Alle inzendingen over Hartslag OR verwijderd

De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

volgende stap door de oude deuren dicht te doen die jou als een keurslijf vasthouden geef jij jezelf weer adem en ruimte door de kiezen voor een nieuw pad je koestert de liefde die jou omarmt de vrijheid in en van elkaar vindend door samen het mooie te genieten dat het leven zo meeslepend maakt geniet van jouw reis door de jaren met de hartslag…

ze blauwden ogen die wit spiegelden in olijke glans met de grootste kans op ver- verwijderde ondeugd en toch dicht bij elkaar waar de lach geboren is blijkt dubbelfocus zien het echte genieten…

Dat uit zich meestal in een slecht rapport en druk gedrag en ruzie dus dan wordt het kind van school verwijderd door de ouders. Die mensen zijn patiënten in mijn ogen. Ze vluchten voor het eigen onvermogen.…

je bent mijn hartslag je bent waar ik aan denk je bent het riet in de wind je bent de vogels die vliegen je bent al dat lachen van jou je bent hier en daar en hier je bent die ik altijd mis als je er niet bent: jij…

deze lente is een winterslaap waaruit ik niet ontwaken kan onvoltooide trage zinnen vallen in stukken uiteen met vertraagde hartslag houden wij de nachtzwaluw en ik een winterslaap het hartritme neemt de tijd…

Hora ruit, tempus fugit Alles, ook de tijd raast voort Zijn wij één met onze hartslag Luisterend naar onze wil Dan stoppen wij die objectieve tijd En staat hij stil…

op de avond dat de wind alles wegveegt wat op haar pad komt los ik op in de grijze straten trek ik zigzaggend de lijnen door naar de modder van een gebrekkig bestaan kauw ik trager en trager op gedachten hoeveel vergezichten nog van de wereld verwijderd?…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Ik loop over de markt blijf staan bij de viskraam en kijk naar de handen van de visvrouw rauw als de schubben van de vis die ze opensnijdt hoe ze de hele binnenboel verwijderd wegsmijt van de roodgekleurde houten tafel er is veel gezegd gesproken over visvrouwen…

Hier ben ik dan Raak me aan Zie mij Laat me je bereiken Het is zo eenzaam hier alleen Jij bent zo ver weg Ver van mij verwijderd En ik weet als ik dat zo voel Zal dat voor jou niet anders zijn Alles is zo ver weg en zo onbegaanbaar Ik wil dichtbij Ik wil raakbaar Ik mis je…

Zijn hand strekt zich naar mijn wang als vleugel klaar om op te stijgen in een kleine aaibeweging van mijn adem deze liefde neemt hartslag en longen eruit hij leest en leest en leest en zegt dan: toch, schrijf mij een gedicht.…

jij, jij bent de oorzaak van mijn hartslag, jij bent de gene waarvoor ik leef, jij bent alles waarvoor mijn hart slaat, jij bent gewoon, gewoon... Mijn Schat!…

De tijd vergeten, Alleen wij tweeën hier, Verder niets dan de stilte van jouw ademhaling, mijn hartslag. Kom naast me liggen!…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

We houden afstand: anderhalve meter We volgen deze regel op de voet Bij één of twee of drie werkt het niet goed Nee anderhalf: dat voelt een heel stuk beter Mijn vrouw zegt met een glimlach quasi blij Gezellig schat, je zit nooit zo dichtbij…

Tederheid strelend als een zachte hand Kriebelend in je nek Met vleugels die zo kwetsbaar zijn Als een jong vogeltje Een afstand niet te overbruggen Niet waarneembaar Werelden van mij verwijderd Onzichtbaar gebleken Als een mens met gevoelens Hunkerend naar alles Wat eens zo mooi was Verlang ik naar jou…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

ze gilde van angst terwijl hij heel zachtjes de lagen verwijderde één voor één met veel beleid draaide zij in de rondte terwijl d'r tranen rolden ontdeed hij haar van wat ooit was, zo stond ze nakend te bloeden ©LadyLove…

De strijd van gisteren opgegeven Een nieuwe dag Een nieuwe weg De pompen losgemaakt De beademing verwijderd De monitoren uitgezet Triomf van de vrijheid De reis gaat verder Op eigen kracht ejf 2010 UIT: WAKKER WORDEN…

Terwijl ze moeten vloeien tot alles is verwerkt gisten ze opeengehoopt wachtend op bevrijding Aldoor gevangen in alledaagse zaken die aandacht vragend geen ruimte laten voor verwerking Alles verder weg dan dichterbij lijkt op dit moment meer verwijderd dan te voor…

(Kruis II) De steen die eerst het graf had afgesloten verzegeld was verwijderd en de tombe was verlaten, leeg Hoe is het toch mogelijk dat Hij zichzelf heeft bevrijd...? Zowel fysiek als geestelijk tot het uiterste getart heeft Hij met het vergeven van schuld, ieder- een verward...!…

Avondrood en sterrenlood schetsen verdwaalde tijd hartslagen vertellen geheimen.…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

Een walvis, ver verwijderd van de kust, al jong de evolutie onderwezen, was revolutionair aan land gerezen. Want lopen, dat was voor die vis een must. Ze preekte: ‘Wat nou, twintig miljoen jaren?! Wij gaan die klus in twintig dagen klaren!’…

Zelden openlijker in het mes gelopen Dan vandaag, deze dag in mijn leven Waarop hij die ten diepste ik ben Door zijn eigen gedachten werd geringeloord - In het diepst van zijn gedachten In zijn eigen val gelokt die bestaat Uit uitzichtloze gedachten, Zo eindeloos verwijderd van de hemelpoort…

Stilte daalt neer in mij mijn hartslag rust Gedachten vluchten in een droom Ik laat het leven even achter de zin en onzin de leegte de liefde vergeet de zielepijn vlucht in een droom en morgen zal ik wakker zijn!…

een hartslag die aanhoudt en duurt al vallen de bladeren…