stuwend dan
het bloed, zoek ik
wie het vindt mag zich
warmen aan alle nog te
verbeelden pagina’s.
Wat ik lees is lopend vuur
verliefdheid zó heet, dat het
de dood ontdooit en waar
mensen gaan hun haat
verbleekt, tot er zinnen
vallen in een vrij decor van
herfstbladeren en gestorven zijn
in de nerf…
Theater van het hart.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 Het doek gaat op en neer in de
spiegels van het lijden zonder naam
acteur van onverrichte zaken
ontmaskerde held uit de coulissen
een ridder mondvol vrees en blaam.
Het hart is moedig, maar stervensgroot
beklemt door de wol geverfde kamers
twee ruimten, gegoochel met het meubilair
publiek verdwijnt in de plooien van het jacket
lief…
Verwondering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 Het leven hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn in het
herfstgoud van een eikenboom en
de wind onbekommerd toeluistert
in haar waarachtige domein.
Ongeletterd als de stilte wordt
de geur een refrein op papier
uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Doodstil als men het hoort,
het fluisteren van…
Onvervalst gevoel.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 169 Mijn neus in oude manuscripten
ruikend aan de boekenlegger van
scenario’s door anderen geschreven,
levend maar nooit hebben bestaan.
Kleuren van een onvervalst gevoel,
waarin de inkt van realiteit niet is
opgedroogd, overstemd door de
aromatische geuren van de dramatiek.
Verdriet zoals het werd gedoogd
en steeds wordt geproefd, dat…
Vastgeroest idioom ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 63 In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn
levensboom, waarvan de vruchten niet willen
rijpen. En in het stof van verwaaide verzen
is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom.
Het einde dient vooral te blijven waar het
is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…