Alle inzendingen over Hartenkreet OR De wereld OR Wereld

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

Ik geef mezelf een tweede kans. Ik geef andere mensen een tweede kans: dichtbij of ver weg. Ik geef de aardbol een tweede kans... maar géén derde kans: dan is het te laat! Neen. Een volwaardige en oprechte kans vanuit een eerlijk hart. Smart samen met deze onoverwinnelijke uitdaging tot het herwinnen van een prachtig groene natuur: daarvoor…

Mijn ster straalt als een ver Licht en als nooit tevoren voortaan over de mensen dichtbij mij voor hun wensen van vrede en liefde en van leven, vrolijk en diep boodschap met reden tot verbroedering mensen gelijk aan elkaar voor even maar straalde mijn Licht tot elk mensenkindgezicht.…

De klok tikt De tijd terug Naar een verleden Dat wij vergeten. Om te gaan Naar het heden Niet geleerd Van onze fouten.…

Dagelijks bereiken ons berichten in een niet aflatende stroom van ellende uit de poriën van de media die als een koude douche over ons heen wordt gestort dan vragen we ons af waar het in deze wereld toch aan schort want graven we niet ons eigen graf?…

er is een aarde die doordraait mijn god hoe kan hij nog bewegen terwijl mijn wereld zoveel stiller lijkt kom ik jou in alles tegen…

toen de rivier in nevelen was gehuld dacht hij aan het rood van ijzer en aan blauw het blauw van koper toen hij de rand van de rivier naderde zag hij haar verscheurde lichaam in de weerloze kleur van bloed in het vertrapte gras hij hief het hoofd naar de loodgrijze hemel een rauwe schreeuw doorkliefde de stilte hij sloeg de handen…

Aan een wereld van miljarden namen lijkt het kiezen een ijdel spel. Dooft het licht van de meeste sterren. Krijgt het licht betekenis bij de laatste tel. Aan de wereld lijkt men zich niet te storen. Leven lijkt een oneindigheid. Nog steeds kan men zijn schoonheid bekoren. Zijn naam is nog niet vergeten in mijn tijd.…

Als mijn wereld in brand staat; de wereld om mij heen. De bouwsels van mijn dromen afgebroken worden tot de laatste steen. Als mijn wereld niet meer draait om zijn dagelijkse zon. De duisternis overschaduwt het licht waar het eens begon. Als mijn wereld niet meer rond is, maar een helling naar het ravijn.…

zo lang we onbeholpen naar woorden zoeken de taal ons venster op de wereld blijft we andere waarheden de ruimte geven de deur openzetten voor de stilte binnenin we verbintenis vinden met het onbekende naar buiten komen uit onze huizen van zand en klei zo lang we geraakt worden…

muren van baksteen leem of gewapend beton ze brengen ons tot stilstand we worden gescheiden de muren om ons heen scheiden mij van jou muren breken wereldse verhalen af voor treurige aftochten zonder kleur koppen door muren vervangen kansen door pijnlijke twijfels ruggen tegen de muur verlammen lijven om liefdevol aan te…

In wat voor wereld leven wij?…

Of het God is of de mens die oorlog en geweld heeft uitgevonden laat ik in het midden van de twijfel overal ter wereld waar oorlog is vallen er onschuldige slachtoffers vrouwen en mannen, kinderen en ouderen dat kan nooit de bedoeling van een schepping zijn geweest dat moorden, verkrachten, vernietigen de laatste onschuld wordt vermoord…

de kraanvogel breekt de stilte zijn roep raakt me dieper dan mijn huid ver van het wereldse lawaai wordt een mens gemist…

als de wereld mij niet meer ziet beweeg ik me door de ruimte over een brug van dromen alsof er niemand is gooi ik het overbodige overboord woon ik op de rijke bodem van de poëzie als ik de wereld niet meer zie…

Open de poorten In naam van Oranje Het valt je Zwaar he? Geen beat op de Prinsengracht Voor de supermarkt een hek Alles verlamd De stand Balletje trappen Simpele grappen Er uit Blijven trappen Ik heb makkelijk praten Gelukkig nog niemand Begraven Of sorry toch wel Noch hemel Noch hel…

wereld was ik misschien…

de zon biedt mij de wereld aan vorm in alle kleuren ze leert lopen laat me gaan gebruik daarvoor ook 's nachts de maan ze aardt me op mijn rug buien klaren over gegoten en gestort in linten die zijn te berijden zoals ze stralend in me port de snelweg rijdt al vlot voorbij in auto's die zich sturen mensen turen vreemd naar…

De wereld is zielig maar ik ben niet prielig mensen zijn koel maar ik ga altijd op mijn smoel…

Ik zie de wereld niet altijd zoals ze hoort te zijn ik zie de wereld met een tikje magie en toch voel ik nog pijn want de wereld is niet alleen maar vrolijke zonnestralen op je gezicht de wereld is ook donderbuien, want ze is ook weleens sip ik zie de wereld zoals ik haar het liefste zie ik zie de wereld op haar best met een tikje magie…

Strijd, oorlog en haat. Liefde en dat wat goed gaat. Dat is wat ik zie.…

Een stem roept drangvol met een nieuwe naam, De tweede wereld breidt haar bloesemgouw En, luchtig zwevend door 't omrankte raam, Verliest de schim zich in het wenkend blauw.…

De wereld draait dan constant om zijn as maar wie weet, hoe het echt dan vroeger was want dan had men er toch vroeger toch iets geleerd wat goed ging of dingen die gingen verkeerd?…

, het zijn hun benen zonder dij en zonder kuit hoofden geel ,roze , paars , ferrarirood of groen verbaasde ogen terug als ik ernaar staar nee, dit is mijn wereld niet misschien klinkt dat raar maar het is waar ik walg van deze wereld maar ik moet het ermee doen…

met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat niet politiek schept… enorm veel verdriet we gaan vechten want er is oorlog voor een niemendal van tel… levens moeten sterven voor het belang en slecht beleid ik bid tot god hij sluit zijn ogen wat een wereld…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moederdag met tieners Ik kan me niet herinneren hoe we het gevierd hebben die laatste keer. Zelfs niet eens of we het gevierd hebben. Al is vieren ongetwijfeld een iets te feestelijk woord. Het was geen huis van trommels en trompetten. Daar deden we niet aan mee. Het was een huis van het kleine gebaar. Het kleine gebaar was geen versje…

Mijn aar zij zwaar, Als hem de sikkel telt; Mijn kroon zij schoon, Als hem de bliksem velt. De dood brengt nood, Zo niet vereelt hem reikt De hand een pand, Waaruit de dagvlijt blijkt. Mijn zon, Uw bron Springt nog voor aardse dorst; Ach warm, dat arm Ik niet zal staan, mijn borst. Mijn aar zij zwaar, Als hem de sikkel telt; Mijn…