Alle inzendingen over Geheim OR Liefde

verdoezelde zwakheden krullen aan de oppervlakte grijze kiezels kreunen onder het profiel daar waar ik loop: geen plaats voor dubbelzinnigheden daar waar ik loop: weet ik niet waar mijn schreden leiden gevolgd door lange schaduw welke terstond in de nek hijgt kleurt het maanlicht rood sterren flikkeren in het niets op die geheime plek…

Ik hou van je, je lach, de twinkeling in je ogen, je hele zijn Maar niet die duivel, op je schouder Jij ziet hem niet, hij waant zich daarom onoverwinnelijk Maar ik bijt vast, en reken later nog wel met hem af Dan pas zal ons geluk echt beginnen Dan pas mijn lief, en niet eerder.…

Hoe vaak jij ook uit de taal opgroeit tot die ene warme naam Ik wil je het liefste ongesproken laten geheim houden want vreemde toehoorders kunnen om de hoek wachten Ik wil je het liefste binnensmonds op het puntje van mijn tong net niet gezegd…

Geheim Ik heb een stil geheim dat ik stiekem heb en niemand mag het weten weggestopt in een verborgen kamer van mijn brein zodat ik het niet zal vergeten het zit daar warm en fijn Dat geheim is alleen van mij en niemand mag er aankomen elke nacht laat ik het even vrij in mijn dromen want dat geheim ben jij nov [c] 2010…

oh nacht verberg mij, zo dat ik mijn gerustheid niet verlies en al mijn geheimen bij jou blijven het wordt steeds donkerder om mij heen oh nacht verberg mij ik wil mijzelf niet zien oh nacht verberg mij…

Geheim gedicht van en voor foppe dit gedicht is aan mijzelf gericht ik had een geheim en dat moet zo blijven maar ik besprak het met beitske de hulpverleenster en nu neem ik het mee in mijn graf met dit gedicht dat ik haar niet gaf ik ben schizofreen in gedachten maar helemaal niet ziek alleen een betoverde kikker met een tabaksverlaving…

geheim gedicht, gordijnen dicht.…

Hij fluistert naar de sterren voor zover zijn stem kan reiken slechts de nacht die naar hem lacht het gevoel wil maar niet wijken hij zit in zijn stoel zonder een doel niet echt op zoek, in zijn handen een boek hij leest voorbij de horizon het verhaal dat in een droom begon.…

Eindelijk snappen Wat de toekomst brengt Wij zijn verstrengeld Geen geheim Is ons verteld…

Het is verwarrend om geheim te zijn Ben zo dichtbij en moet weer weg- niet nu! Waar te blijven Ik mag er zijn maar mag niet gezien…

hoe vaak heb ik vergeefs getracht mijn denken te verwoorden met lege zinnen zonder kracht die in hun kiem versmoorden hoe zeldzaam is een goed gedicht dat helder aan de hemel staat zoals een ster die door haar licht het duister met gemak verslaat ik blijf op zoek naar het geheim dat mij voorgoed zal tonen hoe ik het huis van mijn gerijm…

Ik ben niet normaal, want ik heb geen geheimen. Vertel het niet door!…

Is het een geheim, dat ik er misschien een heb – en het dus niet weet?…

Het is erg geheim, dus vertel ik het niemand -- niet eens aan mijzelf.…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

Gisteren las ik het mooiste gedicht 't stond geschreven in liefde, een taal vol geheimen die ik, na lang lezen, denk te beheersen. Toch twijfel ik soms, als 'k de zinnen ontleed blijf ik zitten met de vraag wat voor voorwerp liefde nou is is het lijdend of meewerkend? Ik weet het niet...…

Een sleutel is overbodig de code om te openen is liefde maar het is niet nodig om geheimen te openbaren. Als iemand het nodig vindt mij op de ziel te trappen zeg ik “ga een stukje opzij” want mijn ziel én mijn geheimen die zijn alleen van mij.…

Zij is mijn luisterend oor, voor haar heb ik geen geheim. Met een oma die je zoveel liefde kan geven, vind ik steun en rust in mijn eigen leven. Het is daarom dat ik haar zo waardeer, iedere dag weer een beetje meer.…

Op het smalle koord boven de open kooi springt hij zijn salto de leeuwen wachten Steekt zijn hoofd tot aan zijn schouders in de open leeuwenbek het is duister binnen Zijn messen gooiend geblinddoekt en scherp naar de donkere vrouw die haar ogen sluit Ze gaf hem haar liefde en geheimen erbij maar kan hij het aan liefde en intimiteit…

Kwetsbaar ben je Breekbaar je geheimen Als een ijl rozenblad zweeft je verlangen de zilveren vlinder achter je ogen In het avondrood sluimeren teder maar vaag de zoete flarden van je geur de zinderende liefde de droomtijd die je me gaf…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

ik heb je handen niet gebroken je armen laten gaan vertrouwde je vingers in voelen en weten het ons niet vergeten je hebt een eigen bestaan waar liefde geheim blijft en jij toch de arm om vrienden kunt slaan…

het lijkt alsof geheime klanken klingelen in het verfijnde fluweel er is zoveel meer liefde verborgen in mijn hand als ik de blaadjes streel het frisse groen rondom beklemtoont het tere leven zoals ik het met de ander deel…

Mijn grote geheim is gebleven nooit heb ik er over gesproken niemand weet er dus van daarom is het geheim als ik jou had ingelicht was ik verloren geweest je had het niet gepikt naar nou dat geheim er is toch maar iets tussen ons wat ik niet vertel en jij niet weet ik leef prettig en jij ook dat is geen geheim niemand is het ooit te…

Vraag niet naar mijn geheim dat ontroert me mateloos dat wil ik dicht bij mij houden mijn behagen, blijven dragen mijn geheim is ook mijn troost je mag gerust m'n tranen zien maar het uiteindelijk troosten kan ik en ik alleen maar zelf vraag dus niet maar mijn geheim want 't antwoord is (h)echt geheim en dat blijft mijn (z)innige geheim…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

de bomen fluisterden die avond in het maanlicht stonden zij statig en zongen zacht een lied van liefde en verdriet en geheimen doodstil stond hij daar, zijn hoofd schuin, hoorde hen verbaasd dat de bomen wisten alles wisten… was dat niet wonderlijk ?…

kleuren nog bestonden zonsondergangen geverfd gingen worden het genieten volop gaande was wensen ter tafel werden gebracht de liefde nog bedreven werd er altijd weer een morgen was om ons aan te laven ligt dat nu voor altijd begraven onder een dikke laag geheimen…

Ze fladderen wat, de pasgeboren vlinders – radend naar bloemen.…