Alle inzendingen over Herfst OR bladeren OR bomen

Hoor het naderen van de herfst en het ruisen van de bomen Kleuren bladeren in de zon dwarrelen vrolijk door de stad Takken van de beuken zwiepen krakend hout de eeuwen door Stormen razen door het bos regen valt met wilde sprongen Vergaan is weer een zomertij de warme gloed in avondlicht Sranden stil en uitgewaaid de duinen moe ze slapen…

Maar langzaam zag ik de bladeren aan de bomen veranderen van groen naar goud en geel en toen begon het besef te komen dat het einde naderde van dit mooie zomerse tafereel. De warme luchten veranderden in kou. De bladeren vielen van de bomen bruingekleurd. De dagen werden grijs en grauw. Het was nu echt met de zomer gebeurd.…

Natte bladeren op de grond De tranen van de herfst om de voorbije zomer. De tango van het leven Het ritme is verstild Natte bladeren op de grond hun gouden kleur als een palet. De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…

Een maand wordt een week, oneindig een jaar, van herfst naar herfst is slechts één handgebaar, dat het vuur tot in de brandstapel leidt: bladeren zeggen niets, gelukkig maar.…

Waar de kastanjes lagen verscholen tussen de bladeren van de bomen spraken wij geen woorden, de natuur liet zichzelf door schoonheid verwoorden…

de laatste bladeren gaan langs mijn hand nog kleuren ze naar zon maar draai ze maar eens om in donkere schaduwlijnen draagt herfst al haar vorst en knisperen op de stoep de kleine ijskristallen morgenvroeg in klaarheid is de boom geschoond en zijn de takken rijkelijk beloond met knoppen nog in ruste pas als de winterkou zijn laatste…

koppig lang hadden de bomen hun zomerse groen vastgehouden maar slechts twee nachten vorst hebben nu de vreugdevuren van de herfst weer aangestoken bladeren gloeien oranje goudgeel en bloedrood op een valse belofte van warmte op deze koude najaarsdag de zon doet nog een waterige poging het licht wat te verlengen en verspreidt een gulden…

De wind door en over de bomen hij speelt in de herfst zijn eigen spel ik moet blijven kijken straks komt wel nu sta ik even bij die bomen te dromen. Over een seizoen met kale bomen want de wind had in de herfst vrij spel.…

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

Herfst is de kleur van de oude dagen bloedrood de bladeren..goud de rand. De oude boom ..hij telt zijn vruchten grijs zijn wijsheid, diepgroen het rijpe band. Brons nog onvoltooid in patinageurige gaarden voorbij het pastel, goudgeel de voorbije jaren.…

verzamelen zich voor hun vlucht De herfst is in zicht Dagen worden kort Duister is verschenen Het is zoals het hoort De zomer is verdwenen Knusse lampjes in steden brengen 'n geheel andere sfeer De herfst maakt het heden door verkoeling van het weer Kale bomen zijn in 't verschiet door ontmoeting met de wind Bemind voor 'n elk…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

Bomen houden bladeren vast, terwijl de herfst valt. De winter is niet. Vorm kan niet zonder leegte. Onzin nooit zonder zin. Zwart niet zonder wit. De wereld blijft prachtig mooi, terwijl het almaar grijzer wordt. Achter wolken blijft lang licht.…

De boom heeft net zoveel bladeren Als ik herinneringen heb aan jou Als manieren waarop jij lachen kon Als lieve woorden die jij zei Jij was net als die boom Na de storm waren de bladeren verdwenen…

Minder bladeren meer bomen!…

De kleurschakeringen nemen steeds meer de vormen van de herfst aan. Je kunt het nauwelijks geloven, maar het is echt zo. De zomer is bijna op zijn retour, heel jammer natuurlijk. Maar herfst is ook een prachtig seizoen met al zijn kleurrijke, vallende bladeren. Geniet nog maar even van die mooie nazomerdagen.…

Als herfst bladeren heeft verwaaid geen beschutting in de kruinen wind naargeestig tussen bomen huilt zal dan alles anders wezen? Als winter alles eentonig kleurt met stemmig wit over de velden overal kou en guurheid heerst zal dan alles anders wezen?…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

De okselgeur beschreven in een vers rook indringend, een polderbos in de herfst, jij aan mijn zijde. Wij spraken over het ritme van de natuur. Onze woorden vielen als de bladeren, pagina naar pagina vol.…

Naakte bomen kleden zich weder aan. Winterslaap is nu gedaan lente kan weer dromen. Zomer in de lucht terrasjes schuimend blond. Zwaluwen in vlucht een blauw wit achtergrond. Een dek bladeren en regen waaronder zomer sterft aan geen mens of dier gelegen het is gewoon de herfst.…

Ik buig neer bij de boom. Naaktheid, niets dat bedriegt. Ik wil niet sterven nu de bladeren op mijn pad vallen. Rondom mijn gezicht en de vlinder van jou. Achtergebleven toen jij de dood tekende langs witte bloemen en maanlicht, de troost voor dag en nacht. Ach liefste, spreek me aan, ergens diep in de herfst.…

Ik buig neer bij de boom. Naaktheid, niets dat bedriegt. Ik wil niet sterven nu de bladeren op mijn pad vallen. Rondom mijn gezicht en de vlinder van jou. Achtergebleven toen jij de dood tekende langs witte bloemen en maanlicht, de troost voor dag en nacht. Ach liefste, spreek me aan, ergens diep in de herfst.…

Ik zag de bladeren vallen dwarrelen door de lucht van oude bomen die hun herfst voltooiden Ik zag een hoop zand liggen afgedekt met taxussen van groenblijvende coniferen die haar ´berghulp´ symboliseerde Ik zag een open wachtend graf een groot gapend gat omlijst met taxussentoppen die haar afscheid verzachtte Ik zag de taxussen bewegen…

de herfst ligt op de grond een tapijt in alle kleuren met bladeren in het rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd…

Zullen we een jaar lang dromen over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer en vallende bladeren in de herfst?…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…