Alle inzendingen over Flarden OR Geluk

Mistige flarden Heb ik geschreven Over haar Ik heb haar Niet meer gezien Ze was te Snel heen gegaan Haar lijf Leefde nog lange tijd Door Haar geest Was het Die het van De werkelijkheid Verloor…

Alles wat ooit realiteit was zit verborgen achter het nu waar het onbewuste heerst met zijn eigen drijfveren Gerafelde herinneringen spoken door het hoofd verleden tot flarden vervaagd Ik ben een kind van al mijn weleer maar wat weet ik niet van mezelf wat ik eigenlijk zou moeten weten…

Met sprankelende ogen in een woordloos sprekend gezicht, omringd door intense kleuren, kwam jij voorbij, openend wat was gedicht, waardoor de wereld ander aanzien kreeg, jij parels tot een ketting reeg De ketting was nog niet compleet toen kleuren ineens gingen vervagen door opkomende flarden mist Parels stuiterden om mij heen…

Flarden van Vivaldi in de herfstwind doen mij goedheid in de mens ontdekken. De zon die mij aan het Retiro bindt, weet slinks het mooie weer op te rekken en even de illusie op te wekken dat de tijd echt stilstaat, mij niet verslindt.…

. ------------------------------------------ FLARDEN MIST Weergod Hiemstra had het volk verkondigd Dat het midden van ons land ten zuiden Der meren van de Flevobinnenzee Geteisterd werd door lagen dichte mist Dat deze zich des nachts had uitgebreid Tot gans de hoge noordelijke helft Van 't ons omringend lage polderland Alsmede…

Dan moet u hem niet verlagen de thermostaat, de kou zal u belagen De vorst hult zich in flarden mist en vlagen ik hoop dat u jenever kunt verdragen!...…

Mijn droom Als flarden nevels Weggeblazen! Op de golven Der wind Uiteengespat!…

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

een tel, wijle, flits, moment, oogwenk, flard van een gedachte even is heel kort…

Ik had met jouw aanwezigheid dáár, geluk tot in eeuwigheid!…

Pech bestaat bij de gratie van geluk!…

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

Passievol genieten en het geluk opslorpen als een spons - ik aanbid ook gesnuffel Flaneren en jawel ieder krijgt een dikke zoen of knuffel. Geven, ontvangen en delen Kinderlijk spelen en kwelen. Kommer en kwel erg ver weg want het is allemaal zo wondermooi Genoeg getoefd in mijn enge zwarte zielige kooi. De rokken vliegen los...…

net zoals een droom oplost in werkelijkheid is het bij wolken op een afstand wondermooi flarden mist er middenin…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

~~~ als voering van zijn rafelgeheugen lapte ze flarden op tot een geheel ontvoerd was de kou botrakend fragmenten zonder pasvorm bevlekken nu zijn geschiedenis ~~~…

Onderhuids blijf jij mij vervellen aan flarden word ik afgeworpen niets buitensporigs maar in wezen kom ik er nooit heelhuids van af…

Ik wacht nog even op jouw woorden, wil je ja zeggen op mogelijk geluk ? Gaat de muziek dan verstaanbaar worden Of sterft het weg, voor altijd... stuk.…

een onschuldige mus uit Leeuwarden schoot men zonder achting aan flarden 'vanellende' gebood zijn werknemer schoot dit drama vind ik niet te harden…

als ik niet meer leef maar nog wel bij je ben terwijl je me niet meer ziet noch hoor je mijn stem als ik in je dromen slechts in flarden verschijn proef dan uit deze woorden dat ik er ALTIJD zal zijn…

zal ik op een dag weten hoe ik je moet lezen wat zal nodig zijn knip ik de wind aan flarden leg ik het hart op de tong zwengel ik de lichtheid aan of zal de stilte alles zijn…

flarden, losse gedachten, zonder samenhang nietsbetekend zijn ze tot nu... nu vallen ze samen en vormen één geheel geen raadsels meer, eindelijk helder toch voor even.…

het seizoen vliegensvlug aan flarden tijd heeft dikwijls heel veel haast dus klamp ik aan met een zweem van angst voor het onzekere…

Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Het was een feest met alleen maar geluk Voor ons kon de toekomst nooit meer stuk. Het leek voor ons een hemel op aarde Tot die dag dat ik het ontwaarde: Jij verdween toen plotseling uit mijn leven, Zodat ik mijn geluk voorgoed op moest geven. Maar die keren dan, dat je weer terug bent gekomen?…

De vanzelfsprekendheid, hoe je meeging, hoewel nieuw voor elkaar jij voor mij als een anker, een treinvakantie, alsof jong. En dan na aankomst in de bergen en regen naar het einde lopend van een kaal dal terug langs een helling op een schapenspoor. De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or the USA Bij Juve Internazionale Abu Dabi of Dubai Qatar, de Emiraten Malediven, Corsica En als je Pluisjes erfenis In Napoli gaat zien Bedenk: ook hij Als wereldster Was verre van volmaakt Mislukt als trainer En als bondscoach Falend bovendien…

straal maar laat het licht glanzen ook in de schaduw zie je mij dansen op flarden muziek uit het diepst van je ogen we spelen liefde in blikken zonder te schikken…

Flarden van woorden Zwerven door mijn hoofd Woorden zo ongrijpbaar En toch zo onontwijkbaar Reddende woorden Vrijmakende daad Verlosser der Mensen Jezus, Zoon van God!…