Alle inzendingen over Ex-liefde OR Muziek OR Emoties

Je stralende lach klinkt als muziek in mijn ogen. De zonsopgang van je billen aan de horizon van mijn lust. Mijn hart in bloei. Ik zing felgekleurde emoties die vervloeien in pasteltinten bij het beluisteren van jouw fluisterende wimpers. Je schoonheid raakt mijn ziel met een snik.…

Het licht hangt als een stofdoek over de piano. Ik hield ervan je te horen spelen - Satie! – en het zwart van je haar met het zwart van de vleugel te vergelijken.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

schittert muziek geleverd door kleurige kabels techniek verpakt in het al lang verduurzaamde plastiek maar enige emoties komen er tegenwoordig niet meer aan te pas gestuurd en geredigeerd door een ai controle freak de echte was helaas ziek…

al luisterend en genietend hoor je uit de radio liedjes van de jaren tachtig en daarvoor ik glimlachte ontspannend op het geluid van child in time maar daarna die prachtige melodie van het dorp oké, het is misschien heel cliché zijn twee echte topnummers meesterlijk meeslepend het ontroert me nog steeds wordt vermengd met vleugjes…

Een man in het zwart voor het plaatselijke Sinfonietta is één en al stilte net zoals het publiek Hij kust zijn Stradivarius uit 1702 Zijn liefde in zijn nek Pernambuk in zijn hand Het woeste geweld op de snaren doet paardenharen knappen Met zijn viool is hij één Een grootse emotie Hij komt in mijn ziel Ben niet meer dezelfde Hij…

Lovend sprak hij over haar Ze raakte bij hem een gevoelige snaar Rank en slank uit goed hout gesneden Haar prachtige klanken zijn ziel in gegleden Ontroerd was hij zijn passie zijn liefde En vioolmuziek zijn hart doorkliefde…

Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver, ver weg van mijn duinen, van mijn zachtste stranden, de boulevard, de schuren, de Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken…

Zoals niets geschreven staat dans ik uren op muziek niet horend wat er speelt ook niemand met verdriet. Ik kan slechts maar zuigen elke noot tot in mijn hart het gefluister is al begonnen en veel meer kan ik nu niet.…

Dat is de kracht van muziek; nog eerder uitgevonden dan het wiel… Muziek is een spiegel van de ziel.…

Samen zingen is de muziek van de liefde. Elke snaar van het leven is dan gestemd in het moment van verbondenheid. Samen zingen is als het ochtend licht van een nieuwe wereld. Een wereld die de hemel heldere kleuren geeft en de donkere wolken voorbij laat drijven.…

De regen druppelt langs mijn raam Ik zit In mijn warme huisje en vergezel mezelf met de klanken die ik voort breng op mijn geliefde Ukulele Dankbaar…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

haar vinyl zat vol echo’s uit vervlogen tijden het startruis had een intro om te benijden de beginvocaal nog ongepolijst was in essentie klaar het wiegend golven van de plaat intrigeerde zonder maat in de hartslag van toen voelden wij wat emoties doen als nieuwe muziek zijn barensweeën krijst jeugd ook aandacht krijgt…

ik bewandel bedaard mijn pad maar met stiekem een tiental omwegen die mij behoeden voor incidenteel vergeten zo maak ik zaken vast aan geluiden en muziek neurie nonchalant een lang vergeten lied op de melodie van ik herken je niet soms ga ik visueel zet de zaak te kijk in lusthof of prieel verbind emoties als decor tot ik uiteindelijk…

ik voelde de muur met de avond kou van de stenen en toch was er de muziek van het winkelend publiek met zongebruinde benen de mêlee emoties van opzwepende drift tot vertederende liefde ging de muur aan als autist die alles voelde en wist met versteende herinnering ook wij beleven de stad in de stap van de mensen hun schuifelende…

Emoties, liefde, hoop- en haat, toch beter als je verstand werken laat, daar: haat wordt verward met liefde, terwijl de hoop is vervlogen, de liefde vertrapt en haat een voor haar: onbekend gevoel is.…

Jij was mijn grote liefde zoals men dat vaak zegt En in die grote liefde was ik verschrikkelijk oprecht En mijn dochter en ik geloofden dat jij net als wij Geloofde in een toekomst, dus kwam een kind erbij Maar dat lieve kleine meisje, zij was nog maar acht En al die nare dingen, die had zij niet verwacht En jij wist dat zij niets kon zeggen…

rust, zelfs vechten in mijn dromen, en dat alleen om lust, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou, mijzelf ontzien, ik deed wat jij wilde, nooit had ik gezien, hoe jij mij langzaam vilde, mijn ziel omgekomen, door een doodsteek in mijn gevoel, de liefde…

Iedere cel die je hebt aangeraakt is dood Nieuwe huid heeft ze allemaal verwijderd Jouw geur en zoetzoute smaak weggedrukt door bloedbaan en weefsel Ik ben weer een nieuwe ik -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

een geblakerd plafond, wanden met verscheurd behang, een totaal leeggeroofd huis dat negatief doordrenkt mijn gedachten gepaard aan een duistere dodenzang jij raakte in toenemende mate, beklonken met een stalen gezicht, de loodzware deuren van een sluis waar wij eerst nog kolkten van genot en naar elkaar werden toe gezogen, zakkend…

We drukken ons uit in heldinnen het is nog onontgonnen gebied Hoe een held zijn kloten verliest in de strijd tegen het kwaad Hij heft zijn zwaard en hakt het leven uit de dood, materiaal waarvan men mensen maakt en onkruid het is weg en opnieuw ontstaat Zo komt aan niets een eind terwijl men daarnaar smacht Zij wacht en slijpt haar zwaard…

wat is de kleur van jouw dag, vroeg jij ik keek en zag oranje rood warm als onstuimig verlangen zich badend in een zonnig vleugje geel hongerig naar lijf en liefde wat is de kleur van mijn dag vraag ik vandaag aan mij terwijl in late schemering een leisteengrijs vermoeden opdoemt langs de vloedlijn van voorbij…

Ze staart dromerig en kleurloos uit het raam kille tocht druppelt door een kleine kier met haar ogen gesloten leest ze zijn naam hij houdt haar vast maar hij is niet hier Ze kijkt verliefder dan ooit in zijn ogen luistert nog aandachtig naar zijn verhalen maar ook nu zijn ze weer keihard gelogen en mag ze weer in haar tranen verdwalen…

Onze liefde was zo echt en puur zo helder en zuiver als kristal onaantastbaar en mooi als de natuur en zo oneindig als het heelal Onze gevoelens dieper dan de oceaan kwamen plots verlamd bovendrijven vervolgens ieder onze eigen weg te gaan maar wel altijd goede vrienden blijven?…

In woord en gedachte heb jij mij doen verraden. In woord en gedachte mislukte ik, tel ik niet mee. In woord en gedachte zal jij je daarom verliezen in jouw diepe, onrustige wateren ... los van mijn zee. In woord en gedachte blijf ik me desalniettemin verbonden om jou, met jou voelen ... ergens goed voor je bedoelen. In woord en gedachte…

ik zag de bergen langzaam aan verdwijnen heuvels glooiden nog maar kaalheid was aan het verschijnen we klommen vroeger hand in hand en steen voor steen geen pas was ons te smal we gingen samen er doorheen tot jij je eigen paden koos mij wenkte om te komen eerst was ik boos want we hadden samen onze dromen ook ik dacht aan omhoog…

Je koppelt hem aan je ex en je mág hem niet; háár mag ik ook niet…