Alle inzendingen over HERINNERING OR AFSCHEIDSSTAP OR KAST

ik herinner me een nacht, gewikkeld in de dodenwacht van zeven maal plus één keer werkelijk een dag geleefd de lakens werden nat, het klamme zweet betrad al lopend oude ruggen in het overbruggen van ‘t armzalig schietgebed in de weggezette kast daar achter, in de la versta ik geen gekerm of honderduit ik wankel slechts, waarna…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

toch echt aan tafel zocht steun bij dokter keek hem zwoel aan vond een gewillig oor of hij het nu goed begreep of niet zijn hand ging er in ieder geval voor trok haar mee de hal in betastte haar zoals een dokter dat doet zij nam toen ook maar een flinke slok maande hijgend tot spoed vlug vlug sprak zij met hese stem ogen wild trok hem in een kast…

, ter nagedachtenis werden kleine planeetjes als tranen, kinderen op geboortegrond als eendjes overdag op het watervlak die ik tastbaar tekende achtergelaten in de nacht van de kast * afbeelding : Art Dekat ©…

Angst voor de kast met de kromme sleutel Mamma is boos op haar ze hoort het slot knarsen De opgetrokken knietjes verbergen haar hoofd ogen stijf toegeknepen Nee, ze wil niet kijken naar het griezelig lege zwart Haar blote voetjes vangen de kilte van de vloer Stil is ze, muisstil Het kind in de kast Jaren later, angstzweet dampend op haar…

wisseldeken nog immer waait hij over nachten en jaren heen met schimmen, zo dichtbij als gister aldoor slijpen zij dromen in halfzijdigen wrijven tussen hart en steen eens als de adem zich vernedert zal wellicht bevrijding komen de kinderen, soms niet meer dan een wimper van waarheid van een oorlog die donker blijft in een waterloze kast…

Zij ligt op haar bed , een verstilde pop naast haar met de ogen half gesloten, een wilde roos is op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles en het niets een zacht gezicht verschiet van tint als ik in haar donkere ogen kijk als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vliegt uit op een onverwachte morgen waarin…

Ik heb thuis een hoedje, een hoedje op de kast. Ik denk dat hij blij is, dat er iemand op past.…

Niet dat ik als een dief in de nacht wegga bij jou, er zal altijd blijven mijn uitgestoken hand, tot de kast misschien eens opengaat en dan … wow!…

Hand in hand druk nu een zoen stamp met je voet haal uit met je vuist incasseer en beslis trek je terug verlaat het nest kom uit de kast nu eindelijk gepraat energie verlies alom niet meer ontkennen keer de rollen om kom terug op beloften geef terug die trouw besef het eindelijk nu de juiste weg sluitstuk herinnering twijfel…

Als een woonkeuken een keuken is om te wonen, waarom wonen we dan in kásten van huizen? Want een kást van een huis is een soort van kasteel en daarvan zie ik er in mijn flatje niet zoveel.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten. Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes krassen de kraaien in het stille winterland. Ik pluk de laatste adem van je lippen. De prinses is gestorven.…

langzaam lezend en kijkend raken wij al rommelend in gesprek lachen de dierbare herinneringen in een nieuw begin.…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Weemoedig ziet ze op de kast het allerlaatste poppenbordje; haar vingers zoeken in haar schortje elkander voor een stil gebed, als tijd weer wordt teruggezet. Een boze hand die kopjes wast en breekt; haar grijze ogen sluiten; herinneringen die niet buiten, maar binnen bleven levenslang; dan sloft ze even naar de gang.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Halflege kasten Onder het bed geen schoenen Je bent er niet meer…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Eind mei ben ik uit de kast gekomen, ik voelde me fit, de bewoners hadden een grenen tafel gekocht, ivoorwit, maar het ging behoorlijk mis, ze bezat een dikke laag vernis, dus kroop ik terug in de kast ... met 'n gehavend gebit !…

alles uit de kast getrokken om goden te mishagen buiten hun blikveld…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…