Alle inzendingen over KNAL OR mijn OR land

En met de laatste KNAL is het over, voorbij. Moet je je hele leven weer op nieuw zien op te pakken tussen grote brokken puin.…

roestig reclamebord van een lang vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

En in dit land zijn alle avonturen Hetzelfde, die van geld en macht En de bevolking moet het maar bezuren En het Haagse kabinet dat lacht Van negatieve tijding staan de kranten bol Omlaag gaan alle lonen Fiscaal omlaag, dit is toch al te dol Dit is het land waar grote mensen wonen…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

Waarom zou je landen en hoe zou je dat dan doen lukt het om neer te komen of stijg je nooit blijf je met loden voeten aan de grond? Ver buiten de oevers van twijfel blijft het heimwee ergens hangen naar dagen zonder vragen toen je dacht dat landen onmogelijk was.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…

Daar ligt een stuk land je ziet er sikkelklaver en heggewikke en ik hoor je zeggen maak het niet zo moeilijk dit land…

Ons land is groot in kleine dingen, maar vergeet niet, dat kleine dingen, enorme proporties aan kunnen nemen,…

Het is een dreiging voor het land, Het verdwijnen van al dat zand. Als de duinen worden doorzeefd, Dan heeft het land voor het laatst geleefd. Laten wij zuinig zijn op ons land, Er is nog niets aan de hand. Maar sta niet alleen te kijken, Verstevig met spoed onze dijken.…

het aardse zoeken met je voeten op de grond zien wat voor je ligt…

voorbij het geraas gedoe de plichtplegingen de hoge muren het oog van de storm de donkere horizon voorbij dit alles landt een beroering…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ?…

Ik werd wakker in een ander land Gisteren nog liet ik het achter met het beeld van een bekende Het beeld van thuis Het onnadenkend weten dat voor mij een plek is gereserveerd Een stoel met mijn naam Nu is alles anders en weet ik niets meer zeker De wissel verschoven Voorgoed een ander pad Ik weet niet of ik daar nog wil lopen In…

dans met mij op het slappe koord het evenwicht is aan te leren gewoon een kwestie van proberen zwier met mij aan de trapeze je hoogtevrees is te genezen handen gaan je polsen pakken voor salto's zullen mensen klappen in hogeschooldressuur stuur je de paarden ja, knal maar met de zweep jouw respect laat dieren in hun waarde speel de…

De knal kon de dieven gerieven. Ze sloegen hun slag bij 't ontploffen. Bij iedere knal was het boffen. De klapsigaret bleek een heel goede zet, want ze kregen de buit op hun sloffen. Meer buskruit verhoogde de waarde, zodat ze 'n vermogen vergaarden, doch uit was de pret, toen de klapsigaret in een moordende rookbom ontaardde.…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

niet dat het mij iets doet een doodgewone gekke Marokkaan een doorgedraaide kaalkop knal en steek, naar believen, neer maar we hebben het hier wel over clignoteurs, hand uitstekend, niet in eigen boezem niet dat het mij iets doet ik ben toch al bijna dood…

En dan hoor je KNAL. De bal is raak. Maar dat is zijn zaak.…

Ik kreeg van mijn ouders, Van ieder mijn part Van vader mijn schouders Van moeder mijn hart Ik vocht om mijn stuiten Met zuster en broer. Ik ben van de buiten Ik ben van de boer! Bij d'eigenste pachter, Eerst koeier, dan knecht Mijn klakke van achter, Mijn hoofd immer recht Zo dien 'k om duiten, En teer op mijn toer; Ik ben van de…

beng pang, knal bang Kaboem !!.....…

Als ik aan de koorden ruk word het duidelijk een knal front, “springen,” sprak hij van het bordes. “Wat een bh lal,” boerde de verslagroomgeefster in een grote klabam Sorbet uit, “dit is niet haram, ” zei zij luid met een knal, en de dagdroom weefster maakte gaten kazen uit de vuist gebald.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Je zal toch maar zo’n piepklein muisje zijn op zoek naar voedsel, en dan met een knal gevangen zitten in een muizenval, je strekt je lijfje, krimpend van de pijn. Vlak vóór je ligt een troostend stukje kaas maar daar kun je dus nét niet bij, helaas.…

Boem, Knal! ogen wijdverspreid stof in de ogen nieuw tot schroot mist van donkere rook Verslagenheid, bitterheid zoveel leed Waarom? Het is nu even stil...…

Wanneer de zomer het land doet trillen, de boer de bollen uit de modder zeeft, weet ik dat dit land alles heeft en mijn honger direct zal stillen naar iets dat lonkt in de verte, ben ik een diepgelukkig mens, want dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Langs 't meer schitterde 't vuurwerk, knal na knal: De plots'ling blauwverlichte bergen schrokken, Toen om hun scherpe toppen donderblokken Versplinterden tot klankbonken naar 't dal; En gouden-regens klommen naar 't heelal, Naar de aarde wierp clematis paarse klokken; 'T leek of apotheozen samentrokken Om ons, brandpunt van dubbel hol kristal…