Alle inzendingen over Geven

Van alle wijsheid die ik jouw wil meegeven Is er geen enkele wijs genoeg Je zult het zelf moeten ontdekken Ook al lijkt dat nu wat vroeg Maar mocht je me ooit om hulp vragen Een klein duwtje in je rug Dan zal ik je alles geven wat ik weet En hoef ik er niets voor terug…

De koude ogen in het venster en de regen die niets vergeten zijn zoals jij en je woorden wanneer ik niet meer weet waar je bent gebleven en elk venster in de regen alles weer wakker maakt wat ik met gevonden dromen wil vergeten…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…

Ik wil kijken in je ogen je vertellen hoeveel ik om je geef weet me in jouw tedere armen veilig je lieve gezicht en lach die mij doen smelten en dan dat fijne gevoel... Dat fijne gevoel diep van binnen als jij in mijn ogen kijkt en jouw lippen op de mijne voel zou je niet kunnen weerstaan zo verwarrend, en ook zo geweldig... Eén iemand…

Bang om liefde te geven. Wat beangstigt je het meest? Het kwijtraken van je dierbaren? Het openen van je hart, je ware ik laten zien met alle gevaren? Bang zijn hoort erbij. Denk niet dat je zwak bent. Wees blij dat je angst kent. Dit maakt je vrij. Vrij om echt te leven, en om liefde te geven. En om dat te ontvangen.…

Ik ben het woord en zoek de woorden die bij me willen horen in de zin die ik wil horen als de stilte mijn woorden weer teruggeeft.…

De vrijheid die jij zonder woorden, maar met je houding aan mij vraagt is de vrijheid die jij zelf, diep van binnen bij je draagt ik kan je toch niet geven dat wat je reeds bezit Jouw vrijheid is datgene is dat wat jij aanbid Ik zal jou die vrijheid nooit af willen nemen Nooit of te nimmer zou ik jou willen claimen Want in je vrijheid…

Maar juist omdat u zich gelukkig prijst Dat alles hier hetzelfde is gebleven Bent u niet van een dure plicht ontheven: Een hogere rechtvaardigheid vereist Dat u het lot een wederdienst bewijst En dat u dus met gulle hand zult geven.…

Kijkend in de spiegel aan de wand Gepolijst in een kader van hout Dromen twee blauwe ogen Dansend jouw wereld binnen Duizenden cellen denken slechts aan jou Enkele sterren vallen voor mijn wensen Mijn ogen dromen verder. Vertrouwd Doe ik een wens, zonder te eisen Natuurlijk is bijgeloof naïef. De Zwakte van de ziel die via foute signalen…

jij hebt de handen gezien die alles willen geven cadeautjes in de mooiste kleuren waar je ogen aan blijven kleven warme muziek die ja zegt tegen jouw nog niet voltooide keuze je overhaalt het toch te doen en je een lach geeft met een zoen pas buiten in de nog steeds gure kou voel jij de twijfels weer maar wordt blij als jij…

ik schenk mezelf iets, door het jou te geven, zachte woorden van satijn als eeuwige momenten van even zij komen uit overdadig niets de eigen pijn verlichten door de ander het goede toe te dichten waar tranen drogen door een milde lach zo groeit een droomwens langs rozenbogen tot een mooi en bloeiend mens en raak ik…

ik lig alweer met mijn tanden op straat, maar het geeft niet want ik geef niet op te geven om omdat dat nou eenmaal in mijn natuur ligt ik sta op, stof af koop nieuwe en ga door zo gaat dat, ik kan niet anders ergens is dat voor mij beslist…

Tijd voor wassen, woordenstroom gestoord door bloemist aan de deur bos voor de buurvrouw kadobonnen in dichtersbrij - een laag blijft dichtbij het uur afbreken voor K. een gele denkhoed, emmers vol liefde, handen en armen - meer heb ik niet te bieden, plus ongenoemde eigen ervaring ik ben er, als ze gaat maakt ze rechtsomkeert…

ik zag zand tussen je vingers verglijden in een constante stroom van stukjes lijden een enkeling glinsterde positief vlaagde speels in de wind het blonde van een kind een constante trits boodschapte zwaartekrachtmoedig altijd inwisselbaar en diepbedroevend jouw handen hebben teveel leven gegeven in de afgelopen jaren zonder…

