Alle inzendingen over Inspiratie OR Laaste adem

Ik zoek naar inspiratie om jou niet te verliezen in een verstrooid seizoen. Laten we samen ruiken, in een groeiend verhaal, aan een ontluikende zonnebloem.…

Hoera, de inspiratie is gekomen.…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

Want het niets bestaat niet, omdat alles iets is, dus als ik iets bedenk, komt het ergens vandaan waar ik weer nieuwe inspiratie van krijg. Omdat dat mij aan het denken zet, wat het nou is waar ik het toch vandaan haal.…

nog eenmaal dwarrelen geletterde vlokken gelijk uitgepluisde witte watten langs schouders en dunne vaalbleke lokken bedekken mede als een hemelse manteling de lange zwarte jas met opgestikte zakken ik draag een harnas; een omhulling over stilzwijgen getrokken in gedachten, ontdaan van dynamiek en gevoelens aan ijspegels…

de invulling beweegt zich tussen angst en liefde in het midden : engel van bezieling reikt inspiratie aan en verlicht het pad…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

het dichten is me vergaan bijna alles is ouwe koek zo vind ik er niks meer aan mijn inspiratie vult geen boek…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

Alles overziend word ik beroerd en vervoerd door al je bewegingen en welsprekendheid die je hebt meegekregen Getalenteerd gedreven je altijd bent, je doet me denken aan een zanggodin Draag me mee op jouw vleugels vol inspiratie en verbeelding; een wederzijdse liefde bloeit.…

Inzichten zwerven rond... Er gaan besluiten vallen. Nog houdt de varen zich in. Eerst moet de kou ontdooien. Ministers ruiken compromissen. Of ze doorpakken - staat te bezien. Mensen kunnen zo treuzelen. Daar gaat Pasen tegen in: van hogerhand is besloten dat een natuurlijke dood geloof niet kan verkillen. Door liefde kunnen wij hopen…

herinnering in je hart zweeft dag en nacht Een kus op je mond die niet meer tintelt, na klinkt en smaakt naar meer Nooit meer Dat zomaar ineens iemand is verdwenen als op de vleugels van de wind, en je smacht nog zó intens Een hand of handje van een mens, een kind om vast te houden Liefhebben, te voelen, zo bemind Nog een laaste…

Het is de geest, de inspiratie, die mist, spieren en weefsels trekt over de letters van weleer. Boven de wateren zweeft niet meer de adem die nieuw leven wekt. de nacht is wars van incarnatie. Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk Uitgeverij Abraxas, Zuider-Amstel, Amsterdam…

Uit geen inspiratie worden woorden woorden probeersels een indicatie in de zin van wat het moest worden welnu hier staat het…

boedha oosterse god bron van inspiratie rust, stilte en meditatie inzicht…

De laatste keer Zoals je was En ons verliet Zo zal jij altijd bij mij blijven Jouw laatste blik Die laatste lach Die niemand kent Zo zal ik jou in mijn dromen volgen Mijn liefde voor jou Is verankerd in mij Jouw licht blijft schijnen Zo zal jouw ziel blijven bestaan Het leven gaat door Is in een seconde voorbij Maar je moet weten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik bewonder je diversiteit van gedachten en meningen in onze vaak heftige dialogen als voer voor psychologen ik blader terug in het kijken en vergelijken van verleden en heden met de lach van gelijk dat verbaasde me meer dan ik zou willen want een open blik is ook de hand die overbrugt wachtend op een kus ik heb lang naar je gekeken…

Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid Open en genegen De leugen bevrijd Ik wil weer ademen…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Heb een beetje hulp nodig Om m'n angst weg te nemen Haal weer adem Voor mij We kunnen samen zijn Als je ademt Voor mij Leg je handen in mijn handen Laat je bloed voor me stromen Kun je niet ademen voor me..?…

dronken van je geuren lurk ik met mijn lippen aan de zuurstof van je lijf de vuurstof van je zenen mijn longen zwemmen in jouw heerlijke zee de kieuwen die je buik plooien naar mijn kust samen brandende adem verwoest al wat was we plagen de golven in wild deinende roes tot puurstof ons zwelt…

Ik luister naar haar adem en fluister "Kan ik haar ooit weerstaan?"…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Toch is geen enkel leven ademloos God heeft aan elk mens Zijn adem gegeven, zoveel houdt hij van ons door Zijn adem is niemand nutteloos. Kijk vol bewondering rond in je leven het is een reeks waar je stil van wordt dat alles is door God aan jou gegeven.…

onder de steile hitte een breed uitgemeten middagdutje achter gesloten oogleden onscherpe herinneringen uitnodigende gestes vertellen een paar stille vroege ochtenduren heb ik mijn liefde bekend - mijn liefde voor hen - en ook mijn liefde voor jou hebben zij uiteindelijk toegestemd zo leven zij, de uren in harmonie met jouw zijn dat…