Alle inzendingen over Denkend OR aan OR jou

Met mijn ogen volg ik jou waar je heenloopt en weer stopt denkend, jee wat moet ie nou tel de uren van de klok is het wat ik zeggen wou niet belangrijk of interessant genoeg,is wat ik je vragen zou steeds te laat en nooit te vroeg met mijn ogen volg ik jou tot je stopt en zegt, hier ben ik nou.…

Even denk ik aan jou Even vlug even gauw Dromend op mijn zij jou in mijn gedachten Denkend aan de toekomst en wat te verwachten Glimlachend, denkend aan daarnet Aan die paar gestolen uren in bed Alsof het nooit anders is geweest Zachtjes knuffelen, onbeschaamd, onbevreesd Je hoofd op mijn borst luisterend naar het ritme van mijn hart…

maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende Holland!…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

tranen nooit getoond nooit gehuild nooit laten merken zeker niet aan jou altijd sterk altijd onbereikbaar te diep te bitter geen controle niet gekwetst niet weer denkend aan wat wij ooit... wij samen voor altijd gemist één kans, nu voorbij elke dag voor jou onzichtbare tranen…

dronk thee in doorzichtig porselein sierlijk met de pink omhoog in de lucht geurtjes van jasmijn jij slurpte, glimlachte verlegen zo kom ik jou nog steeds tegen denkend aan jou, de ogen sluit reden geef en daarom mij uit jouw stem blijf horen in de regen druppels, die ons namen geven…

Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…

Wat zou het fijn zijn Als ik jou nog zag. Wat zou het mooi zijn nog één zondag met elkaar. Een pinda een borrel en een toastje kaviaar. Daarna naar huis denkend: dat hebben we ook weer gehad. Maar het is pas nu dat ik bevat Hoeveel ik zou willen geven om dit nog eens te kunnen beleven.…

Zonder jou Is er geen hoop meer Op geluk En is de wereld grauw Zonder jou Is er geen droom meer Mijn glimlach Is dan niet warm Maar lauw Zonder jou Is er geen warmte Alleen een Innerlijke kou Met jou echter Ben ik een vechter Zonnig, warm En levensechter!…

Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

Zit hier voor me uit te turen denkend aan een heel speciale vrouw me realiserend dat ik dit eiland toch nog wel erg groot vind en dat ik een jaar toch nog wel erg lang vind duren leg ik het hoofd in de schoot en wacht geduldig op een ontmoeting ooit met jou.…

dat jij de waarheid spreekt of wil je alleen de uitleg horen die het beste bij jou past omdat wie zegt mij dat het geschreven woord dat werd aangenomen als de waarheid dat ook zou zijn al is deze door anderen weerlegd wie zegt mij welke waarheid waar is daar deze knaagt en steekt tot in het diepst van mijn ziel mijn waarheid…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

als zand glip je door mijn handen hoe angstvallig ik je ook probeer vast te houden breng mijn tranen naar zee vraag of hij ze in bewaring wil nemen tot de tijd daar is om het zonnestralen te laten regenen…

Als ik jou niet had Was de aarde niet rond Als ik jou niet naast me wist Weet ik da'k alleen stond Als ik jou niet had Elke dag opnieuw In goede- en slechte tijden Wist ik zeker, dat Het maar een saaie boel was.…

een stroom aan wensen dwarrelt vanuit de hemel naar benee deze zijn niet om te behouden maar om te delen met degenen die een leemte ondervinden deze op te vullen met liefde van hen die hier zo worden gemist…

ik plak woorden op jouw lippen daar jij ze niet vinden kan ik spiegel beelden aan jouw ogen die alleen jij kunt ontwaren genietend van de glimlach die jij tevoorschijn tovert kus ik jouw lippen zacht…

en dan rollen er tranen zijn ze van jou of zijn ze van mij tranen der herkenning het diepe gevoel van er alleen voor te staan ze is maar één telefoontje ver…

plekje innemen daar woon jij lief, mijn grote lief verloofd, om onze liefde te bevestigen voor de hele wereld al wisten wij, dat wij voorbestemd waren tot plots het licht doofde ons moment gestolen werd moest ik je loslaten veel te jong mijn hart versplintert mijn rots lief mijn liefste lief nog altijd zie ik jouw mooiste glimlach jou…

Je staat naast me, ik naast jou, je houdt van me, net als ik van jou en dat, mijn lief, moet ook!…

Welvaart maken. Méér moeten genieten van te véél. Omkomen in bergen spullen. Nog méér willen besteden. Racen met de ratten. Welvaart minderen. Méér kunnen genieten van minder. Huizen weer bewoonbaar maken. Tevreden met wat we nog hebben. Surfen op de golven van de tijd. Welke richting gaan we op? Welke wegen slaan we in?…

Ik hou van jou. Mijn angst is dat ik niet los kan laten. Dat ik niet bevrijd zal durven stromen. Zoals rivieren stromen naar de zee. Laat dan los!…

Ja, niet omdat we moeten, maar omdat we willen. Gestuurd door een bestemd gevoel, dat steeds opnieuw, in mensen wordt herboren, na een onbestemde nacht. Nee, niemand is verloren, wanneer we leren leven, in de vertraagde tijd. Wanneer we met nieuwe ogen, leren zien. Wanneer we met nieuwe oren, leren horen. Vandaag, en elke nieuwe dag…

Krachten gebundeld door spiermassa’s van jou open jij mijn chakra’s door ervaren beheersing dat jij deelt via jouw mentale geluk uit karma. Jij tilt mij op naar een breed denkend niveau een dienstbare mentaliteit met boeiend aanbod krachten die ontplooit zijn zonder spiermassa.…

Antwoorden, die naar vragen blijven zoeken. Zoals een medicijn, dat naar zijn ziekte smacht. Zoals starre pessimisten, die op hun noodlot wachten. Zoals een wanhopige mattenklopper, die geen matten vinden kan. Pessimisten, die angstige vragen blijven stellen. Die oplossingen onhaalbaar achten. Die onoplosbare problemen zoeken, die optimisten…

, de liefde van jou de liefde van jouw woeste hart.…

Hoe de herinnering het lichaam achterlaat in staat van verbinding met dingen nooit voltooid En hoe mijn tranen landen in het navelmeer dat keer op keer uitdroogt denkend aan jou straks streef ik je voorbij word ik net zo oud als jij haal ik je in en loop je voorbij zie je niet en jij mijn verdriet…

Ik wil je niet vastpakken, ik wil je voelen Ik wil je niet bevestigen, ik wil je kroelen Ik wil je niet aanraken, ik wil je omarmen Ik wil je niet meemaken, ik wil je verwarmen Want dan zal je niet kijken, want dan zal je zien Want dan zal je niet ontwijken, want dan zal je misschien Want dan zal je niet zeggen, want dan zal je vertellen…

Hoi Ma, ik steek weer kaarsjes voor je aan Elke avond weer. Zie ik bij je foto je ogen met me meegaan Alsof je zegt: steek eens wat aan! Je ogen volgen me door huis Genieten mee als ik koffie drink. Ik praat tegen je in 't geheim Voor mensen denken da'k niet helemaal in orde zou zijn. Maar jij en ik weten allebei Wat we bedoelen, wat…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…