Alle inzendingen over Hermenie OR Plezier OR Lachen

de nacht staat in donkere stippels te staren in het niets tot je lach mijn haren kust waardoor de zin plots door mijn lichaam tintelt zich laat opsmukken tot overspel met woorden het zachte ebben van liefdesvloed tot stilte watervallen van plezier gestort als regen in een woestijn in een buitenzinnige tijd…

nooit breekt regen de aanstekelijke lach op je natte gezicht onder de wimpers glanzen je ogen het plezier van de dag haren slierten vol dalende druppels over de kraag van je jas stapt pardoes in een plas waarvan de lachende rimpeling op je gezicht regen ziet…

lichaam waarom blijf je weigeren in mijn hoofd blijft het steigeren je doet mij geen plezier ik ben kwaad en vloek en ik tier pijn ging je maar weg luister toch naar wat ik zeg ik speel toneel met mijn lach maar ik heb nu een enorme terugslag heeft iemand een goede tip het duurt te lang deze pijnlijke dip…

ze aten in voorbijgaan de kleuren van mijn roos vraten aan mijn lach in jou maar steeds verwachten hun heimelijk plezier tochtte koud door het centraal station ik hemelde gedachten kon die bocht helaas niet om de stengel knakte toen jij niet verscheen jouw bloem mijn roos en ik bleven alleen…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

kale koppen bikkelden in spel van harde lach en bier alleen wat verder uit de kring verliep het opgefokt plezier daar werd gewacht op stilte voor een snedig woord voor acceptatie door de maten deden ze een moord nooit ergens bij gehoord het was alsof de warmte van de kring de moederschoot verving…

je lach parelt plezier maar je ogen donkeren de zachte glans van de ketting die een levenlang je hals al siert je oesterde was bang dat wie de parel oogstte geen garantie voor een mooie toekomst samen kon beloven je koestert nog de kleur maar weet dat ooit zal blijken jouw sieraad kent geen andere vergelijken…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Hij die op de rand der bourgeoisie dreigt op te vallen, dekt zich in. UPTODATE verlangt een stijlvol uiterlijk. Een modieus gevoel omarmt een kleurloos type: kijk hem daar eens innig in z'n flatteuze jasje zitten! Maar na de paskamer staat daar Monsieur Comme il faut. Wellicht schemert er tóch nog een wereldkerel in hem. Uiteraard…

het loopje van jou zong haar boodschap al luid vooruit snel wisselende woorden droegen vaak in akkoorden hun bestemming al in herkenbaar plezier daar of hier het was een lust jou te ontvangen behangen met zoveel vitaal elan en jouw lach die altijd iets meer vermocht in een warme omarming die ons muzikaal meenam naar geniaal…

het schrijven kan je vergaan net als lachen zomaar weg je zoekt naar woorden pakt pen en schrift maar de wanhoop geeft je niets de hardheid van het bestaan pikt jouw letters en jouw schater teveel leegte vult geen papier en alleen maar dichten over al die ellende geeft ook de schrijver geen plezier…

dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen verstaan dit niet!…

ik zie steeds vaker de lach die blijdschap geeft die plezier deelt met anderen niet meer de lach die een ander geeft omdat je werkt en leeft zoals generaties geleden het heerlijk zelfbewuste is de kracht die niet afhankelijk is van de macht die een ander over je heeft die nog steeds vertelt hoe jij en je ouders moeten leven…

Geheugen zacht bekleden, met spijt en met plezier. Waar eerder werd ervaren, gevoeld met lach en traan, Koel je nu zonder bezwaren, de hitte is gedaan. De pure eerlijkheid die je wilde geven verdwijnt, je wordt wijs, En helaas kleurt ook jouw leven Niet wit of zwart maar grijs.…

zij heeft in bewegen de zegen van boven gekregen lenigheid en souplesse als ultieme gift in een lach die aanstekelijk is een heerlijk natuurlijke performance die je meeneemt en vaardigheden geeft in een wereld waar talenten geen centen verdienen is met het uitwonen van je lijf maar waar plezier leidraad is in het speelse…

zij dansen op hakken de hoge lach van leven in plezier haren opgestoken lichtjes aangeschoten de kopjes nog fier uitdagend en ondeugend charmant om aandacht vragend maar er worden vanavond geen rozen geplukt in narcistische zelfzucht de heren zijn het oogsten voorbij zien enkel zichzelf als prins aan het eind van de rij…

weet jij het gras waar wij lagen als twee snoepjes in de zon plakkerig waren de dagen als de vergeten bonbon die in rood/geel papier vol chocola en likeur-aardbei geplet zorgde voor plezier tussen jou, tussen mij weet je de kusjes van de dag weet je de streling op je been weet je het lachen om de lach weet je de zon die toen nog scheen…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

compositie vol plezier voor wie het opvalt vandaag en hier…

ik zag je stappend gaan plezierig tikten kleurige slippers straatstenen aan een harmonieus geheel dit bewegen als deel van het geheel wat zo persoonlijk ingepast kon worden je lach klaterde dit statement tegen deuren en ramen vele antwoordden maar nog geen namen wel kwamen kleuren in beweging uit een persoonlijk signatuur in…

, jou laten vergeten, om je te laten lachen.…

rode laarsjes spetterden in plassen water spatte huizenhoog ik zag plezier en hoorde lachen in de kleuren van de regenboog ondeugend als verzopen katten zonder regenpakken staan zij schuldig uit te lekken na de plotselinge zomer bui als de zon weer schijnt is nattigheid ook snel voorbij staan rode laarsjes drogend op een rij…

hun ongedwongen plezier…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Je kunt het beste maar met plezier doen wat je anders ook met plezier zou doen. Als er geen maaltijd tussen zou zitten! Er is vroeger nooit gesproken over de maaltijd als een zaak. Een netelige zaak? Maar sinds de kinderen! Die eten ook werkelijk niets van wat wij vinden dat zij te eten hebben. En al die oude koek, daar lachen zij om.…

Ze had nog volop praat gisteren nog zat ze lol te trappen nu is het te laat om te lachen om haar grappen Ze had zoveel plezier Ja ze had het leven lief nu is zij niet meer hier gestolen door een lelijke dief Het begon met wat pijn Je kent dat wel, zo hier en daar Nu kan ze hier niet meer zijn is haar leven 'klaar' En ze wilde nog…

zon brandde zacht een warme lach in het landschap van plezier hier vond ik woorden in het spinrag tussen struiken bepareld met de ochtenddauw jouw ogen vierden feest in de voorpret van verwachten de gasten namen zomer mee cadeaus met linten en ballonnen in de zee van tijd is weer een nieuwe draad aan jouw levensweb gesponnen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…