13131 resultaten.
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
De rol, de persoon, de waarheid..
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 508 In niets beduidende gesprekjes gevangen
Van je; hij zei en zij zei
Rollen gespeeld naar eigen onverlangen
De wijze, de luisteraar en de lakei
Deels alle rollen huizen diep in de ziel
Vragen uiten zich naar boven
Wie wil ik zijn, wie wil ik zijn
Er huist zich steeds meer onvermogen
Onvermogen om mij zelf te zijn
Maar wie ben ik?…
Bittere Pil
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 wat zijn wij toch
waanzinnig pathetisch
in ons onmetelijk zwoegen
koppig blijven we
de kei van eigendunk
een berg op duwen
de goden lachen
om het futiel herhalen
van menselijk onvermogen…
Brief aan Lorelei
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 2.573 Lieve L.,
Ik mis je zo, maar maak je niet ongerust
ik sla me er wel doorheen
Soms lijk ik zo vol verdriet
dat er niets meer bijkan en dan
stulpt mijn lijfje weer wat uit
geeft ruimte aan nog een liter
Ben een flexibel mens, een plastiche
Al je gedichten weer gelezen
als therapie, maar deze keer
werkt het niet. Zou het liefst
in een holletje…
spinnendraad
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 846 ze weet dat als ze weggaat
het missen begint, het niet zonder elkaar
dus laat ze hem gaan, breekbaar
vervuld van een langzaam zweven
waarom zou ze niet alleen
er is zo weinig in zoveel niets
eens schreef hij voor haar dat als je
"n" aftrekt van niets er altijd iets
in haar buik rollen de tonnen om
op dat geluid kuiert ze door het huis…
de eenzamen I
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.178 Hoe snel gaat de vrouw voorbij,
Op straat, in de trein, op de sponde,
Vlakbij en oneindig ver.
Soms ziet men alleen oog, mond en haar
(Nog iets van haar boezem misschien)
En kent haar tot in ’t tederst.…
Maanstand
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.345 Je zult de eerste zijn
om te weten dat ik
niet meer van je houd
zoals de dennebomen
hun hardheid verliezen
in de zachtheid van hars
geuren van hoop en hop
verbranden van heksen
het herinneren van kussen
ontsnappen aan de aarde
hemelwaarts gaan en neerslaan
op onvermoede, lege plekken…
het laatste verzoek
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.190 Ze huilt nog wat zachtjes
niet om een eenzaamheid
maar om het geluk
van een hard leven
het maakt haar
staren
naar de eindigheid
wat zachter
ze vouwt de handen
om haar gezwollen knieën
duwt haar rug wat dieper
in de genade van de zetel
en glimlacht
niet om een verdriet
maar om een trots
van het alleen gaan
en de pijn die eindelijk…
Nachtgordijn
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 372 Zilte regen sluit 't nachtgordijn
landerijen liggen in droom verloren
en zij kijkt uit het vensterraam
naar de schilderingen van schaduw
op 't veld, dat kil de nacht ademt
er zijn geen vertrouwelingen meer
op aarde is 't geweten in droomstilstand
maar zij is nog op weg, zonder iets te zeggen
in lege gedichten, herneemt zij haar stem
mensen…
Acht
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 308 Ik heb lang naar je gekeken,
En ik heb veel aan je gedacht.
Ik ken je stem en je beweging,
Ik weet precies hoe je vaak lacht.
Je ogen als een ster die straalt,
In een zwart geworden nacht.
Je tanden wit en vrolijk,
En je stem zuiver en zacht.
Je haar danst in de wind,
Je benen tonen trots en kracht.
Je bent de puurheid der perfectie,…
een laatste kans
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 331 hij , een oude man zoals zij
een oude vrouw is
wanhopig op zoek naar een
nieuw begin
een soort tweede jeugd
de eerste hebben ze niet
echt op waarde geschat
ze deden maar wat
( arrogantie van de jeugd )
oh, zo pijnlijk zijn verlangens
naar de lusten van toen
die niet meer voorhanden zijn
hij, een oude man zoals zij
een oude vrouw…
De verlaten vrouw
poëzie
3.0 met 4 stemmen 996 De nacht weer, de slaap weer vergleden,
Wéér de eenzame herfst van het licht
Aan de ruit, wéér de klem op mijn leden,
Of mijn ganse bestaan is ontwricht.
En mijn ogen sluitend, mijn handen
Geperst aan mijn borst, bij mijn hart,
Voel ik starend 't onzalige branden
Van mijn liefde en haar vlijmende smart.…
In de verte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 'Dichtbij zien
is geen enkel probleem'
zei me de opticien
die m'n ogen test, keurt
'Maar in verten
......... zien?'
zei ik op mijn beurt
'misschien komt een bril
van pas'
weerhoudt u
van het -in schijn zien-
van 'n Fata Morgan?…
Jouw onvermogen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.085 Opluchting verwondert mij niet,
resterende pijn zal alleen jij beleven,
want hoeveel tranen je ook ziet,
Ik ga geen oud verdriet herleven.
Het opéén bijten van je lippen,
omdat je zoveel moeite doet,
je bepaalde woorden niet laat slippen,
dat doet me alleen maar goed.
