124 resultaten.
Uitvaart
poëzie
4.0 met 3 stemmen 605 En 't koor der klokken bleef eenstemmig klagen,
De maagden weenden met gesluierde ogen
En geen gaf antwoord op mijn bange vragen.
't Werd donker om mij heen, de sneeuw viel dichter,
Ik voelde vlokken die me in 't aanschijn vlogen
En 'k hoorde een stem: - ‘Het land verloor een dichter.’…
Onophoudelijke stilte
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 231 Zo stil terwijl exploderende projectielen flitsten
zo dichtbij kwam het gekleurd licht uit het luchtruim
de nacht werd gesluierd in een deken van mist
die stilte herkende ik als ons droombeeld van de dag.…
een zaterdag voor moederdag
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 5.379 alweer zo lang of kort geleden
voelt zo eenzaam, mijlen ver
die kille afstand tot elkaar
nooit samen onderweg beleven
nu zij voorgoed is heengegaan
zul jij haar nooit meer zien
zoals ze werk’lijk was
maar wèl het beeld
dat je nog wilt ervaren
zo blijft zij in herinnering
door nevellicht van vreugde
of verdriet beschenen
en als gesluierd…
Hiëros gamos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 60 hetgeen in mijn beperkte blik een pleonasme is,
of beter uitgedrukt tautologie -
dat tijdens 'onze Koninginnenach',
die laatste van de grasmaand
op de eerste dag van mei,
dat het Beltane is,
het oude Keltisch feest Beltain
Beltane staat in 't Wiel der Kelten in oppositie met Samhain,
1 november, begin van winter en het nieuwe jaar
Gesluierd…
lief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 104 mijn lief, er ontgaat
mij vanwaar ons oorsprong
uit de lente is ontsproten, madeliefjes
en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen
als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije
veld door de verse aarde kuieren
het dak van zon en maan; vandaag
slechts licht gesluierd laat de meeuwen
dansen en ganzen door het luchtruim
in een grote V van moedeloos…
Met handen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 585 wij,
volgens tastbare dimensies
zintuiglijk bestempeld, beschilderd
door speelse vingertoppen
vurig vertellend
een passionele mythe ontluikend
instinctief meestromend
het volmaakt rimpelloze liefdesvlak
zien, horen, ruiken en voelen we
merken we
de zintuiglijk onbestaande scheiding
liefdevol maar bodemloos
tussen ons kwetsbaar gesluierd…
Schemergestalte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 In dit domein van gesluierde atmosfeer
gaat zelfs hardnekkig licht overstag.
In het grensgebied van eb en vloed
is niet helder wat waar is en wat niet.
Een zee van zand doet verstikken
en oneindig water is alles wat je ziet.…
Mijn Masker, in woorden
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.314 Gesluierd treed ik voor je,
Gevreesd beangstigend,
Grote donkere zonnebril,
Geen blik van mijn ogen doorlatend
Je denkt me te kunnen doorgronden
Maar zien laat ik me niet
Hoor je de trilling in mijn stem
Probeer te vluchten uit verdriet
Met alles probeer ik je af te leiden
Dat je niet kan zien de echte ik
Met grappen je te…
Bruid
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.123 We popelen in een gesluierd bed
Ik duizel harder dan jouw gehijg.…
de dagen zijn....
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 252 de dagen zijn lang
warm en broeierig loom
de aarde snakt naar regen
droogte is voelbaar,
gesluierd in gelig wit
brandt de zon
haar laatste stralen
ze verliest haar kracht,
licht en donker grijze wolken
drommen dreigend samen
de wind steekt op, en huilt
om wat komen gaat.…
Ook de vissen
gedicht
4.0 met 17 stemmen 2.861 stad een doorzichtige spiegel te bieden
een oudgouden glans zou over de huizen strijken
en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst
toeterend komt het hele verkeer tot stilstand
abrupt worden alle vergaderingen opgeschort
en de straten vullen zich met ogen en geroezemoes
een vorstelijk banket, jagers in een herfstbos
zegels en paperassen, gesluierde…
Vrij ervaren
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 365 Verweerde oude stammen van vergeten
herinneringen, gesluierd door
andere culturen, die het getij
moeten keren, dan zonder enig erbarmen.
Een klamme regen blaast hoog
van minaret en menig christelijke toren
bijt zich vast in tradionele diepe voren
van illusies, die al verbleken in hun
trage loop, waarin ze al zijn verloren.…
van couscous en tajine
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 419 Tanger,
Huizen als blokkendozen in het prachtige witte licht
Waar mannen het terras bemannen
en geen vrouw goed is te zien
Gesluierd en in djellebah
eten zij couscous en tajine
Rabat,
Le capital du Maroc
Mondaine stad, evenbeeld van Parijs
Casablanca, doet haar naam geen eer aan
Vuil, rommelig en grijs
Marrakech,
Een sprookje, van duizend…
onsterfelijk tehuis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 457 afscherm
voor sinistere trawanten
en al het divers gespuis
open ik mij voor passanten,
goed geaard in ziel en lijf,
heet hen welkom in
mijn onsterfelijk tehuis
een plek van stil vertoeven
en zeldzaam genoegen
waar in het stille ven van de geest
vreugdevolle vlinders zoeven
in zonnige zomerse rust
kom op mijn feest
waar een wit gesluierde…
Ons Nederland...
