Alle inzendingen over Een glimlach

"maandagmorgen half negen serene glimlach.... Oma in de dop!"…

Mijn zusje mocht de wereld alleen maar voelen Ze deed dat met een glimlach Nu niet meer…

Onderdrukte tranen met een glimlach getuigden in haar ogen van een bevroren hart…

De zon brengt een glimlach op gezichten je zou er warempel van gaan dichten!…

Het open venster wimpert een glimlach en ik, ik groet de nieuwe morgen…

verdriet klaagt wee in de valleien laagland strandt zee, in schuimkoppend schreien en ik, duidt het mij niet euvel ik glimlach mij een heuvel ja, het is erg ik schater mij een berg…

Als een maangodin Zit jij daar Bedekt door een Fijn kleed; Wachtend, Smachtend, Glimlachend!…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Je zit in mijn hoofd, in mijn handen, in mijn haar je stuurt mijn geest naar plaatsen waar ik lang niet meer ben geweest ik ben dan weer in Berlijn dan weer in het Louvre in Parijs jij brengt me overal op je reis en sinds jij mij beheerst verschijnt er iedere dag een geheimzinnige glimlach op dat gezicht in de spiegel dat ik niet meer…

Ik glimlach ook naar hen, al is het maar heel even.…

Of zeg ik: het gaat goed met een glimlach op mijn snoet. Zo voel ik mij dus vandaag en blijf zitten met deze vraag. Ik weet niet of ik eerlijk wil zijn en tover wel een glimlach, misschien het beste medicijn.…

In café Eijlders een jaar later, een middag van het erotische gedicht met een traan een verlangen, aarzelen in een glimlach kussen elkaar voorzichtig op de mondhoeken Wij buikdansen voor we weg kunnen gaan met die grote glimlach en die kleine traan wij hebben overal gezocht en zoeken nog naar wie of wat verloren is gegaan…

Ik glimlach liefde golf vlinderend door de nacht laat ogen stralen…

Zoet en zeker is de glimlach thuis...…

Een mens kan teren op een glimlach, een vriendelijk woord, een compliment, al is het een BOOM van een vent!…

Leende een glimlach zodat het bijna echt leek man wat was ik blij…

wind speelt met haar gewillig valt het langs een glimlach m’ n schoenen knellen…

Een glimlach van jou Maakt mijn hele dag weer goed. Een kus op mijn lippen maakt me weer blij, ’t Is hoe je het doet. Het vertrouwen dat je schenkt, De omhelzing die je geeft, Hoe je me vasthoudt als ik je nodig heb, Hoe je in het moment leeft.…

de reden van je glimlach, valt ver te zoeken, je zuchten niet meer dempen, berust in opoffering je woorden trilden vol liefde zenuwachtiger terwijl je mijn zachte hand naam de dagdromen die je wilt delen ze zijn buitenweg, hoopvol zó dichtbij gekomen vragen gemakkelijker om geluk en dat beetje schuldig innig tevreden voelen de reden van je glimlach…

Een glimlach op je wangen het liefst wil ik hem vangen doorgeven die lach zo stralend en lief net als een soort kettingbrief heerlijk voelt het om vrolijk te kunnen zijn ik gun het een ieder groot of klein en als het even niet met je gaat tover dan een glimlach op je gelaat het is echt een heel goed medicijn chagrijnig zijn is voor niemand…

het kind jij bent het kind uit de oorsprong de drager van de nieuwe morgen van ongekende waarde onomwonden nieuw mens beeltenis in toekomst jong en ontluikend sprongetjes makend een dansje in het landschap glimlachend volmaakt verloren in zijn dromen glimlachend in de bespiegeling van tijd in een zacht uitdijend heden…

Een kluwen wol, twee breipennen een glimlach die maar niet verdween koffie zwart, twee zoetjes bij haar had wederom de zon geschenen maar een dag legde zij haar pennen neer keek dwars door je heen de glimlach nog vaag geen koffie meer, geen zoetjes waar een lach eens heerste, kwam heel traag een traan.…

Verdriet en pijn Opnieuw en opnieuw Geen hoop, geen geluk Enkel gebroken Van binnen Van buiten Enkel kapot masker, Fake glimlach Waarom niet? Een keer geen masker, Geen glimlach Een keer echt gelukkig, zelf gelukkig Waarom niet?…

Ik heb je niet alleen gelaten zie je dat wel want je hoed ligt hier in het helmgras de sleutels naast de portemonnee de brillenkoker waar het huis op staat de telefoon literair op intensive care op een terras zag ik je net nog zitten en telkens als ik een spiegelei eet zit je hier naast me te genieten met mijn glimlach in je ziel.…

een spin is druk in de weer is niet gehaast ze spint een draad aan leibomen in de herfstige lucht bepareld met dauw ik glimlach van het venster af om wat ze doet met kracht en houd me stil achter het vensterglas bij wat ze doet in stilte van bezit waarop dauwdruppels haar spinrag troon omringen wit op wit…

Als ik aan een glimlach denk, dan denk ik aan een kind. Ze leeft in 't voetspoor van de wind. Ze leeft als regen die zich aan haar bindt. Ze omarmt de kou; zegt tegen sneeuw: ik hou van jou. Ze leeft door zon en bloemenpracht. Ze leeft in lente teer en zacht. Ze leeft het leven der seizoenen. Zo'n kind is om te zoenen.…

Koud als de nacht snel als een schaduw wacht je op haar en glimlachend in het maanlicht laat je je vangen. Haar dodelijke pijl treft je in de borst en liefde te groot snijdt door je hart hulpeloos op de grond bemerk je haar plotselinge dood en glimlachend in het maanlicht ontvang je haar eeuwige verlichting.…

De avond viel er was niets dat haar schoonheid overtrof totdat in het pastel een gors haar glimlach verdorde.…

ik kleur je naar een andere wereld wit met zwart je neusje rood en op je lippen kleurt je glimlach nog wat bij...…