Alle inzendingen over Hopeloos OR Hoop OR Liefde

Hoop is het beste wat er is. Liefde is iets met een betekenis. Mijn liefde voor jou heeft geen geschiedenis. Wat ik me kan voorstellen voor mezelf is, Wij samen. Heel blij. Ik kan geen beter iemand bedenken als jou. Net als de Nederlandse vlag rood,wit,blauw. Ik kan aan niemand anders meer denken.…

en blinde ogen kijken veel verder dan we voelen De warmte van je lach ontknopt mijn stille hoop…

Als ik versuft staar naar die verveloze deur Achtergelaten hopeloos in verwachting Weet ik uitzichtloos angstig hij blijft dicht Terwijl de keukenstoel fluistert onder mijn gewicht Valselijk verlaten betast ik nu het juk Rest van een hartstochtelijke liefde zonder geluk Van wat moest zijn de liefde voor het leven Onderging ik naïef het spel…

zwart, wit, niets, alles ik weet niet wat ik voelen moet je blik breekt mijn pijlers als een toren gebouwd op een moeras weerloos en verloren ik ben de boom die bloeit in de winter en de sneeuw die valt in de zomer ik ben het slachtoffer van je ogen.…

Kansloos, stijlloos, hopeloos; Zinloos aan de kant geschoven. Kansloos liefst soldaat gemaakt. Stijlloos zonder schijn van kans. Zwijgend stil en doodgezwegen. Schreeuwend nooit gelijk gekregen. Maar het verdoemdenhoekje is nu leeg Daar zat een sloeber, die steeds zweeg: kansloos, stijlloos, hopeloos.…

Dit is hopeloos, toch blijf ik proberen, ik wil je bereiken, toch word mijn geroep niet gehoord. Het lijkt alsof mijn stembanden kapot zijn, ik schreeuw het uit alsof iemand er langs gaat met schuurpapier, zo is de pijn in mijn hart. Je hoort me niet, ik ben stervende, ik kan niet zonder jou, er is geen hoop meer.…

En hopeloos in 't leven is verward. Op deze plaats gaat alle waan aan gruis. Wie durft hier nog op eigen goedheid hopen? Maar op de kansel ligt de Bijbel open! "Ik droeg uw zonden aan het kruis."…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

ik hoop voor volgende jaar niet nog zo'n jaar te beleven…

De stad in mij is vermoeid door een oeroud verdriet. Zware woorden klinken tegen de gevels die scherp omlijnd zijn in de eerste dagen. De bruggen overbruggen diepe sombere waters Geen lach weerspiegelt. Hoe schoon en mooi het klonk en was Het verbond is verbroken. De stad breekt zichzelf af Ze geeft niet meer Ze gaf…

'K was al lang vergeten hoe het was verliefd te zijn Toch trof het mij nog onverwacht Hard als een mokerslag, die zoete, wrange pijn, Ik was er totaal niet op bedacht Bemind of niet bemind zijn Een hart vol liefde en hoop Een ziel vol twijfel en chagrijn Gevoelens volledig in de knoop Verwarde dagen, lange nachten vol ongedurig smachten…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

Het mooiste woord wat ik mij wens, het maakt me licht en tevens zwaar, als mens tussen de planeten, naast de schepping van een wereld, liefst zonder buit, anders afhankelijk zonder toegevoegde waarde, onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde…

Die wil ik niet kwijt, ik wil ons niet kwijt Ik klink hopeloos Maar ik weet dat het anders is Tussen jou en mij…

dwarrelende bladeren doorluchten verwarrende gedachten diepzuchten hopeloos gemodder te duchten…

Zelfmoord plegen is niet zo moeilijk: wat vastberadenheid en één daad, en je bent weg het vraagt meer van mij en doorzettingsvermogen voor de mooie weg, die ik al levend afleg.…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

maar ongewild blijf vergelijken Met die ander die ik zacht riep en beloofde: één nacht zal ik bij je zijn, maar wacht op mij tot aan die nacht Hopeloos verweven door wanhoop omgeven niet meer willend wat het leven en de liefde mij kan geven.…

Ik maak dus mijn verontschuldigingen over het hopeloos misverstand en ons hopeloos onverband met alle dingen. Wat heb ik dan in godsnaam bedoeld zoals ik door de wereld liep tussen de werkelijkheden door? Heb ik dan niet gezien, gevoeld dat ik mijn hele leven sliep? En waar sliep ik dan voor? ------------------- uit: 'Daar', 2011.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

gestrand Sommige bouwstenen zijn je meegegeven Als essentie van het leven hier Dus laat ze nooit verloren gaan want je hebt er maar vier Geloof, hoop en liefde maar daar kun je enkel wat mee bouwen Als je zuinig bent geweest op je enige steentje: zelfvertrouwen...…

Met veel esoterische gedachten alom, sidderend van angst; het is effenaf hopeloos.…

Zij droomde hem dichtbij totdat zijn beeld verdween Zijn geur was vervlogen de zon niet langer scheen Ze zwaaide hem vaarwel tranen over haar wangen Een stilte in haar gevoel verloren van het verlangen Haar ziel vol van verdriet hopeloos en triest gestemd Zijn vlindertuin vol liefde niet meer voor haar bestemd Zij droomde hem ver weg…

Met tranen in haar hart, hopeloos, opgegeven. Warmte, echte liefde, te diep weggestopt... of erger nog, hij heeft dit nooit ten immer, ooit ontpopt.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Hoop,liefde en vertrouwen zonder deze drie voor mij geen leven meer dan ooit bewezen dit is alles wat je mij kan geven Hoop na zoveel verdriet en na ziektes ongekend hoop doet leven daar zal ik naar streven Liefde is iets ongrijpbaars zo diep en zo bijzonder je bent voor mij heel speciaal je bent iets van een wonder Vertrouwen daar…

Schijnbaar hopeloos, een leegte, eindeloos. Teleurgesteld en boos. Een leven wat ik niet koos. Compleet gestoord.... Niemand die je hoort, geen enkel woord! Alles in de grond geboord. Mijn liefde is gesust, mijn energie geblust. Te zijn zonder levenslust als een zee zonder kust. Waar is die hand? Waar is die schouder?…