Alle inzendingen over Herinnering OR op een dag

Ik zit op een Zeeuwse duin, ergens in de buurt van Hellevoetsluis. Er waait een straffe wind uit zee. Heel in de verte vaart een boot. Vlak bij mijn hand groeit een bloempje als bloed zo rood. Het is zo nietig klein, met fijne groene blaadjes. Maar lijkt als een juweel zo mooi. Ik kijk bewonderend. Vertel hem wat ik voel. Mijn droevige…

Een snelle greep in de vriezer jawel dat heb je wanneer weggooien geen optie is awel Wat bakjes van de afgelopen week menu voor vandaag is weer compleet Maar zondag is een vrije dag zegt men toch iets waar 'k best aan wennen 'ken' Want een beetje 'vrij' zijn op de zonnige zondag is iets wat men niet versmaden mag.…

een dansende spreeuw die luidkeels krijst bij het zoeken naar voedsel, laat zijn wintervoetjes na op een wit kleed van kristal heldere sneeuw. een dennenbos in de buurt, bedankt,schaduw en zonlicht,die toveren de dennenbomen om tot sprookjesachtige figuren op een bouwvallige muur. een bevroren vijver weerkaatst het…

Ken ik je een dag of duizend jaren? of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

Mijn Lieve Vader: de dag met U doorbrengen van morgen tot nacht: sterkende woorden om zich elk uur te herinneren.…

Ik schud zo’n speedsonnet niet uit m’n mouw. Want ook al is het dan Gedichtendag, het is toch steeds weer een uitputtingsslag. Dus zocht ik inspiratie in de sau- na en daar heb ik uren zitten zweten op dit vers, dat mag u best wel weten.…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

Vandaag geef ik aan u het raadsel op Van Arjen Robben en onze premier: Wat is de overeenkomst bij die twee? Het antwoord weet vast elke knappe kop: Ze kunnen lelijk vallen, naar het schijnt, Maar komen toch snel heelhuids overeind.…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

Een kersttoespraak is bijna staatsgeheim, Nu heeft er iemand, die niet eens kon hacken Ontdekt dat bij het Rijk de servers lekken, De hele RVD compleet in zwijm. Wie dinsdag nog van helemaal niks wist, Keek feitelijk naar Uitzending Gemist.…

En toch kan je ze nog vinden... Die oude vervallen straten met hun eigen verhalen van Miet de dochter van Marie getrouwd met Jan van de visboer en achter het raam op de hoek van de straat de dorpshoer. Enne.... De facteur van toen dronkend zwalpen van nr. naar nr. zijn werk zo goed mogelijk doen. De blaffende straathonden…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…

geduld is de kunst van het hopen ik hoop dat je mijn geduld niet te lang op de proef stelt…

op de kade van de haven naar de overkanten tijd staren ogen verlangend naar de dagen van toen die hun verhalen vertellen van vele momenten samen als man, vader en vriend die ons hart nu fluistert…

tussen de vele mooie foto's aan de muur van herinnering hangt een foto van de haven waar ooit wij herenigd worden In de innig eeuwige omarming van de eindeloze geschiedenis die wij samen maken mochten…

zijn vraag ik niet meer waarom ik koester dan de herinnering aan onze mooie jaren samen…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik mis je bijna heel de dag. Heb je dan niet door als je me aankijkt dat me ogen huilen terwijl ik lach? Ik haat je maar toch hou ik van je ik word eigenlijk helemaal gek. Want ik baan me door een web van emoties het word allemaal een wazige vlek. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? Ik mis de liefde die ik in je ogen zag.…

Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik weet dat het fout is en dat het eigenlijk niet mag. Maar ik kan blijkbaar nog niet zonder jou dat heb ik wel gevoeld. Ik hoop stiekem dat je dit leest en snapt wat ik bedoel. Treuren is zinloos verspilde tijd en ik hoop dat je me snel hieruit bevrijd. Want ik word zo gek van dit gevoel.…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van daar alleen een “ik mis het” aan te binden. Natuurlijk mis ik het wel en zal het niet meteen vergeten. Maar het begint al een stukje minder aan mij te vreten. Ik hoop dat we straks weer verder kunnen zonder venijn. En dat we weer gewoon goede vrienden kunnen zijn.…

Ik ging eens zitten voor een tragisch traagsonnet Dat was toch zeker wel een week of drie geleden Wat was ik sloom en loom vanaf die tijd tot heden Waaróm bekaf, geknakt, gekluisterd aan het bed? Een traagsonnet heeft twaalf of dertien lettergrepen! Vandaar dat ik geruime tijd was uitgeknepen!…

Er leefde een dichter in de Jordaan Die zo met de Jordaan was begaan Dat zijn hartenkreten en gedichten Hem schatplichtig verplichtten Tot dagelijks digitaal gaan…

Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

Van mijn stuk gebracht, door een extra vrije dag klopt de week niet meer. De klok loopt eender, mijn hoofd mist maandag en dat terwijl de maan nu aan de hemel staat! Doe mij maar gewoon een normale week, zodat ik niet van slag raak.…

Een dag in 't verschiet.…

Ik herinner mij die wandeling in dat kleine stukje bos. Jij wees me op dingen die ik zelf nooit zou zien. Ik leerde met jouw ogen kijken. Ja, het was zomer en ik herinner mij. Door de geur van kamperfoelie… kwam die dag ineens voorbij. Wat waren we gelukkig en blij.…