Geen besef van de blik die je achterlaat,
je schijn overtreft echt…
Opgebouwd onvermogen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.211 Puur en alleen, opgebouwd
onvermogen?
Het was te laat voor jou
om het te zien
Of je hield je blind
-heel misschien
Ik heb je laten voelen
Het geschiedde kwaad
Voor jou de overwinning
-heeft mij kapot gemaakt…
Brevet van onvermogen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 715 Ik wil verdrinken in jouw blik en verdwalen in jouw ogen
Een missie zonder einde door een brevet van onvermogen
Het kruinen van het ijs dat smelt door mijn verlangen
Het breken van het hart dat zich niet door mij laat vangen
Als gebroken ziel zal ik wandelen in een optocht van gemis
Hopende op het moment dat jouw liefde er weer is…
Een kunstenaar zijn onvermogen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 149 Een groot onvermogen,
een grote kracht.…
Schuchterheid en onvermogen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 kruiwagen heb je nodig,
Je kunt nog zo goed zijn,
Maar als je niemand hebt
Uit hogere kringen die je
Verder helpen wil,
Dan blijf je nog nergens -
Vader, wat je veertig jaar
Geleden tegen mij zei
Is alsnog uitgekomen:
Ben ver gekomen zonder
De kruiwagen die jij me noemde
Maar uiteindelijk toch gesneuveld
Door schuchterheid en onvermogen…
Eenzaamheid
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 943 Wegslikkend mijn braaksel
Verkies ik het verder laven
Toegevend aan krankzinnigheid
Wenk ik de ober met vertroebelde blik
Gemist genot doet mij dorsten
Dorre eenzaamheid is de drang
Smacht ik naar vrouwen en borsten
Verdringt de illusie het maakt mij bang
En als ik eenzaam huiswaarts keer
Bespot door anderen in ongewis
Val ik op mijn bed…
Timomoenkong
hartenkreet
1.0 met 7 stemmen 1.068 Het was een voorrecht
jou
te leren
kennen
deze
strijd
met mezelf
aan te gaan
de confrontatie
met mijn diepste
angsten
mijn grootste
onvermogen
te aanschouwen
kringetjes draaien
met mijn
gevoel
je was het waard
lief
maar het heeft
niet
zo mogen
zijn…
simpel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 wringen in bochten
duistere krochten
tierelantijnend
soms wegkwijnend
kreunend, steunend
een brevet naar onvermogen
woordenbrij, onvertogen
neen, da's niks voor mij
ik houd het
liever simpel…
Met Oudjaar klink ik even
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 171 De mens peilt met zijn knallen, opgetogen,
de omvang van zijn eigen onvermogen
om te ontsnappen aan vergankelijkheid.
In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even
op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.…
VROUW VAN DE NACHT
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 1.116 Vrouw van de nacht
bij het rode licht
men kijkt op je neer
en deuren gaan dicht.
Je verkoopt je lichaam
om mannen te behagen
waarom je dit doet
durft niemand te vragen.
Boven liggen je kinderen
slapend op jou te wachten
jij verdient voor hen de kost
in eenzame nachten.…
Op een zachte liefdestroom
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.094 Mooie lieve vrouw
met prachtige blonde krullen
Een nieuwe verliefdheid
laat hartstocht onthullen
Ik voel in me verlangen
haar weer te zien
nog een keer, misschien
gaan we naar een prachtige zomer
waarin we samen
liefde belichamen
en langzaam verdwijnt de eenzaamheid
en raak ik het gemis kwijt
Mooie lieve vrouw, nog
ligt alles in het…
Compassie
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 920 Alleen God ziet werkelijk mijn eenzaamheid.
Ziet werkelijk hoeveel ik van haar houd!
Niet op aarde dus. Misschien dan in de hemel.
Ik wil zo graag met haar versmelten. God, doe
niet zo wreed en verenig mij met haar!…
Tilburgse blues (2)
snelsonnet
1.0 met 6 stemmen 584 Wat nèt behouden bleef, lijkt nu niet houdbaar
Door onvermogen aangetast vermogen
Valt haast niet meer te steunen of gedogen
Men maakte het er zelf in menigvoud naar
Maar toch...je piest er liever tegenaan
Dan dat je treurt om wat voorbij zal gaan…
Houvast
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 336 Lees de woorden
in mijn ogen
als ik sterf
van onvermogen
mij in zinnen uit te drukken
geef dan zin
aan mijn gestamel
geef dan zin
aan mijn bestaan
alsjeblief
hou mij dan vast
en blijf woordeloos verstaan:
"ik heb je lief"…
Krikke
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 46 Ze lag al onder vuur sinds 'Scheveningen'
Dossiers die stapelden zich hoger op
De vonkenregen kostte haar de kop
En zonden, die haar wethouders begingen
Haar erfenis een spoor van onvermogen
Te licht bevonden en te licht gewogen…
wat koude is
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 468 je vervaagt
zoals voorheen
in het onvermogen
om het praten te bevestigen
maanlicht wordt onherkenbaar en ik zoek
niet verder meer naar
overlevenden
omdat hun bleekheid mij op knieën
laat vallen
hoor je mij
in losse schaduwen
de kerkklok galmt nog
sterflijk na…