Geef me geen vieren voor mijn verzen; behandel met respect wat inspiratie en wat werken voor velen hier toch heeft verwekt, maar geef ze kansen om te spreken, te troosten, licht te zijn of lach, ik weet: het zijn geen meesterwerken wat hier het daglicht even zag maar mens'lijk pogen iets te doen, een beetje zin in woord te leggen, een…

verzuurd op zoek naar zonnelicht zwicht al ras elk innerlijk vuur voor een dekken met de mantel die zwak wel van gemak voorziet maar beslist geen warmte geeft opgebrand raakt hij die zweeft zonder zijn hoge vlucht te schermen voor de sis van tegenwind die ijzig wee doet kermen laaien kan alleen met gloed hij die niet om winnen geeft…

Zacht klinken de harpklanken als ik de grote zaal binnenloop. Eerst gaan we stil God danken want Hij geeft ons elke dag hoop. Vandaag is de uitvaart van iemand die dierbaar is in ons aardse leven. Naast de kist ligt aarde en zand zo wilde zij worden teruggegeven. God was voor haar niet een naam nee, Hij leefde mee in haar leven. De zon…

Voor mijn kinderen Ik wilde dit voor uw leven geven, Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn, En wolkenspel en blanke maneschijn. Ik wilde dit zoet weten u toebrengen, In lucht en zee en aardrijks diepe schacht, Woont een geheim, dat op uw komen wacht.…

Niets meer te verhullen de naakte waarheid vers onthuld onbezorgd genot van onbezonnen liefde tintelend gevoel van huid op hete huid alles te beleven wat te geven valt alles ontvangen wat verlangen wil…

en dan die kus, verdoofd het hoofd de geur van een meisje ik ben nog nooit zo gelukkig ongelukkig geweest en bang, vooral bang want toen besefte ik de brekelijkheid van het leven maar ik zou er alles voor geven om nog een keer perplex te staan…

laat me schemeren in je heldere ogen die liefde stralen uit een warme blik nadat ragfijne regen van nooit geziene tranen langzaam is gaan klaren in een eerste lach waar je stem nog zacht en timide met emoties spreekt breekt de zon zijn duizend stralen zij verhalen van passie en begrip waarmee jij uit eigen hart de zorgen van anderen…

Gevangen in weemoed wacht ik met mijn ogen op ons afscheid van woorden die stiltes maken en je fluisteren wat je wilt vinden in nieuwe gebaren en momenten. Waar je geen spiegels hoeft te vragen. En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen en ook de stiltes die je geeft wil bewaren en begrijpen.…

Met de handen mogen we geven Geven van onze eigen overvloed En laten delen in onze voorspoed Hen, die in honger en armoe leven. Met onze handen kunnen we dragen De last, die voor een ander te zwaar is En onze naaste helpen waar dit nodig is In moeilijkheden en verdrietige dagen.…

Genieten van kleine dingen in je leven, dat zal je veel vreugde geven!…

ik zocht mijn schatten in het kleine hebbeding dacht de ander te verrassen maar er schortte iets aan mijn verzameling ik bleef maar op ze passen om iets weg te geven was helaas al lang geen optie meer gebleken ik voelde macht met bling en glitter om me heen dacht me minder vaak alleen ben ineens gestopt zag mijn vrienden zo verdwijnen…

Begin bij jezelf oefening in aandacht voor je lijfelijkheid voelen en luisteren naar het orgaan dat je huid heet zo wordt je redder van het leven dan kan je de ander ook leven geven en helemaal aan de lijve ontmoeten…

Hier ligt een man in d’as, Zo gierig al zijn leven: Hij wou de geest nauw geven, Omdat het géven was. ---------------------- Sneldichten…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

Als ik dat kon zou ik je geven was alles genezen Als ik dat kon voelde je even nog meer dan liefde voor Jou…

al jong heb ik mij omgeven met stukjes leven die ik belangrijk vond een lieve blik een leuke lach van een warme mond die ik graag zag zij maakten de dag die ik voor het slapen gaan nog eens liet passeren toch ontbrak er wat iets waar ik geen vat op had liefde uit mijn hart kleine handen namen maar stukjes van mezelf geven…