Alle inzendingen over Humeur OR Ritje

ze weet ze feilloos te vinden mensen die met schrapen de wereld steeds hoekiger maken waarvan woorden de verbondenheid verstoren in het vriendelijk en respectvol omgaan met elkaar een laatste sneer dan verdwijnen nooit iets positiefs in het onverwacht verschijnen als surprise ook hun afscheid opmerking glijdt vaak vol venijn…

Je zei dat ik groen was maar ik voelde me zwart op het palet van mijn dromen waren kleuren slechts oorzaak in het vervolg, de nachten blauw maar dat was voor jou niet genoeg alles was helder in duisternis gehuld misschien kon ik maar beter zwijgen en de bloemen voortaan buiten zetten.…

Ik ben zo wonderlijk als het weer wisselvallig en humeurig wanneer ik krachtig stralend, door de zon bemind plotseling waai als een woeste wind Opborrelende stapelwolken doen mijn gedachten draaikolken spanning bouwt zich langzaam op veroorzaakt donder in mijn kop Met ruige regendruppels raas ik rond donkere wolken tekenen mijn mond boze…

Je fiets gestolen binnen een kwartier Veel geld verloren op de beurs met gokken Je vrouw is met de noorderzon vertrokken Wanhopig snak je naar een potje bier Al heb je nog zo’n vrees’lijk rothumeur Eerst even lachen naar de koelkastdeur…

ik sta hier in de duinen die in wolkenlucht verstuiven windvlagen die wuiven met handpalmen van gras zie de manen van ruinen langs briesende paarden die niet meer bedaarden toen het éénmaal zo ver was zij nemen de benen het strand op naar zee langs het water gaat het in rengalop goed te pas ga ik er even helemaal in mee…

je langteent woorden op een ander pad kiezelt vaag geluiden in vlagen wind die ik dan even niet kan duiden je overspoelt me met gevoel zonder richting aan te geven terwijl ik dacht voor even jou standvastig in je leven maar impulsief is weer de dief van woorden waarvan betekenis pas later komt in onze eerlijke bekentenis…

De bergen slorpen ons op tunnel na tunnel, totdat de stofzuiger van de tijd stokt, stopt voor de Gotthardtunnel: stilstaand verkeer, uren aan één stuk alleen de zon gaat vooruit, dalend net als ons humeur. Far niente, far niente ……

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

Hoort bij een mijn stralend humeur die al mijn zorgen weg wast, bij de stralende zonneschijn een scala geeft aan kleur.…

de kringen die je achterliet om zogenaamd indruk te maken vervaagden sneller dan aanvankelijk gedacht de tint van het weggaan kleurde goed bij jouw grijze jas en humeur nimmer had ze zo uitgekeken naar de lente die nu nog ver weg leek en gooide haar haren in de wind…

“Ik weet al wat het deze zomer wordt Maar rood vind ik een akelige kleur En zwart werkt averechts op mijn humeur De kledingmarkt lijkt haast wel ingestort Wat zegt u: Bangladesh? En duizend doden? O God, dan komt vast wit weer in de mode”.…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Vannacht kon ik de slaap weer eens niet vatten, Er klopten steeds twee meisjes aan de deur, Ik raakte toen enorm uit mijn humeur, En sprong uit bed, van plan om flink te matten. Bijtijds, met in gedachten Van der Poel, Vroeg ik m’n vrouw: ‘Sla jíj ze op hun smoel?’…

De maker kijkt verrast, zijn ogen fonkelen, zijn armen zwaaien zwierig een uitnodigend gebaar, wil ik een ritje maken, een helm ligt voor me klaar. Ik straal van alle kanten, mijn been zwaait al opzij, als een vorstin beland ik, wie doet me wat, ik rij! Heel even zweef ik in een roze vlucht en voel de rijkdom van ontspannen lucht.…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

vlinder geleefd Groot Koolwitje op dat fietspad zit je Oranje Zandoogje waar fietspaden kwamen kregen ze vlindernamen Bruin Zandoogje in versnelling vloog je helling af helling op in de bocht noodstop tegenliggers die niet wijken laten ze verdomme uitkijken zonlicht door de bomen zindert je Muntvlindertje via Klein Koolwitje komt je ritje…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

De geestigste chagrijn van Nederland gaat opgewekt de lijst van Samsom duwen Van ‘Gekke Geert’ en voetbal moet hij gruwen Datzelfde geldt voor zek’re ochtendkrant De blik, de trui, ’t humeur zijn zwart van kleur Zo speelt Van Rossem gnuivend ouwe zeur…

Toch laat ik mijn humeur niet graag bederven, Ik denk ook nooit voortdurend aan de dood. Alleen wanneer ik grasmaai denk ik even: Gelijk het gras is ons kortstondig leven.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

haar open ogen 'gericht naar de hemel' de overstroomde rivier na de zwaarste orkaan het water klotsend tussen 'vrolijk gekleurde huizen' de ezelin wacht buiten met haar last, tussen auto's in verwoeste straten vol eeuwen van leven stoot ze telkens tegen ons kapotte steen, steeds weer kinderen aaien haar en willen een ritje…

Vorige week om deze tijd, sneeuw ijs en kou een ritje leert: een weekje later, wat graden verschil en de kopjes van mooie tere bloempjes steken boven de grond. Hier en daar geel, wat paars met wit iets verderop een heel veld geel nee niet het gras maar bloempjes een wereld van verschil met toen!…

Vandaag ben je uit je humeur want het leven stelt je even een beetje teleur. Maar de dag van morgen kan misschien ècht verdriet bezorgen. Geniet, leef bewust, elke dag omdat je niet weet wat de dag van morgen brengen mag.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

schizofreen als geen één schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht en dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

de bomen slanken af dezer dagen (wat je van mij niet kunt zeggen) in het zeewater liggen schaduwen verborgen of zijn het zandbanken het licht is anders nu de lucht zo fris als de herfstappels in mijn tuin maar de zon schijnt nog in mijn humeur de woorden dwarrelen op dit blad papier dat zo zijn maagdelijkheid verliest maar wel…

. ------------------------------------------- Ach, was een voetbalveld maar van papier, Dan liet ik mijn humeur niet zo verpesten, Want op papier zijn wij gewoon de besten, Wij zijn de kampioenen op A4. Vaak reken ik mij van tevoren rijk, Helaas is een A4 niet de praktijk.…

Maar m'n wonderlijke brein wel muziek verandert je humeur snel Ik werd warm en koud van het Baltische goud Waar 20 koorleden garant staan heeft me meer dan 'goud' gedaan…

Ook ben ik wel eens stil en af en toe wat humeurig dan voel ik me wat naar of geef een grote mond. Ook ik slaak wel eens een vloek als iets me weer niet aanstond maar ja ik ben een mens met nukken en ook grillen en al zou ik heel veel willen ik zou niet anders willen zijn.…

mijn schrift was ineens zijn krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik…