Alle inzendingen over Een dief OR je adem

Toch is geen enkel leven ademloos God heeft aan elk mens Zijn adem gegeven, zoveel houdt hij van ons door Zijn adem is niemand nutteloos. Kijk vol bewondering rond in je leven het is een reeks waar je stil van wordt dat alles is door God aan jou gegeven.…

onder de steile hitte een breed uitgemeten middagdutje achter gesloten oogleden onscherpe herinneringen uitnodigende gestes vertellen een paar stille vroege ochtenduren heb ik mijn liefde bekend - mijn liefde voor hen - en ook mijn liefde voor jou hebben zij uiteindelijk toegestemd zo leven zij, de uren in harmonie met jouw zijn dat…

Ik adem je, ik drink je ik geniet je met volle teugen je bent mijn gedachten en al mijn ingevingen ineen. Je bent mijn vreugde, mijn inspiratie vooral. Je bent mijn land, mijn lieve naburige natie je bent mijn woordenwaterval. Je bent voor mij, en wel meteen mijn elke vorm van redenatie, mijn nooit gedachte revelatie.…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

je adem wordt wolk als wasem van je warmte in de winterkou…

wintermorgen jij bent al buiten en nu pas zie ik in de kamer van vannacht jouw adem : ijsbloemen op de vensterruiten…

weer naar buiten baant Zie hoe de afgeplakte wanden in de opgelapte badkamer een verbinding aangaan met het gecondenseerde vocht Ruik de geur van schimmels bij onvoldoende luchten door de keuze: warmte/kou in onverwarmde ruimtes Het wijze dak is regendicht de keldervloer van zware klei tussen die twee roert zich het leven en in die adem…

Mijn adem, ik omarm je met heel mijn wezen!…

De adem die Mij het meest Nog beklemt is De adem die Mij door angst Is ingeblazen…

je hoeft niets te zeggen je huid ligt dichtbij je veert me zacht je raakt me aan ik hoef niets te voelen ik adem jouw hand ik roer je mond ik mond in jou.…

Adem die soms Niet eens aan Zichzelf toekomt, Te kort schiet Of overslaat, Krijgt nieuwe Kracht, nieuw Elan dat krachtig Als de branding Aanrolt uit de Volle zaal hier Voor mij, die Mij de energie En meer dan dat Teruggeeft als Ik haar gegeven heb…

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

Op dat moment verloor ik mijzelf Ging vol en compleet, hele- maal op in jou Gecontroleerde volwassen eenheid In jouw weergaloze warm- tebron sta ik voldaan en onge- kleed, zonder jas Jij peilt, zucht, kust en haalt adem voor mij Spant spieren vol van geluk Doet wensen voor ons liggend op de maan Jij verlicht, staat op, verdwijnt…

Adem die door mijn longen blaast. Adem die gedachten laat kalmeren of als woedestorm venijnig raast. Ik voel mijn adem tijdloos leven. Ademend kijk ik steeds weer toe, hoe wolken komen en stil weer gaan. Vanzelf, zonder dat ik zelf iets doe. Zoals de wind waait, zoals de wind...…

Ik heb mezelf Niet gemaakt, Mezelf de adem Niet gegeven, 't Is de wind die Me heeft aangeraakt, Die mijn adem Elke nieuwe dag Doet leven…

maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester zich omkeert in zijn bed tussen letters van zijn woorden heerst stilte tegelijkertijd afstotend wat in moedertijd zo dichtbij leek hongerige zuiverheid van naakte adem…

het is niet wat we bouwen het is wat we verlaten het zijn niet de slagen op de trom niet de grote gebaren het is dat we naar adem snakken als de stilte onhoorbaar blijft…

Adem het licht Adem de lucht Adem de wolken Achter elke zucht Adem de stralen Die alle donker In de uithoeken Van je hart voorgoed Doen verdwijnen…

van de ene op de andere herfst gooiden we geen bladeren in de lucht herkenden we de geur van het vergane blad klauterden we niet over een omgewaaide boom op het pad zagen we scheefgegroeide bomen het was onze geschiedenis die we ademden van de ene op de andere herfst…

het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier wonen in een openluchtmuseum en hun onnozele brutaliteiten horen te prijzen als fatsoenlijke interesse Maar we kunnen ermee leven De bezoekers lopen rond in een parallelle werkelijkheid en wij hebben echte buren een wijde hemel, het wijde water en het groene eiland We kunnen hier ademen…

De superkruidenier heeft geldproblemen, Omdat hij meer kocht dan hij kon betalen. En wereldwijd kocht hij meer filialen. Dat noemde hij 'verstandig ondernemen'. Ook hier geldt een van Alberts eigen wetten: 'Wie groeien wil moet op de kleintjes letten'.…

In het donker wist ik niet wie je was, hoewel je geuren voelde een trillen in de lucht een beven van de grond. Bij het raam leken de sterren te bewegen aan het firmament opende de deur in kamerjas handen op de rand wachtte ik buiten. Uit de schaduwen van het donker lekte licht, maakte grijs een boom, een schuur, een kat die net als ik…

Als een dief in de nacht net zo stil en onverwacht slaat het plotseling toe maakt mij stijf, star en moe Steelt het mijn vrijheid en mijn zelfstandigheid beetje voor beetje, steeds meer steeds sneller, tot op een keer Er geen andere uitweg is dan in het duister te gaan uit dit uitzichtloos bestaan daar waar het eeuwige licht is…

Toen zijn lange vingers gleden langs de kringen van het leven om te vegen van het stof dat werd verzegeld met de tijd was het de weerwil van de wolf die zijn vijand was gebleken en het uur had toegekeken van zijn onbezonnenheid De lente tikte hem voorbij nog als een warme voorjaarsregen tegen vensters van genoegen die hij dichtsloeg toen…

de rommel in huis kan me niet schelen ik kom hier om spullen te stelen en als ik ga laat ik hooguit een haar liggen eigenlijk ben ik best netjes. er is hier geen mens te bekennen straks misschien een paar en een hond maar ik ben niet bang niet bang voor trammelant laat ze maar komme ik ga voor niemand uit de weg ik ben niet bang uitgevallen…

Sluipend kwam hij binnen, ik had hem niet gehoord. Hij stal mijn leven, mijn geluk... hij maakte alles stuk. Ik wist wel wie het had gedaan, en sprak hem hierop aan: "Zeg dood, moest dat nu zo?” Vals lachend keek hij achterom, zijn vinger dreigend. Toen snelde hij weer weg, hij had nog méér te doen. Hij liep op kousenvoeten.…

om vlot volgzaamheid te oogsten de zijlijn staat vol met wie al langs de zijlijn stonden De politieke roedel geeft zichzelf hiermee een zoveelste vrijbrief want 'het volk' neemt tenslotte ook een 'dun' regeerakkoord voor lief met de burgers afgeleid en tegen elkaar uitgespeeld besluipt de politieke roedel ons wederom, als een ordinaire dief…

mee te waaien als de wind draait Ze letten op hun carrière, wat goed is voor hen heet goed voor de zaak, ze houden stand en zullen alles bederven Al is het maar van horen zeggen een goed verhaal kan niet stuk Het steelt wat je hebben wilt en wie tegenspreekt maak je zwart om zelf wit te lijken terwijl je als eerste roept 'Houdt de dief…

Een aantal views blijft nu staan Van mijn schrijfsels zijn er ook een paar goed gegaan Maar sinds een week springen ze weer naar nul om middernacht! Wat moet ik doen zodat het gestolen goed terug wordt gebracht?…

Duw me niet van je af, mijn lief Ik heb bergen weg te geven Neem iets aan, wees een dief Doe het, zonder angst of beven Begrijp mijn nutteloos gevoel Dat van niet nodig te zijn Begrijp alsjeblieft wat ik bedoel En verzacht mijn hartenpijn…