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 715 "Vrede op aarde"
Woorden waarvan de betekenis in vaagheid zijn gesluierd
Ons land is al ver voorbij de grenzen van tolerantie
In een ijl tempo brokkelen de normen en waarden af
Waar eens trots onze rood wit blauwe vlag wimpelde
laten nu de zwaarden van terrorisme bloed vloeien
Mogen wij niet meer spreken over vrijheid in dit land
"Vrede op…
De stad
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.238 De vrouwen komen af en aan,
die in de kruiken water halen,
en met een doek gesluierd gaan
als in de Bijbelse verhalen.
De kooplui zitten op de grond
bij lampen, die nu de gezichten
der stille kopers, in het rond
gebukt, beginnen te verlichten.…
Bestiarium
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 de modalen
hok 1: een uitgeblustte occupyer
hok 2: een bijbels erotiseur
hok 7: de onheilsprofeet, lid van de PVV
hok 15: een bijstandstrekker, uitgeprocedeerd
hok 17: een schijnheilige priester
hok 23: de laatste weigerambtenaar
u ziet het al, dit is slechts een deel
van de waardevolle collectie
het hek van hok 3 is opengebroken
de gesluierde…
ik ben er één met de natuur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 167 van het lentemeer
laat steen als bomen groeien
en paarden uit klompjes brons
ze verrast me elke keer weer
terwijl ik vanuit de bus observeer
vanachter een verrekijker met een frons
er groeien planten uit m ‘n materialenkast
sprinkhanen hoppen in de tuinen
energie heeft de tovenares geketend
als een illustere, kleurrijke bol vol glitters
gesluierd…
Schoonheid van de maan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 105 Hoe ik in de ban ben van de schittering van de maan
die met haar lagen gesluierd zilver golft tussen hemel en aarde
waar zij ook haar zachte toetsen laat afdrukken op een klein stukje huid
Een onverwachte verschijning die mij wakker houdt, nacht zonder slaap ontwaakt.…
In de herfstjaren van mijn leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren
worden grijs tot wanneer ik word gesluierd in een koude wintermist
Maar, beste lezer, laten wij eerst de lof zingen van deze nadagen vol vruchten
Klanken van mijmeringen en overpeinzingen maar ook nieuwe uitdagingen en groei.…
Hemeltranen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 46 Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar
noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare
Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er
een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…
Herfstregen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar
noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare
Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er
een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…
Zomertranen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 52 Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar
noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare
Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er
een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…
Lente in mijn hart
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 63 Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren
glanzen weer als vanouds tot wanneer ik word gesluierd in zoete zomer
Maar, beste lezer, laten wij eerst de lof zingen van deze vruchtbare voorjaarsdagen
Klanken van ontplooiing en ontwaking tezelfdertijd open staan voor allerlei liefde en verbinding.…
Zomerschemering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 Flora vouwt ieder blad en bloem langzaam toe
schijnbaar om tere delen voor komende nacht te verbergen
Andere planten schijnen zich te openen om iets tot zich te nemen wat ze
tijdens de dag hebben gemist terwijl bekeerde wolken gesluierd door het leven gaan.…
Op een mooie zomeravond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 Flora vouwt ieder blad en bloem langzaam toe
schijnbaar om tere delen voor komende nacht te verbergen
Andere planten schijnen zich te openen om iets tot zich te nemen wat ze
tijdens de dag hebben gemist terwijl bekeerde wolken gesluierd door het leven gaan.…
De kracht van melancholie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 115 Wanneer ook nog eens klanken van stilte bij vogels in
bleke dageraad te horen zijn, zijn hun schaduwen en silhouetten
gesluierd door een dichte uitgestrekte mist tegelijkertijd stromen enige tranen
die langs het netwerk van aders en slagaders mijn breekbare-en-kwetsbare hebben bereikt.…
Als de lente komt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 35 Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn
haren glanzen weer als vanouds tot ik word gesluierd in zoete zomer
Want al met al zal ik het komend voorjaar in al haar pracht bewust en intens beleven
waarin in alles weer gaat groeien en bloeien van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…
Herfstbeleving
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 101 Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren
worden grijs tot wanneer ik word gesluierd in een koude wintermist
Maar, beste lezer, laten wij eerst de lof zingen van deze vruchtbare nadagen
Klanken van mijmeringen en overpeinzingen echter ook nieuwe uitdagingen en groei.…
Het stormt in mijn hart
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 Dat haar water allerlei emoties en gevoelens uit die
ik een voor een toesta, erken en ontvang op hetzelfde moment
tekent horizon een kromme lijn in het donker gesluierde canvas waar logge
lichaam van de master danst en waggelt als een dronken iemand; een rakende hik nabij.…