Alle inzendingen over Dordt OR koningsdag OR Ons Dorp

Voor een puntdicht ben je te groots, te vol van levenslust in stoeten en breughelfeesten, te uitgestrekt in weidse akkerlanden, teveel pointes voor één gedachte. Misschien pas je wel beter in een sonnet: ik knoop je wijken in kwatrijnen open, zet je kerken en kastelen in rijmen vast, hinkel in terzinen op je beiaardmuziek. Maar je wil vrij…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

De dag nadat ik mijn verjaardag vier Ben ik altijd een tikkeltje weemoedig. Ook al verloopt die dag nog zo voorspoedig, Het voelt niet als het summum van plezier. Ik constateer dan tot mijn droefenis Dat Overweg nog lang niet jarig is.…

Misschien is het een tikkeltje voorbarig, Maar overmorgen gaat de vlag in top. De driekwart eeuw van mij zit er dan op, En tevens is die dag de Koning jarig. Ik heb het echt geweldig voor elkaar: Heel Holland vlagt de dag dat ik verjaar.…

Het was een boerendorp Toen ik hier kwam wonen Klompen en overalls en wangen met rode konen De melkboer en de slager kwamen nog aan de deur En ook de warme bakker Met zijn opgewekt humeur Op straat werd gegroet Want je kende iedereen Dat oude dorp had iets Daar kon je niet omheen Nu zoveel jaren later Is het een flinke stad En moet…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

Kasseien blinken het dorp hangt in de regen de klokken luiden er staan steigers rond de kerk een tijd van restaureren…

een dorp is pas een dorp als in de dorpstraat een oude man loopt met pet, wandelstok en kromme benen (en het is helemaal goed als ie groet)…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…

Denk ik aan mijn stee, hoor ik "de hoge bomen" en krijg kippenvel…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk.…

ik keerde terug naar het dorp om leven te blazen in het verleden het dorp en ik we vlogen als vogels tegen elkaar op aan weerszijden van de glaswand we spraken elkaars taal niet een omhaal van woorden was niet nodig de ontmoeting viel vanzelf stil ik verdween uit het dorp waar ik de hemel niet kon zien…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

Grijs is de zondagmorgen. Een storm fluit langs draden van staal. Terwijl meeuwen bij elkaar kruipen, loop ik in gedachten en zie de hemel breken. Banen van licht drijven door de wind gedragen naar de slapende stad. Deze middag ligt zij als laat middeleeuws donker en kil voor mijn voeten. Straten en stegen zijn nagenoeg leeg. Een duif rust…

O Dordrecht aan het Drierivierenpunt Daar vonden vroeger vele Synodalen Dat men de hele Bijbel moest vertalen omdat het Woord aan ieder werd gegund ‘Ietwat vertraagd…’ zo schreef mijn ochtendblad ‘Kwam Jezus zelf naar deze mooie stad’…

Mijn dank voor het massale vlagvertoon Van gisteren, de dag van mijn verjaren. Het was één grote vlaggenzee in Haren, Alsof bij afspraak vlagde men synchroon. Ja, de bewondering voor mij is groot, Men loopt hier weg met mij als dorpsgenoot.…

bloeiende tulpen in de Voelitsa Mira Straat van de Vrede stille getuigen van hoe het leven hier was hoe mensen leefden het luide tjilpen van mussen in de struiken moestuin met kraters brandnetelblaren als we uit greppels kruipen huid en hart verwond dit was zo’n mooi dorp nu zou zelfs God hier bang zijn in de Vredesstraat…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het dorp waar ik ben geboren Mijn dorp Het dorp waar ik lief en leed leerde kennen.…

Men droomt van grootse liefdes in betere steden en men kijkt uit het raam in een huis in een dorp. En het dorp wordt een stad en de stad de wereld. ------------------------- uit: 'Lagerwal', 2008.…

Vaderdag, moederdag, de dag van de secretaresses, zaaidag, oogstdag, een dag om mensen te herdenken bevrijdingsdag, koningsdag, oud- en nieuwjaarsdag, Maar: los van het feit dat we Valentijnsdag hebben: waarom is er geen complimentjesdag?…

zomer is het feest in het dode dorp feest voor de afstammelingen van de bewoners van 1914 het dorp leeft voort…

de kleine witte keeshond plaste in het dorp Piaam wij kwamen er en keken naar de ganzen die zich volvraten voor de voorjaarstrek de hond sprong de auto uit en danste al plassend door het dorp van plek naar plek in zo’n dorp kan zo’n hond als vroeger leven overdag zijn neus na als een vagebond zonder zich te ver van huis te begeven bij…